زینب!‌ نگو که در کربلا چه گذشت… بگو ما چه کنیم…؟

چکیده :مگو که خداوند آن روز، عزیزترین و پرشکوه ترین ارزش ها و عظمت هایی را که آفریده است، یک جا در ساحل فرات، و بر روی ریگزارهای تفتیده ی بیابان طف، چگونه به نمایش آورد و بر فرشتگان عرضه کرد، تا بدانند که چرا می بایست بر آدم سجده می...

دکتر علی شریعتی

ای زینب
ای زبان علی در کام!
ای رسالت حسین بر دوش!
ای که از کربلا می آیی و پیام شهیدان را،
در میان هیاهوی همیشگی قداره بندان و جلادان،
همچنان به گوش تاریخ می رسانی.

زینب، با ما سخن بگو!
مگو که بر شما چه گذشت!
مگو که در آن صحرای سرخ چه دیدی!
مگو که جنایت، آن جا تا به کجا رسید!

مگو که خداوند آن روز،
عزیزترین و پرشکوه ترین ارزش ها و عظمت هایی را که آفریده است،
یک جا در ساحل فرات، و بر روی ریگزارهای تفتیده ی بیابان طف،
چگونه به نمایش آورد و بر فرشتگان عرضه کرد،
تا بدانند که چرا می بایست بر آدم سجده می کردند…

آری زینب!
مگو که در آن جا بر شما چه رفت!
مگو که دشمنانتان چه کردند، دوستانتان چه کردند…؟!

آری ای “پیامبر انقلاب حسین”!
ما می دانیم، ما همه را شنیده ایم…
تو پیام کربلا را، پیام شهیدان را، به درستی گزارده ای،
تو شهیدی هستی که از خون خویش کلمه ساختی،
همچون برادرت که با قطره قطره ی خون خویش سخن می گفت.

ای که از باغ های سرخ شهادت می آیی؛
و بوی گل های نوشکفته ی آن دیار را، در پیرهن داری،

ای دختر علی، ای خواهر حسین،
ای که قافله سالار کاروان اسیرانی،
ما را نیز در پی این قافله با خود ببر!

“زینب نگو که در کربلا چه گذشت… بگو ما چه کنیم…؟!”

کتاب نیایش؛ اثر دکتر علی شریعتی