دنیای بی آخرت بازیچه است

به گزارش خبرگزاری مهر، آئین نکوداشت قرآن شناس و حدیث پژوه آیت الله سید محمدباقر حجتی مازندرانی با پیام حضرت آیت الله جوادی آملی در دانشکده الهیات دانشگاه تهران برگزار شد.

متن پیام بدین شرح است:

أعوذ

بالله من الشیطان

الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«الحمد

لله ربّ العالمین و صلّی الله علی جمیع الأنبیاء و المرسلین و الأئمّة

الهداة

المهدیّین و فاطمة

الزّهراء بهم نتولّی و من أعدائهم

نتبرّء الی الله».

مقدم شما فرهیختگان، نخبگان علمی و ادبی و بزرگواران فنّ ادب و مقال و مقالت و علاقمندان به علوم انسانی را گرامی می‌داریم و از ذات اقدس الهی مسئلت می‌کنیم همه کسانی که در خانه اندیشمندان خدمتگزاران به علوم اسلامی کوششی دارند سعیشان را بلیغ و خدماتشان را مقبول الهی قرار بدهد و از برگزارکنندگان این گونه از محافل علمی حق شناسی می‌کنیم و از همه کسانی که با ایراد مقال یا ارائه مقالت بر وزن علمی این گونه از همایش‌ها و نکوداشت‌ها افزوده و می‌افزایند حق شناسی می‌کنیم. از ذات اقدس الهی مسئلت می‌کنیم همه اندیشمندانی که در این گونه از محافل از آنها حق شناسی می‌شود آثار قلمی اینها را به احسن وجه بپذیرد.

آنچه که در این محفل مطرح است نکوداشت حضرت آیت الله حاج سیدمحمد باقر حجّتی مازندرانی است. این شخصیت بزرگ که اهل بابل است از آشنایان و دوستان چندین ساله ماست. آنچه که ما از سال ۳۰ به بعد یعنی در حدود هفتاد سال قبل با این بزرگوار مأنوس بودیم مشغول درست و بحث و تحقیق و تألیف و قلم و بنان و بیان بودند. امیدواریم خدماتی که در طی این بیش از نیم قرن انجام داده و انجام گرفته است مقبول پروردگار باشد و همه عزیزانی که در این راه سعی بلیغ داشتند که علوم انسانی را به جامعه معرفی کنند که جز بهترین علوم است و حقیقت انسان را به انسان می شناساند از کجا آمد و به کجا می‌رود را به او می‌فهمانند به احسن وجه بپذیرد.

در سوره مبارکه «جاثیه» حرف‌های یک عده از دنیاگرایان را نقل می‌کند که اینها با این مثلث مذموم دنیا را می‌شناسند و لاغیر

می‌گویند جز دنیا خبری نیست.

"آنچه که ما از سال ۳۰ به بعد یعنی در حدود هفتاد سال قبل با این بزرگوار مأنوس بودیم مشغول درست و بحث و تحقیق و تألیف و قلم و بنان و بیان بودند"جهان ماده و دنیاست و لاغیر. این یک وهم و خیال.

دو: غیر از مرگ و زندگی در عالم خبری نیست.

سه: گرداننده دنیا گرداننده مرگ و زندگی، طبیعت است و غیر از طبیعت خبری نیست، این سه: ﴿حَیاتُنَا

الدُّنْیا

نَمُوتُ وَ نَحْیا وَ ما یُهْلِکُنا

إِلاَّ

الدَّهْر﴾. این در سوره مبارکه «جاثیه» است.

ذات اقدس الهی که این نظم دقیق ریاضی جهان را به عهده دارد و مدیر و مدبر است به همه ما می‌گوید که چرا نظریه پردازی نمی‌کنید؟ چرا فقط نگاه می‌کنید و نمی‌بینید؟

نگاهی که به رؤیت نرسد سودمند نیست. چرا نظریه پردازی نمی‌کنید درباره آسمان و زمین؟ آنکه نگاه می‌کند و نمی

بیند، او کور است.

فرمود این چنین نیست که دنیا باشد و آخرت نباشد. دنیای بی آخرت بازیچه است، زیرا هر کس هر چه کرد بی اساس باشد نه مسئولیتی داشته باشد و نه حساب و کتابی داشته باشد می‌شود لغو.

فرمود من که خدایم دنیا را خلق کردم، بازیگر نیستم دنیا هم بازیچه نیست. دنیای بی هدف کار بی مسئولیت بازیچه است این یک.

درباره مرگ و زندگی این طور نیست که در زمین ریخته باشد و هر کسی یکی را بگیرد. فرمود: ﴿خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاةَ ﴾،[۱] مرگ یک آفریدگاری دارد زندگی یک آفریننده‌ای دارد دقیق و ریاضی است.

سه: مرگ و حیات به احیا و اماته وابسته است نه خود مرگ و حیات باشند و هر کس خواست برسد. ﴿یُحْیی‏ وَ یُمیتُ ﴾[۲] دنیا بی هدف نیست. انسان پایانی دارد و آن ابدیت اوست.

"چرا نظریه پردازی نمی‌کنید درباره آسمان و زمین؟ آنکه نگاه می‌کند و نمیبیند، او کور است.فرمود این چنین نیست که دنیا باشد و آخرت نباشد"اساس کار این است که انسان تنها بدن نیست روح دارد و روح هرگز نمی‌گیرد و انسان با روح برای ابد زنده است در هر عالمی بدنی مناسب با آن دارد این بدن را در دنیا دارد همین انسان را با همین بدن بعد از او هم زنده نگه می‌دارد. عده‌ای که آسمان و زمین را از منظر ماده می‌بینند و نه ماورای ماده و طبیعت انگارند که خدا فرمود اینها روی گمان حرف می‌زنند نه روی علم، اینها کسانی اند که اهل نظر هستند نه اهل رؤیت. اهل نگاه هستند نه اهل دیدن. کسی که نگاه می‌کند و نمی

بیند این کور است.

در بخش پایانی سوره مبارکه «طه» آمده که یک عده‌ای که اهل دیانت نیستند نگاه می‌کنند ولی آفریدگار را با چشم دل نمی‌بینند اینها کور هستند. اگر کورند در قیامت کور محشور می‌شوند.

﴿نَحْشُرُهُ

یَوْمَ

الْقِیامَةِ

أَعْمی ﴾[۳] به خدا عرض می‌کنند خدایا ما در دنیا بینا بودیم چرا ما را کور محشور کردی؟ ﴿رَبِّ لِمَ

حَشَرْتَنی‏ أَعْمی‏ وَ قَدْ کُنْتُ

بَصیراً ﴾[۴] در بخش پایانی سوره «طه» آمده که خدای سبحان به آنها جواب می‌دهد ﴿کَذَالِکَ﴾ یعنی شما کور بودید بینا نبودید. شما این آثار دقیق علمی را دیدید و این اثرآفرین و دنیاآفرین، را ندیدید! ﴿رَبِّ لِمَ

حَشَرْتَنی‏ أَعْمی‏ وَ قَدْ کُنْتُ

بَصیراً﴾، ﴿قال

کَذَالِکَ﴾ یعنی همین جور بودید. شما که بینا نبودید کور بودید الآن هم کور محشور می‌شوید. شما اهل نظر بودید نه اهل رؤیت. اهل نگاه بودید نه اهل دیدن.

آفریدگار را که ندیدی.

مرحوم استاد سید محمدباقر حجتی (رضوان الله تعالی علیه) سالیان متمادی با این علوم مأنوس بود تعلیم کرد تدریس کرد بینا بود بینا تربیت کرد حشرش با اجداد طاهرینش باشد و از همه شما بزرگوارانی که برای حق شناسی و نکوداشت این شخصیت بزرگ علمی سعی بلیغ داشته و دارید خدا به احسن وجه بپذیرد و جامعه اسلامی را به آن هدف والایش برساند و حوزه و دانشگاه را در سایه عنایت ولی عصر (ارواحنا فداه) کامیاب و موفق بدارد و همه شما اساتید و خدمتگزاران علمی را بیش از پیش توفیق عطا بکند.

«و السلام علینا و علیکم و رحمة الله و برکاته»