نامه مهدی کروبی به آیت الله هاشمی

روزنامه اعتماد: مهدي کروبي دبيرکل حزب اعتماد ملي دست به قلم برد و با نگارش نامه يي خطاب به هاشمي رفسنجاني از مواضع اخير وي و اجلاسيه اخير مجلس خبرگان رهبري انتقاد کرد. مهدي کروبي کانديداي معترض به نتايج انتخابات رياست جمهوري در حالي دومين نامه خود به هاشمي را به نگارش درآورد که چندي پيش نامه يي را به دفتر رياست مجلس خبرگان ارسال کرد که در آن نامه نسبت به وضعيت زندان ها و تعرض به جان و مال و ناموس انتقاد شده بود. در اين نامه کروبي از هاشمي درخواست کرد به داد بازداشت شدگان برسد و اجازه ندهد اين مساله به رويه تبديل شود. اما اين نامه هرگز از سوي هاشمي پاسخ داده نشد و همين عدم پاسخ هاشمي زمينه يي را فراهم کرد که مهدي کروبي نامه خود را رسانه يي کند. پس از انتشار اين نامه از سوي دبيرکل حزب اعتماد ملي که باعث اعتراض گسترده شد و بسياري آن را مايه هتک حرمت نظام ارزيابي کردند، هيات هاي ويژه يي از سوي مجلس براي بررسي ابعاد اين ماجرا آغاز به کار کردند که در نهايت هيات سه نفره سخنان کروبي را بدون استناد اعلام کرد. اما اين مساله نيز مانع از نامه نگاري مجدد کروبي به هاشمي نشد گواينکه مهدي کروبي در نامه دوم خود به اين نکته اشاره کرد و گفت؛ اين دومين نامه يي است که پس از شبه انتخابات رياست جمهوري اخير به شما مي نويسم. نامه اول را پس از آن به شما نوشتم که اخباري ناگوار و تکان دهنده از درون بازداشتگاه ها به گوش من رسيد و بر خود ديدم از شما بخواهم بنا بر جايگاه حقوقي خود به اين اتفاقات رسيدگي کنيد. البته صلاح مملکت خويش مسوولان دانند. با اين حال اگر آن نامه سرانجامي پيدا نکرد با خود گفتم شايد رسيدگي به آن نامه از دايره اختيارات شما خارج بوده است.رئيس مجلس ششم وظايف رياست مجلس خبرگان و جايگاه خبرگان را به هاشمي يادآوري کرد و گفت؛ اجلاسيه مجلس خبرگان رهبري برگزار شد و آنچه در اين مجلس بايد مطرح مي شد، مطرح نشد و آنچه بايد توسط اعضاي آن مجلس مورد کنکاش قرار مي گرفت، مورد کنکاش قرار نگرفت؛ و ماحصل اين اجلاس صرفاً چند سخنراني و صدور بيانيه يي بود که بدون برگزاري اجلاس و جمع شدن اعضاي محترم آن مجلس و زحمت بردن بسيار هم مي شد آن را انجام داد.شما خود داوري کنيد که در شرايط خطير کنوني چه مسووليتي بر عهده شما بوده و هست و شما تا چه حد جايگاه صندلي که بر آن تکيه زده ايد را حفظ کرده و به چه ميزان در جايگاه رياست مجلس خبرگان، حافظ انقلابي بوده ايد که اصلي ترين هدف آن مقابله با بي عدالتي و تضييع حقوق مردم بوده است.وي به نقد عملکرد اجلاس خبرگان پرداخت و فقدان نقد شرايط جامعه امروز را آسيب اين اجلاس برشمرد و اظهار داشت؛ اجلاس خبرگان برگزار مي شود و شما نه سخني در انتقاد از شرايط حاکم بر کشور بر زبان مي آوريد و نه انتقادي را بنا به وظيفه خود منتقل مي کنيد و از همه عجيب تر در اختتاميه مجلسي بدين اهميت در زمانه يي به اين حد خطير غايب مي شويد. از خود مي پرسم آيا اين همان اکبر هاشمي است با همان روحيه يي که قبل و بعد از انقلاب در او سراغ داشتيم؟ به ياد مي آورم که شما چگونه با رشادت در حضور امام نيز هرگاه که مطلبي را لازم مي ديديد هرچند برخلاف نظر امام بود بر زبان مي آورديد.کروبي در بخش ديگري هاشمي را خطاب قرار داد و از او پرسيد؛ آيا آن نطق هاي پيش از دستور و آن گزارش و بيانيه يي که صادر شد به واقع پاسخگوي پرسش ها و ابهامات جامعه امروز ايران بود؟ اگر جناب آيت الله دستغيب با آن سوابق درخشان و پايگاه عميق مردمي که دارند نيز در آن مجلس سخني را از سر دلسوزي گفتند چنان با ايشان برخورد شد و از ضرورت طرد و حذف و تنبيه ايشان سخن به ميان آمد که گويي در آن مجلس جز به تمجيد و تجليل نبايد سخن گفت.دبيرکل حزب اعتماد ملي از عدم بررسي حوادث اخير در اجلاس خبرگان شکوه کرد و آن را حلقه مفقوده اجلاس برشمرد.وي با اشاره به شرايط اقتصادي کشور گفت؛ آيا اگر مجلس خبرگان در اجلاس خود نگاهي گذرا به آنچه در چهار سال گذشته بر اين مملکت رفته است مي انداخت، نمي توانست بسيار بهتر زمينه هاي پيدايش بحراني که بر مملکت حاکم است - و شما البته فتنه اش خوانده ايد- را دريابد؟ شما در سخنراني هاي قبل و بعد از انتخابات خود بارها به بحران هاي اقتصادي و به هم خوردن سند چشم انداز در کشور و انحراف از آن اشاره کرده ايد ولي آيا پرداختن به اين بحران ها نبايد جايي در مجلس خبرگان پيدا مي کرد؟ آيا در وظيفه شما در مجلس خبرگان نيست که رسيدگي کنيد به آنچه به نام خصوصي سازي و انجام اصل 44 قانون اساسي انجام مي شود و نهادهايي همچون سپاه و ستاد اجراي فرمان امام سهام يک وزارتخانه دولتي را در نيمي از يک ساعت به نام خود مي کنند و به نام خصوصي سازي حماسه يي ديگر در ادامه و تکميل حماسه انتخابات رياست جمهوري اخير مي آفرينند؟ به راستي تا چه حد در اين اجلاس به سياست خارجي پرداخته شد؟ آيا مشکلات اجتماعي حاکم شده بر کشور و امنيتي کردن فضاي سياسي جامعه و دانشگاه ها و مراکز مختلف کشور از هيچ اهميتي براي بررسي برخوردار نبود که اعضاي آن مجلس توجهي به آن نکردند؟