ویروسی که می‌تواند تمدن بشری را تغییر ‌دهد

برخی این سوال را مطرح می‌کنند که «اگر شر کرونا ویروس از سر زمین کم نشود و در مقابل همه واکسن‌ها و داروها مقاومت کرده و نسل بشر را وادار کند باوجود این ویروس به حیات خود ادامه بدهد، چه سبک زندگی را باید در پیش بگیریم؟» یک مهندس نقشه‌کشی معتقد است: باید با کرونا تعامل کنیم، با افراد محدودتری مراوده کنیم و تنها به امورات اساسی زندگی بپردازیم. یک مجسمه‌ساز می‌گوید: باید خود زندگی را کشف کرده و لذت‌ها را بازتعریف کنیم. یک شاعر اعتقاد دارد: تا حالا با سی ترس زندگی کرده و از این به بعد باید با سی‌ویک ترس سر کند. یک استاد عرفان باور دارد: زندگی بشر به سمت نبوغ، خلاقیت، مهارت و کیفی سازی سطح زندگی پیش می‌رود و درنهایت بهره‌وری بیشتر از منابع موجود و خودکفایی اجباری را رقم می‌زند.

اما واقعیت ماجرا این است که ذات بشر،  سازگار با محیط است یعنی می‌تواند در همین شرایط کلاه زرد یعنی کلاه خوش‌بینی بر سر گذاشته و مثبت اندیش باشد و با گذاشتن کلاه سبز به اتفاق‌های  آتی خلاقانه‌تر بنگرد، و برخلاف کلاه‌سیاه‌ها حکم بدهد.

همان‌طور که بشر طاعون و وبا را پشت سر گذاشته، از پس این آزمون هم برمی‌آید و روحیات انسان‌ها، سبک کسب‌وکارها و بسیاری از ابعاد زندگی به‌سرعت با این تغییر سازگار و هماهنگ می‌شود. و انتظار می‌رود تمام کسانی که در مقابل این تغییرات مقاومت می‌کنند و منفعلانه در انتظار بهبود اوضاع نشسته‌اند ضربه سختی می‌خورند. اما اگر کسب‌وکارها، آموزش‌ها، خدمات و ... در بستر اینترنت _و حتی تکنولوژی‌های پیشرفته‌تر _ صورت بگیرد، تغییرات چندان محسوس نخواهد بود  و حتی  تهدید کرونا می‌تواند برای بسیاری از کسب‌وکارها، فرصت محسوب شود. نباید فراموش کرد که کسب و کارها سبک زندگی انسان‌ها را تعیین می‌کنند. ازاین‌رو به نظر می‌رسد، بشر مدتی برای حفظ وضعیت موجود دست‌وپا بزند اما کم‌کم وادار به پذیرش تغییر شود. در این میان اقتصاد، رکود فاجعه باری را تجربه کرده و صنایعی همچون حمل‌ونقل هوایی و گردشگری بیشترین آسیب را ‌می‌بینند.

احتمال می‌رود بخش خصوصی  به این نتیجه برسد که با دورکاری و تعدیل نیرو زیان جدی در کسب‌وکارها رخ نداده و به کاهش هزینه‌ها می‌انجامد و از همین رو آن بخش از نیروی کار که نبود آن‌ها بنگاه‌ها را متضرر نمی‌کند تعدیل شده و برای مدتی از چرخه کار حذف می‌شوند؛ اما بعد از یک بازه زمانی میان شغل کاذب و یادگیری مهارت یکی را انتخاب کرده و زندگی را از سر می‌گیرند. البته وضعیت در بخش خصولتی و دولتی چندان دستخوش تغییرات نشده و جای نگرانی نیست چراکه رابطه بر ضابطه ارجحیت دارد!

در بخش فرهنگی نیز سینما، موسیقی و امثالهم حق کپی‌رایت را جدی‌تر از قبل پیگیری می‌کنند و سود خود را در نمایش خانگی و کنسرت‌های آنلاین می‌بینند، و شاید سالن‌های سینما و کنسرت به فارم ارزهای دیجیتال تبدیل شود؛  از سوی دیگر صنعت مد دست روی دست نمی‌گذارد و با اضافه کردن ماسک و دستکش به اجزای ضروری لباس این دو را که تا به حالا جنبه پیشگیری داشتند به جزء جدانشدنی از استایل ما تبدیل می‌کنند و هرسال مدل جدید باقابلیت‌های بهتر و البته قیمت بیشتر را روانه بازار می‌کنند.

بیایید فانتزی تر فکر کنیم، شرکت‌های آرایشی_ بهداشتی، بیشتر از ساخت رژ لب، به تولید انواع محلول ضدعفونی‌کننده روی می‌آورند و با انواع شگردهای تبلیغاتی کاری می‌کنند تا این محصولات مانند موبایل جزء جدانشدنی از زندگی ما باشند.

تمام این تغییرات، سبک زندگی ما را عوض می‌کند و خیلی زود آداب فرهنگی و اجتماعی هم از آن تبعیت می‌کند؛  بدون آنکه یادمان بیاید از کجا به کجا رسیدیم. مثلاً ممکن است دست دادن که امروزه نشانه احترام است، معنای بی‌ادبی و نادیده گرفتن حریم شخصی تلقی ‌شود و زحمت  لبخند را که حالا زیر ماسک پنهان است به چشم‌ها بدهیم!

در این میان برخی معتقدند پس از کرونا، هیچ‌چیز به روند سابق برنمی‌گردد و سبک زندگی انسان‌ها و حتی جهان‌بینی ما تفاوت قابل‌ملاحظه‌ای خواهد داشت و در مقابل برخی دیگر اعتقاددارند؛ آب از آب تکان نمی‌خورد و همان‌طور که وبا نتوانست سبک زندگی بشر را تغییر دهد، این ویروس جدیدالورود هم نمی‌تواند؛  فقط مانند دکمه PAUSE عمل کرده و برای مدتی زندگی را متوقف می‌کند.

۴۷۴۷