یا مردم کسری پولمان را بدهند یا دولت

معاون حمل‌ونقل و ترافيك شهردار تهران در گفت‌وگو با فرهيختگان: يا مردم كسري پولمان را بدهند يا دولت امتیاز: / 0 بدعالی  16 شهریور 1388 - 16:05 سليمان محمدي:شهرداري تهران احتمالا روزهاي سختي را در پيش دارد. از يك طرف دولت دوباره تكرار شده كماكان بنايي بر دادن بودجه‌هاي مصوب به شهرداري ندارد و از طرف ديگر هم شهرداري تمام‌قد پشت محسن ‌هاشمي، كه برخي وجود او در مديريت مترو را دليل درگيري‌ها مي‌دانند، ايستاده است. معاون حمل‌ونقل و ترافيك شهرداري تهران، اين مساله را رد نمي‌كند كه برخي بدرفتاري‌هاي دولت با شهرداري به دليل وجود فرزند آيت‌الله هاشمي در مديريت مترو است، اما تمام قد پشت او مي‌ايستد. او با انتقاد تلويحي از طرف مقابل، اطمينان مي‌دهد كه بدعت كنار گذاشتن غيرهمسويان سياسي را نخواهند گذاشت. مهندس سيدجعفر تشكري‌هاشمي بر اين باور است كه مردان سياسي بايد كار خودشان را بكنند و مردان اجرايي به دنبال توسعه باشند؛ روندي كه به گفته او طبيعتا در اينجا اينگونه نيست. اما مشكلات شهرداري با دولت آنچنان قوت گرفت كه محمدباقر قاليباف، شهردار تهران، در نامه‌اي از رهبر انقلاب تظلم‌خواهي كرد. نامه‌اي كه بعد از چند ده روز هنوز بي‌پاسخ مانده است؛ جرياني كه هيچ‌كدام از مسوولان شهرداري مايل نيستند درباره آن صحبت كنند. تشكري هم مانند همه هم‌رده‌هايش، درباره بي‌پاسخ ماندن اين نامه، تنها به اين جمله بسنده كرد: «به نظرم اين از حوزه نظر ما خارج است.» اين روزها مدام از بدهكاري‌هاي دولت به شهرداري سخن گفته مي‌شود. دولت در چه حوزه‌هايي و چه مبلغي به شهرداري بدهكار است؟ ببينيد بودجه‌هايي كه ما از دولت دريافت مي‌كنيم در دو بخش است؛ يكي در بخش خريد ناوگان اتوبوس و بودجه‌هاي مترويي است كه ما آن را به عنوان بودجه‌هاي عمراني مي‌شناسيم و يكي هم بودجه‌هاي جاري كه يارانه بليت مترو و يارانه بليت اتوبوسراني است. در بخش يارانه‌ها متاسفانه ما هنوز بودجه‌اي دريافت نكرده‌ايم. البته جلساتي با مهندس نيكزاد معاون وزير كشور داشتم كه ايشان قول دادند به سرعت اين مساله را حل و فصل مي‌كنند. اما واقعيت اين است كه اگر همه اين بودجه را به ما بدهند و به هيچ شهر ديگري از ايران ندهند باز هرگز پاسخگوي نياز شهر تهران نخواهد بود. من با يك حساب سرانگشتي اين موضوع را براي شما بيان مي‌كنم. ما براي متروي تهران كف هزينه‌هايي كه درآورديم، اينگونه است كه شهرداري بايد ٤٨ ميليارد تومان هزينه كند و دولت هم همين مقدار را اين ٩٦ ميليارد تومان شايد بتواند كف هزينه‌هاي بهره‌برداري مترو باشد. اتوبوسراني چطور؟ براي اتوبوسراني هم چيزي حدود ٢٦٠ ميليارد تومان بايد در شهر تهران خرج كنيم. برآورد مي‌كنيم از اين مقدار نزديك ٥٠ ميليارد تومان از محل بليت، تبليغات و ساير خدمات درآمد كسب كنيم. ٢١٠ ميليارد تومان ديگر مي‌ماند كه اگر باز بخواهيم ٥٠، ٥٠ فرض كنيم، نزديك به ١٠٥ ميليارد تومان سهم هر طرف مي‌شود. اين ١٥١ ميليارد تومان بودجه‌اي است كه نيازمنديم دولت پرداخت كند. اما متاسفانه ما اطلاع پيدا كرديم كه كل يارانه بليت ٢٠ ميليارد تومان براي كل كشور است.آمار به اين معناست كه به صورت قطره چكاني هم بودجه مورد نياز حمل‌ونقل تهران تامين نخواهد شد. در اين وضعيت تكليف چيست، حمل‌ونقل عمومي تعطيل مي‌شود؟ در اين خصوص دو روند پيش رو داريم؛ يا بايد مردم سهم بيشتري پرداخت كنند و ما در نرخ‌گذاري‌هايمان تجديدنظر كنيم و به اين سمت برويم كه مردم پول بيشتري بدهند تا مشكل نقدينگي حل شود. يا اينكه دولت با ارائه لوايح جديد به دنبال تامين منابع براي شهرداري باشد. اگر اين دو اتفاق نيفتد معنايش اين است كه قطارهاي مترو مرتبا دچار نقص شوند و بخوابند و آن ايمني و كيفيت خدمات‌دهي در متروي ما دچار مشكلات شود و در شركت واحد هم با كاهش سطح سرويس‌دهي مواجه شويم كه اميدواريم هرگز وضعيت سوم اتفاق نيفتد. پس تنها راه اين مي‌شود كه ورود جدي مجلس و دولت را در اين بحث داشته باشيم. در بودجه‌هاي عمراني بخش حمل‌ونقل وضعيت چطور است؟ خب شما مي‌دانيد كه مجلس حول‌وحوش ٣٢٠ ميليارد تومان براي متروي تهران تصويب كرد اما به‌دنبال تعديلي كه در منابع بودجه‌اي پيش آمد، طبق آن بودجه‌هاي عمراني بايد كاهش پيدا مي‌كردند. ٣٢٠ ميليارد تومان بودجه مترو به ٢٣٠ ميليارد تومان كاهش پيدا كرد. ٢٣٠ ميليارد تومان يعني يك چيزي كمتر از پنج كيلومتر يا حداكثر شش كيلومتر مترو‌سازي. اين در حالي است كه ما بايد سالانه نزديك به ٢٥ تا ٢٠ كيلومتر مترو بسازيم تا بتوانيم در يك دوره زماني كوتاه مسائل تهران را حل كنيم. بنابراين اين بودجه هم كفاف مترو را نخواهد داد. هرچند معمولا هيچ زماني هم صددرصد بودجه پرداخت نشده و ٧٠ درصد پرداخت شده است. مدت‌ها است كه شهرداري براي همين مقادير كم بودجه هم چانه‌زني مي‌كند اما نتوانسته آن را دريافت كند. ما شاهد بوديم كه مدتي پيش شهردار تهران نامه‌اي به رهبري دادند و در اين‌باره تظلم‌خواهي كردند كه اين بودجه‌ها پرداخت شود اما همچنان آن بدهي‌ها وجود دارد. ببينيد من تا حدي كه اطلاع دارم نگاه شهردار محترم تهران، يك نگاه استراتژيك به مسائل شهر تهران است؛ اينگونه كه چگونه مي‌توانيم در يك دوره برنامه‌ريزي شده، شهر تهران را به سمت يك شهر مطلوب در قالب استانداردها و در قالب چشم‌انداز جمهوري اسلامي كه تعريف شده برسانيم. درواقع در اين گفتمان‌هايي كه ما با دولت و مجلس داريم به‌دنبال اين هستيم كه شهر را از روزمرگي به سمت يك شهري با توسعه پايدار به‌گونه‌اي كه به شاخص‌هايي كه در چشم‌انداز جمهوري اسلامي تعريف شده ببريم. لذا براي اينكه به چنين وضعيتي برسانيم با اين نظام محدود تامين منابع و قطره‌چكاني حتما ما راه به جايي نخواهيم برد و خواهيم ديد كه درجا مي‌زنيم و بسياري از فرصت‌ها را از دست مي‌دهيم. به هر شكل شما مي‌بينيد كه يك روزي نفت ١٥٠ دلاري هم در دنيا خريد و فروش مي‌شد و امروز در حدود نصف آن مبلغ معامله مي‌شود. پس ما بايد قدردان فرصت‌هاي آن روز مي‌بوديم. استفاده از صندوق ذخيره ارزي يك فرصت است كه نظام جمهوري اسلامي در بانك‌هاي خارجي دارد و ما بايد بتوانيم از آن استفاده كنيم. اين مسائل هست كه روي آن تاكيد مي‌شود. فكر نمي‌كنيد بسياري از درگيري‌ها در اين‌باره به دليل حضور آقاي محسن ‌هاشمي در مترو و اختلافات ريشه‌دار دولت با خانواده او است. آقاي محسن ‌هاشمي يك مدير توانا، آگاه به مسائل مترو با شناخت عميق و تجربه عالي است و من هيچ مديري را در حوزه بحث‌هاي مترويي به سطح اطلاعات و آگاهي ايشان نمي‌بينم. ايشان فردي دلسوز و صادق در كار خودشان است و من به‌عنوان كسي كه در ارتباط كاري با ايشان هستم اين موارد را در ايشان ديده‌ام و فكر مي‌كنم كارهاي مترو با تلاش آقاي ‌هاشمي در حال انجام است. خب تقريبا همه بر اين باورند كه بخشي از درگيري‌هاي دولت با مترو به خاطر وجود ايشان است، به نظر شما اين روند قابل حل است؟ اگر قرار باشد تا يك كمي اختلاف‌سليقه سياسي وجود داشت، مديران اجرايي توانمند حذف شوند؛ راه به جايي نمي‌بريم. فكر مي‌كنم اين بدعت بدي است كه هركس كه در مباحث سياسي با ما همفكر و همراه نبود در مباحث اجرايي هم نمي‌توانيم با آن كار كنيم. در همه جاي دنيا هم مردان سياسي در حوزه مسائل سياسي رقابت خودشان را دارند اما در حوزه اجرا مسائل اجراي‌شان را اجرا مي‌كنند. يعني معتقديد اينجا اينگونه نيست؟ من معتقدم حتما بايد بحث‌هاي سياسي از بحث‌هاي اجرايي جدا شود و مردان اجرايي به توسعه، سازندگي و آباداني كشور همت كنند و مردان سياسي هم در محافل سياسي خودشان حرف‌هايشان را بزنند و اين دو هيچ‌وقت نبايد روي هم سايه بيندازند. ولي الان اينگونه نيست. طبيعتا.