«پایتخت ۶»؛ عدول از پایتختِ ایرانی / «قصه»؛ بزرگترین ضعف در نبود خشایار الوند

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو- فاطمه‎ سادات کاظمی‌منش؛ یک فیلم موفق تماشاگر را به سفر می‌برد و با دادن تجربه‌های تازه احساسات عمیقی در او ایجاد می‌کند و روحیات او را در مواجهه با زندگی واقعی تقویت می‌کند.
در پایتخت‌های پیشین فیلم سفر دارد، نه لزوما سفری به معنای جابجایی مکانی، سفری داستانی که مخاطب را در جایی سوار می‌کند، با خود درگیر می‌کند، به اوج می‌رساند و در سلامت پیاده می‌کند. داستانی که بتواند این ویژگی را داشته باشد دارای مشخصه‌ها و استاندارد‌های شناخته شده‌ای است.
مشخصه هایی، چون «حادثه محرک» که در دقایق آغازین شروع فیلم‌های سینمایی، یا قسمت‌های آغازین سریال‌های تلوزیونی اتفاق می‌افتد. آن اتفاق بزرگی که روال عادی زندگی شخصیت‌ها را به هم می‌ریزد، آن‌ها را وارد ماجرای تازه‌ای می‌کند تا با کشمکش‌های فراوان در انتهای فیلم گره از کار حادثه بگشایند و در نقطه‌ی اوجی آن احساس عمیق را به بار بنشینند و با پایان قصه به مقصد آرامش برسند. هر سریال داستانی، یک قصه‌ی اصلی دارد و چندین قصه‌ی فرعی؛ بار اصلی داستان روی قصه‌ی اصلی سوار است و قصه‌های فرعی برای پیشبرد قصه‌ی اصلی بوجود می‌آیند.