خاطرات روزهای کرونایی؛ به قول فردوسی‌پور چه می کنه این ویروس!

سه شنبه پنجم فروردین:
بچه که بودیم تهران را با منزل حاج محمود لولاچیان می‌شناختیم. هرساله با پدرم و  داییم و خانواده می‌آمدیم خانه‌شان. دیروز خانم لولاچیان با کرونا رفت. یاد همه مهمان‌داری‌های این خانواده افتادم. با حاج محمود لولاچیان صحبت کردم. پیرمرد خیلی قدر شناس بود. پشت تلفن هی خاطرات می‌گفت و اشک می‌ریخت.
 یادش بخیر، فردوسی پور وقتی می‌گفت چه می‌کنه این رونالدو. واقعا این ویروس ریز نادیده برآمده از خفاش چه می‌کنه با همه دنیا. یعنی اگر حضرت نوح این جفت خفاش را سوار کشتی نمی‌کرد چه عالی بود. زورمان به کسی نمی‌رسد به حضرت نوح گیر بدیم.
دوره قحطی را در سریال خانواده مدیچی دیده بودم.
وسط راه آذوقه ونیز را دزدیدند. حالا بعد هزار سال باز  هم کشتی حامل مواد بهداشتی تونس را ایتالیایی‌ها دزدیدند و چکی‌ها محموله اهدایی چین به ایتالیا را.
اگر سپاه در مورد تشییع سردار اسداللهی با این جمعیت و ماشین بزرگ حمل جنازه می‌گفت دارندگی و برازندگی خیلی بهتر از این بود که بگوید خود جوش بوده. ماشین به این بزرگی برای جنازه سردار سلیمانی هم تو خیابان نبود. حتی تشییع جنازه معاون دفتر  رهبری و مادر همسر فرزند رهبری هم کرونایی بود.
 البته مرگ بر اسراییل. ولی دین‌داری افراطی‌های آنها خیلی شبیه افراطی‌های ماست. صدها نفر از این جوجه طلبه‌ها و خشکه مقدس‌هاشان ریخته‌اند توی خیابان و با پلیس درگیر شده‌اند.
توی چاق سلامتی عید نورزو با آقای حمامی لاله زاری، رهبر دینی یهودیان ایران تلفنی حرف می‌زدم، می‌گفت دستورات لازم رعایت بهداشت مراکز دینی ایران را داده و خوب هم رعایت می‌کنند.
خیلی نامردیه. بخش‌های جذاب سریال بریکینگ بد از سیزن چهار شرروع می‌شه. وارد سیزن پنجم شدم. فیلم ۲۰۱۹ هاستلر را هم دیدم.
بنا به گفته سازمان جهانی بهداشت در  ۶۷ روز مبتلایان به صدهزار رسیدند و تنها در ۱۱ روز دو برابر شدند. سر گنده ماجرا زیر  لحاف است.
در این وانفسا کلی روستا و شهر هم گرفتار سیل شده‌اند. یکی نوشته بود دکتر روحانی داره می‌گه خدایا یه دو دقیقه امتحان الهی نگیر. بفهمیم چه غلطی می‌کنیم. تا فردا.

* منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده . ۵ فروردین ۱۳۹۹