آقای وزیر لطفاً شعار ندهید!

فرهنگ > سینما  - علی وزیریان حضور محترم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جناب آقای سیدمحمد حسینی در خبرها خواندم که شما در افتتاحیه بازار فیلم کشورهای اسلامی اظهار کرده‌اید که: «متأسفانه امروز اهالی سینما نگاهشان به سمت غرب و جشنواره‌های آنهاست و سعی می‌کنند مطابق خواست آنان تولید کنند» و باز فرموده‌اید: « اگر ما بتوانیم محوریت را در تولید آثار هنری از سمت هالیوود به سمت کشورهای اسلامی تغییر دهیم می‌توانیم نگاه سینماگران را نیز تغییر دهیم». چند روز پیش در پاسخ به پرسش خبرنگاری گفتم که «شعار برای هنرمند است»، «شعار کار هنرمند است» و کسی که شعار نمی‌دهد، از خودش مراقبت می‌کند، ذهنیتش را بروز نمی‌دهد و حرفش را به صراحت نمی‌گوید اهل سیاست است نه هنرمند. این دسته از آدم‌ها یعنی سیاسیون هستند که حق شعار دادن ندارند و مردم از آنها انتظار عمل دارند. به همین دلیل است که بسیار دیده‌ایم در مراسم یا مناسبت‌های گوناگون هنری مردم غالباً حوصله شنیدن سخن و خطابه مسئولین را ندارند، اما شنیدن شعارهایی که از زبان هنرمندانشان بیان می‌شود ولو تکراری، اما برایشان شیرین است. اینجانب عمیقاً به این سخن اعتقاد دارم که فرهنگ به یک معنی، دانستنی‌های متعلق به عمل است، اما اگر به این دانستنی‌ها عمل نشود، آن را «فرهنگ» نمی‌توان دانست. فرهنگ حرف نیست عمل است، اما نه عمل مکانیکی و تصنعی. پس اجازه دهید برادرانه و صراحتاً به شما بگویم لطفاً شعار ندهید، و به دلیل جایگاهی که در آن قرار گرفته‌اید، به همراه مدیرانتان اهل عمل باشید. شاید به صلاح و صواب نزدیکتر باشد که به جای «شعار» تغییر محور از سمت هالیوود به سمت کشورهای اسلامی ابتدا در «عمل» به آن بخش از سینمای شریف، فاخر و فرهنگی کشورمان سامان دهید که به تعبیری «بی‌صاحب» است و در مقابل سینمای زرد و صورتی و بی‌بته فرهنگی این روزها در حال نابودی! آقای وزیر سیاست‌های پیشین و منظر غالب مدیران سینمایی کشور برای فیلمساز امروز بیش از دو راه باقی نگذاشته؛ یا هنرمند باید نگاه خود را تا سطح هزل و دلقک بازی و یا عشق‌های سخیف تین ایجری پایین آورد و در سینمای سهل و بی‌ریشه‌ای از این دست فیلم بسازد و یا عزت و شأن فرهنگی خود را حفظ کند، مرارت کشد، کفش‌های پولادین بپوشد تا اثری را پس از عبور از هفتاد خوان از آب و گل بیرون آورد و آن گاه که تمام زمینه‌های پذیرش آن را به واسطه سیاست‌های غلط نابود شده می‌یابد، راهی ندارد جز اینکه مشتاقان و تماشاگران آن سوی مرزها را مخاطب فیلم خود سازد. فیلم «یک وجب از آسمان» یکی از بسیار است که با هدف گرفتن مخاطب خاص و عام اما نه سخیف و پست و ساده پسند و با منظر سالم فرهنگی ساخته شده؛ لیکن به دلایل متعدد که غالباً ناشی از فقدان نگاه و سیاست صواب سینمایی است در مسیری قرار می‌گیرد که شاید چند روز دیگر شامل برچسب‌های رایج شود. فقدان همین نگاه و جوسازی‌های مخرب باعث می‌شود که حتی سرمایه‌گذار فیلم پای این فیلم نایستد. پیشنهادم این است که در لسان و کلامتان قدری تأمل کنید و اهل فرهنگ و هنر را از منظری دیگر ببینید. آنها اهل سیاست نیستند. فیلم یک وجب از آسمان یکی از بسیار است که چون بی‌حاشیه و غیر سیاسی بوده! نه شما که اهل سیاستید آن را دیده‌اید و نه معاونت سینمایی امروز شما و مشاور فرهنگی دیروز. پس تماشای آن را در آخرین روزهای اکرانش به شما و مدیرتان توصیه می‌کنم. چندی پیش در خبرها از حمایت مادی و معنوی و اشتیاق «سیلویو برلوسکنی» نخست‌وزیر ایتالیا نسبت به فیلم جدید «جوزپه تورناتوره» خواندیم که به روایت رسانه‌ها مثل بمب صدا کرده. بنگریم سیاستمداران و مدیران فرهنگی ما در این سال‌ها پشت چه فیلم یا چه گونه‌ای از سینما ایستاده‌اند. هر کس به قدر همت خود خانه می‌زند!