خاطرات روزهای کرونایی؛ این کارها جنایت بشری است!

یکشنبه سوم فروردین 99:

آقای وزارت بهداشت. دیروز یک شیخ ناشناسی رفت تو بیمارستانهای کرونایی عطر مالی کرد. با این بی در و پیکری فردا می روند به قصد مالش روغن بنفشه. یا مراقب بیمارستانها باشین یا به مریض ها خبر بدهید از خودشون مراقبت کنند. این کارها جنایت بشری است.
دیروز یکی از دوستانم از یک استانی که اسم نمی آورم زنگ زده بود احوالپرسی. می گفت همشهری های ما تو رادیو محلی هی زنگ می زنند میگویند روستای ما را سمپاشی نکردین. نمی کنن بگن ضدعفونی. گفتم حیف نمیشه اسم استانتان را آورد.
در این روزهای ویژه،‌ فیلم  سینمایی first man را دیدم. ماجرای اولین انسانی که به کره ماه رفت. محصول ۲۰۱۸ با کارگردانی دیمین شیزل. رو کم کنی آمریکا از شوروی و مخارج سرسام آور. پرونده رسیدن به ماه که ادامه پیدا نکرد.چه پولهای سرسام آوری در دنیا و ایران و همه جا برای رو کم کنی خرج می شود.
سریال پایتخت مثل همیشه خوش درخشیده. دستشون درد نکنه. یعنی نمیشه تلویزیون باور کنه غیر از ایام نوروز هم مردم به برنامه های طنز احتیاج دارند؟.
این همه نیرروهای هنرمند. این همه بودجه.
با این تفکری که شادی را گناه می داند، یکی، دوتا، سه تا کانال باشد برای رفتن اجباری به بهشت. یک کانال شاد هم بگذارید برای اینهایی که می خواهند خودشان تصمیم بگیرند. جهنم خالی نماند یک وقت.
امروز حوصلم سر رفته بود. یعنی تا این حد که برم بیرون هرکی سرفه می کند را بغل کنم. این جور روزها خطرناک است. از صبح هی آواز حامد همایون را  گوش میکنم که: امشب غم دیروز و پریروز و فلان سال و فلان حال  وبه خدا حسرت دیروز عذاب است و هرچه دارید و ندارید بپوشید و..بیب.. و بخندید که امشب سر هر کوچه خدا هست. تافردا.

* منتشر شده در کانال شخصی