پاداش برای استفاده از سلاح شیمیایی!

عضو هئیت علمی دانشگاه آبردین با رتبه پروفسوری

عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)

این هم شاید یک نوع بازی روسی باشد که قرار است به کسی که از سلاح های شیمیایی استفاده کرده، پاداش هم بدهند! یعنی هر حکومتی از این پس، اگر دارد سقوط می کند، در صورتی که از سلاح شیمیایی علیه مردم اش استفاده کند، تضمین می گیرد که دیگر به آن حمله نظامی نشود!! چون مسأله رژِم اسد تنها استفاده از سلاح شیمیایی نبوده، بلکه او انواعی از جنایت های جنگی را با کشتار بیش از ۱۰۰ هزار نفر مرتکب شده و می شود که آخرین اتهام اش استفاده از سلاح شیمیایی است و مسأله حمله نظامی نیز تنها مربوط به سلاح شیمیایی نبوده و آن تنها یکی از خطوط قرمزی است که اسد رد کرده است و حالا روسیه می خواهد با بهانه در اختیار گرفتن سلاح های شیمیایی توسط جامعه جهانی، تضمینی هم برای عدم مداخله نظامی بگیرد تا از این پس اسد و حامیان اش با خیال راحت از طریق سایر سلاح های کشتار جمعی، همچون بمب های نپال، خوشه ای و موشک های اسکاد که قبلاً هم به کار برده اند، مردم و رزمندگان سوری را هدف گرفته و مابقی کشور را نیز کاملاً ویران کنند و جامعه جهانی هم حق ندارد، اقدام نظامی علیه شان صورت دهد و تنها می تواند بیانیه صادر کند، چون اسد قبلاً معاهده منع سلاح شیمیایی را امضا کرده و سلاح های شیمیایی اش را هم دارد تحویل می دهد. این هم شاید نوعی عدالت روسی است که مبتنی بر رولت روسی است و تنها کسی که تا خرخره ودکای روسی زده باشد، می پذیرد.

روسیه رندی دیگری نیز دارد می کند و در حالی که خود یکی از متهمان پرونده سلاح شیمیایی اسد است، می خواهد نقش میانجی را نیز بازی کند. کارشناسان روس سال هاست که کار تولید سلاح های شیمیایی را برای اسد انجام می دهند، هم چنان که در ایران مشغول تجهیز موشک های ایرانی به کلاهک های قابل حمل شیمیایی هستند. تصورش را بکنید، کسی را که شریک جرم، جنایتی باشد، انتظار داشته باشد که لباس قاضی بپوشد و حکم مجرمان را خود تعیین کند، که طبعاً چیزی به جز پاداش نخواهد بود. جالب تر آن که، پوتین و مقامات روسیه و ایران تا همین چند روز پیش اصرار داشتند که نیروهای مخالف اسد سلاح شیمیایی از خارج وارده کرده و از آن استفاده کرده اند.

خب، پس چرا اسد می خواهد سلاح شیمیایی اش را تحویل دهد! لطیفه بی ربطی است، کسانی دیگر سلاح شیمیایی وارد کشور کرده اند و استفاده نموده اند و حالا کسانی دیگر می خواهند انبارهای انباشته از آن سلاح های خود را تحویل دهند و معاهده منع استفاده از سلاح شیمیایی را استفاده کنند! یعنی رزمندگان سوری، سلاح های شیمیایی وارد کشور کرده اند و البته چون خود انبار نداشته اند، آن را به رژیم و ارتش اسد تحویل داده اند تا در انبارهایشان ذخیره کنند که بعداً اگر مشکلی پیش آمد، آن را تحویل جامعه جهانی دهند و در امانت خیانت هم نکنند!؟! آن هم مواد شیمیایی ای بالغ بر هزار تن!! البته بابت این فدارکاری جایزه شان هم این است، که از این پس به انواعی از جنایات هایشان می توانند ادامه دهند و جامعه جهانی نیز حق ندارد، اقدامی صورت دهد.

از آن سوی آمریکا قرار دارد که می خواهد به این بازی تن دهد و متحدان اش را هم سردرگم کرده است که چرا تا بدین حد ساده لوحانه برخورد می کند. واقعیت این است که آمریکایی ها به خوبی بدان واقف اند و چیزی که متحدان آمریکا متوجه نیستند که اوباما نیز به طرز ناشیانه ای قبلاً خود را وارد تله ای کرده که حالا درصدد است اول خود را از آن نجات دهد تا مردم سوریه! او به برآورد اشتباه از آرای کنگره و سنا، دست اش را برای تصمیم گیری بست و حالا که فهمیده نمایندگان آمریکا نیز چون نمایندگان بریتانیا سودایی دیگر در سر دارند و بیش از آن که نگران کمک به مردم سوریه باشند، نگران عواقب رأی مثبت به دخالت نظامی در سوریه توسط خود و تأثیر آن بر رأی دهندگان آمریکایی در انتخبات بعدی هستند. طرح روسیه قرار نیست تنها اسد را نجات دهد که می خواهد اوباما را هم از مهلکه خودساخته برهاند. اما ظاهراً چیزی که اوباما اصلاً متوجه آن نیست، این است که دارد خود را به دو تله جدید می اندازد.

نخست بی اعتمادی گسترده اعراب نسبت به آمریکا و سیاست های آتی اش در منطقه که با تصمیم ارتش مصر در تعیین سرنوشت مردم و کشورش بدون کسب اجازه از آمریکا کلید خورد و از این پس می تواند دومینویی از فاصله گرفتن فزاینده اعراب را نسبت به آمریکا رقم بزند و این آغازی برای اعراب و کشورهای منطقه باشد که از این پس خود برعهده گرفتن نقش های مورد نظرشان را در دستور کار بگذارند و به آمریکا تنها به مثابه یک هماهنگ کننده بنگرند؛ حداقل تا زمانی که اوباما به عنوان رئیس جمهور آمریکاست، بدین نتیجه خواهند رسید که از این امام زاده، شفاعی به ایشان نمی رسد و دخیل بستن بدان تنها موجب تمسخر خودشان می شود. دوم که مهمترین مشکل اوباما تا پایان دوران ریاست جمهوری اش خواهد بود، دست و پنجه نرم کردن با خواسته های اسرائیل و لابی قدرتمندش در آمریکاست که او را با این ضعفی که از خود در مقابل تصمیم گیری در سوریه نشان داد، پیرامون وعده هایی که درباره توقف برنامه های هسته ای ایران داده، لحظه ای رها نخواهند ساخت و برخلاف اعراب صاف و ساده نیز نیستند و به خوبی تمامی ابزارهای بازی را می شناسند، در اختیار دارند و به کار می برند و از همین حالا می توانید ببینید که آغاز نیز کرده اند.

هیچ قسم حضرت عباسی نیز از طرف اوباما آنان را مجاب نخواهد ساخت، مگر دم خروس اعمال اوباما. این گوی و این میدان.