خارجی یا داخلی؟ والیبال ایران با یوروی ۱۸هزارتومانی و نفت زیر۲۰دلار دنبال سرمربی / داورزنی ورژن جدید در فدراسیون چه می‌کند؟

کرونا پایان تلخی‌ بود بر رویاهایی ... شغل‌های زیادی از دست رفته است. هزاران کسب‌وکار خانه‌نشین وخاموش. و البته سرمربی تیم ملی والیبال از آخرین قربانیان روزگار کروناست.

با به تعویق افتادن المپیک ۲۰۲۰ بی‌درنگ عذر ایگور کولاکویچ را خواستند. قراردادش فسخ شد و اکنون سوال این است که فصل جدید والیبال چطور رقم خواهد خورد؟
قرار بود کولاکویچ بعد از المپیک برود. مربی درجه دو یا سه اما خوش‌شانسی که در دوران هرج و مرج و تغییر سه رییس و سرپرست در فدراسیون والیبال، ماهی ۱۵ تا ۱۷ هزار یورو دریافت کرد. او تجربه‌های مهمی در والیبال ایران بدست آورد، لیگ ملت‌ها و قهرمانی جهان دید و انتخابی المپیک و قهرمانی آسیا رفت اما درمقابل، ارزش افزوده‌‌ای برای والیبال ایران نداشت.

دوران کرونا به محمدرضا داورزنی مدیر تازه بازگشته به ریاست والیبال فرصت فکر کردن به المپیک را داده است؛ مدیر تکنوکراتی که هیچ شباهتی به پیش از معاون وزیر شدن ندارد. از دبیر فدراسیون تا روابط عمومی و نایب رییس و همه و همه را از بیرون می‌آورد. به کمتر از سابقه مدیرکلی راضی نیست و نیروی جوانی را نادیده می‌گیرد. معاون وزیر با همان حال و هوای وزارت به والیبال برگشت و حالا سخاوتمندانه افراد نا آشنا به والیبال را دورش جمع می‌کند.
داورزنی بعد از کنار گذاشتن کولاکویچ می‌گوید «مربیانی مثل استویچف و کنستانتین‌اف برای کار در ایران اظهار علاقه کرده‌اند. همچنین برناردی که گزینه ما بعد از ولاسکو بود و میدان را خالی کرد.» یک‌سوی ماجرا نام‌هایی مثل استویچف و برناردی که بهتر و مطرح‌تر از کولاکویچ هستند و سوی دیگر دلار ۱۶ هزار و ۵۰۰ تومانی و وضعیت کشور.
داورزنی با نام‌بردن از مربیان خارجی، تلاش کرد جریان مهمی از منتقدان را که معتقد به استفاده از مربیان داخلی بودند عقب بزند. اکبری و عطایی دو مربی نسبتا موفقی بودند که بعد از کولاکویچ نام‌شان بر زبان‌ها چرخید و تلاش‌ها برای آماده کردن مقدمات حضورشان شروع شد.

بدون شک شرایط امروز ایران و جهان اجازه پیش‌بینی را از همگان گرفته است. نفت ۶۰ دلاری ایران امروز به ۱۴ دلار رسیده و مشخص نیست کرونا چند هزار قربانی دیگر می‌گیرد ولی خب در چنین شرایطی نام بردن از برناردی و استویچف برای داورزنی آسان است. این‌را هم می‌دانیم داورزنی آن مدیر سابق و اهل ریسک نیست. خودش را بالاتر از اداره والیبال می‌داند و آماده سورپرایز کردن کارشناسان و منتقدان است. گویی پیچ سخت سازمان های نظارتی و سازمان بازرسی کشور در بازخواست آن‌چه در مدیریت قبلی او گذشته بود، برایش گران تمام شده و اکنون بی توجه به تخصص نامزدها، دست به انتخاب می‌زند.

در روزهای آینده همچون همیشه نام‌هایی مثل آناستازی و دی جورجی به گزینه‌های مربیگری تیم ملی والیبال اضافه می‌شود و دلال‌ها حضورشان پررنگ‌تر می‌شود. فراموش نمی‌کنیم هیچ‌کدام از تیم‌های ایران ( نوجوان، جوانان و بزرگسالان) مربی ندارند و هرگوشه از والیبال را افراد غیر والیبالی گرفته‌اند.
چنین احوالی در والیبال بی‌سابقه است. تیم‌های ملی بدون سرمربی و فدراسیون بدون گردانندگان متخصص آن‌هم در شرایطی که تصور می‌شد با بازگشت داورزنی نوعی اقتدار و آرامش به والیبال باز خواهد گشت.
امروز صحبت از آوردن برناردی و استویچف و دی جوردی ساده‌ترین کاری است که یک مدیر برای عوض کردن نگاه‌ها می‌تواند انجام دهد. آن هم در شرایطی که بعد از ماه‌ها حتی تکلیف کادر فنی تیم نوجوانان ایران مشخص نیست و داورزنی با تعلل هنوز نتوانسته کادر فنی تیم را مشخص کند.

نویسنده: فرزاد کفیلی