زندگی خانواده سوری درون جهنمی که داعش در آن بذر مرگ کاشت/ حقایقی پنهان پشت لب‌های بسته کنیز‌ها و بردگان بعد رهایی از تروریست‌ها

همراه با افزایش درگیری‌ها علیه داعش، ابراهیم و خانواده اش از باغوز فرار کردند، اما چند ماه قبل دوباره به شهرشان برگشتند.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، یک سال قبل، نیروهای گروه سازماندهی شده دولت اسلامی [داعش] آخرین درگیری ها را برای دفاع از "خلافت" در این منطقه داشتند. آنها در مرکز اردوگاهی به مساحت چند کیلومتر مربع در شهر کوچک "باغوز" فعال بودند.

امروز "حماد ابراهیم" تلاش می کند زمین زراعی اش را احیا کند و در آن گندم بکارد.

در 23 مارس 2019، (فروردین 98) نیروهای مجموعه "سوریه دموکراتیک"، مورد حمایت آمریکا اعلام کردند گروه دولت اسلامی [داعش] را بعد از درگیری های چند ماهه شکست دادند.

در این درگیری ها، نیروهای گروه "سوریه دموکراتیک" توانستند اعضای گروه دولت اسلامی [داعش] و هزاران نفر از خانواده های آنها را در منطقه ای به نام باغوز محاصره کنند. اعضای داعش و خانواده های آنها از شهروندان کشورهای مختلف از جمله آمریکا و اروپا بودند.

این اتفاقات باعث شد توجه جهان به این شهر کوچک در استان دیرالزور (شرق سوریه) واقع در نزدیکی مرز عراق جلب شود.

ابراهیم 75 ساله در حالی که به عصایش تکیه داده میان خرابه های اردوگاه قدم می زند. بخشی از این اردوگاه در زمین های کشاورزی وی قرار دارد. باقی مانده های داعش هنوز باقی مانده اند. او می گوید: لاشه خودروهای سوخته، صندوق های تجهیزات نظامی و جعبه های خالی فشنگ در کنار حفاری هایی محل زندگی خانواده های داعشی وجود دارند. در کنار آنها چیزهایی مثل لباس و پتو و وسایل آشپزی هم دیده می شود.

ابراهیم که خانواده اش متشکل از 75 نفر شامل فرزندان و نوه هاست به خبرگزاری فرانسه می گوید: برای نان، این خرابی ها را اصلاح می کنیم تا در این زمین، گندم بکاریم. می خواهیم این زمین را اصلاح کنیم.

 یکی از فرزندان ابراهیم سوار بر بلدوزر، راه را باز می کند و زنان در حال جمع کردن چیزهای مختلف بر روی زمین هستند. هر چیزی را که بتوانند آتش می زنند تا زمین برای کاشت جدید آماده شود.

اما این کار به دلیل نگرانی از انفجار مین و باقی مانده‌های آثار درگیری  آسان نیست.

این پیرمرد سوری با قامتی خمیده و چفیه سنتی اش ادامه داد: "اسلحه مدفون زیر خاک پیدا کردیم اما چه می توانیم بکنیم چگونه زنگی کنیم".

همراه با افزایش درگیری ها علیه داعش، ابراهیم و خانواده اش از باغوز فرار کردند. آنها به شهرهای متعددی در استان دیرالزور از جمله شهر رقه رفتند اما چند ماه قبل دوباره به شهرشان برگشتند.

وی افزود: وقتی برگشتیم و دیدیم زمین ما چه شده پسرم نزدیک بود دیوانه شود. نگران شدم پسرم سکته کند. این وضعیت خرابی، شبیه زخم هایی در بدنم بود اما مهم این است که به زمین مان برگشتیم و از دست داعش خلاص شدیم.

 در سال 2014 وقتی تاسیس خلافت اسلامی در مساحتی بیش از 240 هزار کیلومتر مربع در سرزمین عراق و سوریه اعلام شد 7 میلیون نفر در این منطقه تحت حاکمیت داعش قرار گرفتند.

اعضای داعش ترس و رعب را در دل ساکنان ایجاد کردند و قوانین تندروگرایانه و سختگیرانه ای مانند قطع سر و کنیزی (بردگی جنسی) دختران را تحمیل کردند.

آنها همچنین حملات وحشیانه ای را در سراسر جهان انجام دادند. پس از مدتی و مبارزات جهانی علیه داعش مناطق تحت کنترل آنها کم و کمتر شد و با قتل رهبرشان ابوبکر بغدادی در شب 27 اکتبر در استان ادلب، داعش درهم شکست.

بعد از گذشت یک سال از داعش، همچنان شعارهای این گروه بر روی دیوارها وجود دارد تا شاهدی بر این دوره سیاه باشد.
بر روی یکی از دیوارها، پرچم سیاه رنگ داعش نقاشی شده و بر روی دیوار دیگری این شعار نوشته شده "الدولة تتقدم والأسوار تتقدم". (دولت پیشروی می کند و دیوارها تقویت می شوند)

در این شعار، منظور از دولت، همان دولت اسلامی است که داعشی ها از آن استفاده می کنند.
 
در ورودی شهر باغوز نیروهای مجموعه "سوریه دموکراتیک" کارت شناسایی افراد وارد شده را بررسی می کنند. این اقدامات امنیتی به دلیل نگرانی از نفوذ داعشی هاست.

گروه سوریه دموکراتیک برای مقابله کامل با داعش، از طریق شبکه های اجتماعی، فراخوانی را برای شناسایی و دستگیری اعضای مخفی شده داعش راه اندازی کرده اند.

سخنگوی نیروهای "سوریه دموکراتیک" تاکید می کند داعشی ها تلاش می کنند انتقام کشته شدن رهبرشان (ابوبکر بغدادی) را بگیرند. آنها به صورت بی هدف، به نظامی ها و شهروندان عادی حمله می کنند.

در چند ماه اخیر، نیمی از ساکنان باغوز به این منطقه برگشته اند تا دوباره زندگی شان را شروع کنند. این در حالی است که باغوز خدمات اساسی مثل آب و برق ندارد.

همچنان آثار حملات هوایی و درگیری ها در ساختمان ها مشخص است. خانه ها و مغازه ها به صورت جزیی یا کامل خراب هستند و تنها بخش اندکی از مغازه ها و برخی ساختمان ها بازسازی شده اند.

در مرکز بازار کوچک این شهر، زنان نقاب زده به سرعت در حال حرکت هستند و کودکان توپ بازی می کنند. هر از چندگاهی موتورسیکلتی با سرعت عبور می کند. برخی سرنشینان موتورها برای خرید سبزی و میوه یا سوخت توقف می کنند.
 
در مقابل دکه کوچکی برای فروش سبزی، خانم "سلوی" 50 ساله به خبرگزاری فرانسه می گوید: خانه مان نابود و با خاک یکسان شده. قدرت ساخت دوباره آن را نداریم.

او توضیح می دهد: از افراد بازگشته، اگر کسی خانه اش را پیدا نکند، بالای خرابه خانه، چادر می زند. درخت های انار که تعداد آنها در حیاط خانه ها زیاد هستند خشک شده اند.

اهالی باغوز علاوه بر همه این مشکلات، با مشکل دیگری به نام بیماری سالک روبه رو هستند. این بیماری از طریق پشه منتقل می شود و در مناطقی وجود دارد که با خدمات عمومی کم، آلودگی زیاد و جنازه های زیرآوار روبه رو است.

خانم "فاتن الحسن" 37 ساله در حالی که در تنور قدیمی نان می پزد می گوید: زندگی سخت است ... همه کودکانم سالک گرفته اند. اغلب ساکنان اینجا این بیماری را دارند. هیچ مراقبت بهداشتی انجام نمی شود.

وی با این حال اضافه می کند که مهم این است که ما در خانه های خود زندگی می کنیم و فعلا این برای ما کافی است.

با این حال هاشم رافت 20 ساله نمی تواند از نعمت زندگی در خانه خود بهره مند باشد و در چادر زندگی می کند. 
او می گوید: نه خدماتی وجود دارد و نه کاری هست. خانه ها خراب شده اند و خیلی ها به دلیل مین کشته شدند. حتی بیمارستان وجود ندارد.

این شهروند سوری ادامه داد: "مثل این است که در جهنم زندگی می کنیم. می دانید جهنم چیست؟"

جذاب ترین و سرگرم کننده ترین مطالب در سرویس وبگردی

آموزش آشپزی؛ از اردور بهاری و لخلاخ با مربای پالدو تا گواکاموله و ترشی شپله + تصاویر

خانه‌داری؛ از طرز تهیه مایع ضدعفونی خانگی تا کاربردهای عجیب سیب‌زمینی در امور منزل

دانستنی‌ها؛ از علت بالا رفتن مصرف سوخت خودرو تا دلیل سوت‌کشیدن لنت‌ها هنگام ترمز

منبع: عصر ایران

انتهای پیام/