کرونا؛ استمداد از جاوید رحمان برای آزادی زندانیان سیاسی

کرونا؛ استمداد از جاوید رحمان برای آزادی زندانیان سیاسی   
ده‌ها زندانی سیاسی زمان شاه از جاوید رحمان خواسته‌اند برای حفظ جان زندانیان سیاسی در ایران و آزادی آنها تلاش کند. آنها در نامه‌ای نوشته‌اند که زندانیان محبوس هیچ امکانی برای در امان ماندن از کرونا ندارند.

به گزارش دويچه وله، ۷۷ زندانی سیاسی دوران پهلوی نامه‌ای سرگشاده به گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران نوشته و خواستار تلاش برای حفظ زندگی و تندرستی زندانیان سیاسی محبوس در این کشور شده‌اند. امضاکنندگان این نامه از جاوید رحمان خواسته‌اند آزادی زندانیان سیاسی را به عنوان "گامی در مبارزه جهانی با اپیدمی کووید – ۱۹" در نظر گرفته و پیگیری کند.

در بخشی از این استمداد آمده است: «... ادارات نظامی امنیتی رژیم، بیگانه با شرایط نوین جهان و غیرمسئولانه‌تر از هر زمان، زندانیان سیاسی را در مقابل بیماری واگیردار کووید – ۱۹ بی هیچ امکانی برای حفاظت از جان‌شان در زندان‌ها نگاه داشته‌اند. آنها سرکوب مخالفین استبداد و فساد را کماکان اولویت خود می‌دانند...»

نویسندگان نامه یاد‌آور شده‌اند که درخواست آزادی فوری و بی قید و شرط زندانیان سیاسی و محکوم کردن سیاست‌های سرکوب‌گرانه قوه قضاییه و رژیم اسلامی ایران، کمک بزرگی برای پیشگیری از خطر ابتلای زندانیان سیاسی به ویروس کرونا خواهد بود.

امضاکنندگان به بیانیه نسرین ستوده، حقوق‌دان زندانی استناد کرده‌اند که در اعتراض به وضعیت موجود در زندان‌های ایران، دست به اعتصاب غذا زده است. خانم ستوده گفته که جز نهادهای پلیسی و امنیتی کسی در خصوص ادامه حبس زندانیان سیاسی تصمیم‌گیرنده نیست: «... این یک ضرورت ملی است که بسیاری از بندهای زندان‌های کشور از جمله بند زنان زندان اوین تعطیل شود و این یک ضرورت ملی است که حکومت از در آشتی با دنیا درآید تا از مزایای دانش و تکنولوژی برای مقابله با بیماری کرونا بهرمند گردد. از آنجا که کلیه مکاتبات حقوقی و قضایی جهت یادآوری ضرورت آزادی زندانیان بی‌پاسخ مانده است اینجانب با اقدام به اعتصاب غذا به عنوان آخرین راه چاره یک زندانی درخواست خود را مبنی بر آزادی زندانیان سیاسی مجددا اعلام می‌دارم.»

فرج سرکوهی، پرویز قلیچ‌خانی، حسن جعفری، رقیه دانشگری، بهروز مطلب‌زاده، امیرحسین بهبودی، اشرف میرهاشمی، مهدی فتاپور، امیر ممبینی، بهروز خلیق و احمد خوشبخت از جمله امضاکنندگان این نامه هستند.

پس از همه‌گیری ویروس کرونا در ایران، خانواده‌های زندانیان سیاسی از شرایط نگاهداری آنها در زندان‌ها و احتمال ابتلا به بیماری در محیط سربسته و آلوده، ابراز نگرانی کرده و خواهان مرخصی فرزندان و بستگان‌شان شدند. رئیس قوه قضاییه نیز با صدور بخشنامه‌ای اعلام کرد که برخی از زندانیان امنیتی که احکام‌شان کمتر از پنج سال است، می‌توانند با صلاحدید ضابط پرونده به مرخصی بروند. هر چند اعلام شد که ۷۰ هزار زندانی طبق این بخشنامه به مرخصی رفته‌اند، اما تعداد زندانیان سیاسی در میان آنها انگشت ‌شمار است.

مهدی محمودیان، فعال حقوق بشر در مصاحبه‌ای با "انصاف نیوز" گفته که دست‌چین کردن تعداد اندکی زندانی سیاسی برای بستن دهان رسانه‌هاست و جنبه تبلیغاتی دارد: «... در هر جریانی یک سرشناس را آزاد کردند. به طور مثال مادر مصطفی کریم‌بیگی را که یک سال حکم داشت آزاد کردند، فقط برای اینکه بگویند یک خانم را آزاد کردیم یا مثلا ندا ناجی از فعالان کارگری آزاد شد در صورتی که از یک ماه قبل وثیقه را گذاشته بود و آماده بود؛ عملا زندانیان سیاسی را فقط گلچین شده به تعداد اندکی مرخصی دادند در حالی که اصل زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان هستند، به ویژه در شهرستان‌ها.»

پیش‌تر نیز بیش از صد تن از زندانیان سیاسی دوران شاه در نامه‌ای به خامنه‌ای از او خواسته بودند با توجه به بحران شیوع کرونا، فرمان عفو عمومی کلیه زندانیان عقیدتی و سیاسی را صادر کند.


فیلمها و خبرهای بیشتر در کانال تلگرام پیک ایران