کریمی: «34 سال تنهایی» به شیوه رایج مستند ساخته نشد

خبرگزاري فارس: كارگردان مستند «34 سال تنهايي» گفت: در مستند «34 سال تنهايي» نمي‌خواستم مانند فيلم‌هاي مستند ديگر، با دوستان شهيدثالث مصاحبه كنم و موضوع را پيش ببرم. تصميم گرفتم مانند فيلم‌هاي خودش خلوت و خالي از گفت‌وگو‌ باشد و تنهايي را به تصوير بكشد. به گزارش خبرنگار سينمايي فارس، شب گذشته جلسه نقد و بررسي مستند «34 سال تنهايي» با حضور پدرام اكبري منتقد، بهفر كريمي كارگردان و ناهيد دل‌آگاه تهيه‌كننده برگزار شد. بر اساس اين گزارش، پدرام اكبري در اين جلسه گفت: سهراب شهيدثالث سعي مي‌كرد به نوعي ديگر جهان را به تصوير بكشد و در واقع طبيعت به ظاهر بي‌جان را به تحرك دروني تبديل كرد. بهفر كريمي كارگردان مستند «34 سال تنهايي» اظهار داشت: شهيدثالث يك فيلمساز بزرگ و من يك فيلمساز كوچك و تازه كار هستم و در اين فيلم سعي داشتم با بضاعت كم، اين شخص را معرفي كنم. در اين كار يك عشق پشت كار بود و من عاشقانه كارم را انجام مي‌دادم و اميدوارم مشخص باشد كه اين فيلم عاشقانه ساخته شده است. به گزارش فارس، ناهيد دل‌آگاه تهيه‌كننده، در اين جلسه بيان داشت: كارگردان فيلم، فردي حساس و سخت است و در اين فيلم با وسواس و سخت‌گيري زيادي فعاليت مي‌كرد ولي به نظر من، اين كار ارزش وسواس‌ها و جدل‌ها را داشت. وي افزود: وقتي فيلم را براي دختر شهيدثالث در آلمان ارسال كرديم و فيلم ما را تماشا كرد؛ تصميم گرفت تمام فيلم‌ها و آرشيو‌هايي كه از سهراب شهيدثالث دارد را براي ما ارسال كند. فرهاد ورهرام مستندساز پيشكسوت كه در جلسه حضور داشت، گفت: در آن زمان اين شخص مورد بي‌مهري قرار گرفت و خيلي‌ها دوست نداشتند از اين شخص حرفي بزنند. خوشحالم كه راجع به سهراب شهيدثالث فيلم ساخته شد. بهفر كريمي در خصوص ساخت فيلم ادامه داد: اين مستند صرفا مربوط به فيلم «طبيعت بي‌جان» سهراب شهيدثالث است و من مجبور بودم از گذشته بگويم و به طبيعت بي‌جان برسم همچنين تمام اين‌ها بايد در مدت‌زمان 52 دقيقه اتفاق مي‌افتاد و نسخه ابتدايي زمان بيشتري داشت ولي مجبور شدم به دليل احترام به مخاطب، زمان فيلم را كاهش بدهم. كريمي افزود: در مستند «34 سال تنهايي» نمي‌خواستم مانند فيلم‌هاي مستند ديگر، با دوستان شهيد ثالث مصاحبه كنم و موضوع را پيش ببرم. تصميم گرفتم مانند فيلم‌هاي خودش خلوت و خالي از گفت‌وگو‌ باشد و تنهايي را به تصوير بكشد همچنين در اين فيلم از صحبت‌هاي عموي شهيدثالث استفاده كردم، چرا كه اين شخص با سهراب رابطه خوبي داشت و سهراب هميشه از وي صحبت مي‌كرد. وي در ادامه تصريح كرد: سعي كردم، ديدم را با ديد سهراب شهيدثالث تنظيم كنم و تصميم گرفتم اين موضوع را تمرين كنم و مي‌خواستم تاثيرگذاري كه سهراب روي من گذاشته را به تصوير بكشم. جاي دوربين‌ها هم به همان صورتي كه در فيلم «طبيعت بي‌جان» بود، مشخص كردم. حتي حضور گله گوسفند با همان ميزانسن تصوير شد. دل آگاه در ادامه جلسه گفت: در اين كار از حدود 50 پلان عكس گرفته و چاپ شد و كارگردان روي آن‌ها تحقيق كرد همچنين تصميم گرفتيم صحبت‌هايي در مورد خود سهراب شهيدثالث را در جاي ديگر استفاده كنيم. به گزارش فارس، داستان فيلم «34 سال تنهايي» ساخته بهفر كريمي درباره پيرمرد راهبان فرتوتي است كه عمري را به نگهباني در نقطه‌اي از راه آهن شمال به سر آورده است. همسر او پيرزني است كه براي كمك به زندگاني فقيرانه‌شان در خانه به بافتن فرش مي‌پردازد. يگانه پسر آن‌ها مشغول گذراندن خدمت سربازي است. وقتي مرخصي مي‌گيرد، به ديدن پدر و مادر مي‌آيد، يك شب را با آن‌ها مي‌گذراند و دوباره به سر خدمت باز مي‌گردد. زندگي يكنواخت پيرمرد و پيرزن روزي تغيير مي‌كند كه حكم بازنشستگي به دست راهبان پير مي‌رسد. از آن زمان و پس از اين كه مردي جوان به عنوان جانشين او در محل حاضر مي‌شود، پيرمرد احساس مي‌كند كه همه چيزش به خطر افتاده و پايان زندگي‌اش فرا رسيده است. اين احساس چنان در او قوت مي‌گيرد كه در صدد برمي‌آيد به شهر برود تا از رئيس خود اجازه بگيرد، همچنان در محل كارش باقي بماند. صحنه ياس‌انگيز فيلم آنجاست كه راهبان بازنشسته سوار بر واگني از محل راهباني كه مي‌گذرد، جانشين جوان خود را مي‌بيند كه به جاي او مشغول نگهباني است. ورود جانشين جوانش ديگر چنان ضربه روحي بر او وارد مي‌سازد كه تاب تحمل آن را در خود نمي‌بيند. عكس‌العملي كه سعي مي‌كند براي مبارزه با رقيب نشان دهد به حدي ضعيف و بي اثر است كه سرانجام تن به قبول شكست مي‌دهد. بساطش را جمع مي‌كند و جايش را به حريف جوان وا مي‌گذارد. مبارزه را باخته است. آخرين صحنه فيلم، با نگاهي كه راهبان باز نشسته، در آيينه ديواري به تصوير خود مي اندازد، تسليم شدن در برابر سرنوشت محتوم يك پير از كار افتاده را مجسم مي‌سازد. كارگردان در يادداشت خود درخصوص اين فيلم آورده است: مي‌خواستم بخش‌هايي از فيلم «طبيعت بي‌جان سهراب شهيد ثالث» را در لوكيشن واقعي‌اش در شمال و در بندر گز از نزديك مشاهده كنم. اگر چه نمي‌توانم حتي اين انديشه را در سر بپرورانم كه به مقام بلند چنين استاداني برسم، ولي اميدوارم با فيلمسازي مداوم و خستگي‌ناپذير بتوانم تصاويري براي سينما تهيه كنم. سهراب در من اثر بزرگي گذاشت. مديوم شات‌هاي نگاه آدم‌هاي او و پلان‌هايي كه چهره و دست‌هاي آن‌ها در آن مي‌گنجد را بسيار عالي و زيبا مي‌دانم. انتهاي پيام/ا