نظامِ نظامیان! - Gooya News

احمد وحدت خواه - ویژه خبرنامه گویا

مطالعه تاریخ چندهزارساله و پرفرازو نشیب ایران بدون بررسی تاریخ و فرهنگ نظامی گری آن تکمیل نمی شود.

از دوران پیروزی های نظامی برای فتح سرزمینهای جدید و گسترش امپراتوری هخامنشیان تا شکست در جنگ های قرون وسطی با همسایگان افغان و ترک و روس، نقش ارتش و نیروهای نظامی ایران در شکل دهی به شخصیت ملی و جهان بینی ایرانیان تا به امروز انکار ناپذیر است.

هم کوروش و شاپور و اردشیر، و هم نادرشاه و شاه عباس و رضا شاه، ، پیش از آنکه پادشاهانی برجسته و تاریخساز باشند، فرماندهان نظامی مقتدری بوده اند که هر یک به نوبه خود مقدرات ایران و ایرانی را به درستی یا نادرستی تا به امروز رقم زده اند.

علیرغم خوی نظامی این حاکمان، جامعه مدنی میهن ما، به ویژه پس از انقلاب عظیم مشروطه، به موازات تحولات ناشی از نقش ارتشیان در سیاست آن شکل گرفته و به پیش رفته است.

اما اگر در پس هر جنگ با دشمنان خارجی و مخالفان داخلی نقش نیروهای نظامی هر کشوری در مقابل جامعه مدنی آن برجسته تر می شود، رژیم جمهوری اسلامی از نخستین روز تولد نامیمون خود از هر دوی این «مواهب الهی» برای ظهور و تکامل به سوی یک نظام متکی بر سرنیزه بهره مند بوده است.

۴۴ سال آتش و خون انقلاب اسلامی، جنگ با عراق و نیروهای مسلح اپوزیسیون، لشگرکشی به کردستان و ترکمن صحرا، سرکوب های امنیتی، دخالت های نظامی در کشورهای همسایه و دور، تلاش مخفیانه برای دستیابی به بمب ویرانگر هسته ای و و... ماهیت این رژیم و گرایشات عقیدتی آن را هر روز نظامی تر از دیروز آن کرده و امروز ملت ما با نظامی روبرو است که حرف اول و آخر آن را طبقه نوپایی از سرتیپ و سرلشگران جنون زده ای می زند که پادگان ها و تاریکخانه های امنیتی خود را به دفاتر فعالیت های تجاری و نقشه های شوم وابستگی خفت بار به روس و چین تبدیل کرده و اوامرشان برای دولتها لازم الاجرا می باشد.