خاطرات روزهای کرونایی؛ از قایم‌باشک‌بازی با مرگ تا مشکل گور دسته‌جمعی

سه شنبه ۲۶ فروردین ۹۹:

امروز بعد از مدت‌ها عدد فوتی‌های کرونا در ایران به زیر صد نفر رسید. ۹۸ نفر. خدا را شکر. آقای جمارانی می‌گفت توی جماران ما، یک‌بار یکی افتاد توی چاه و مرد. با طناب درش آوردیم. همچه که رسید بالا یکی از مریدها گفت: «خدا خیلی رحم کرد». یک نگاهی بهش کردیم. دستپاچه شد. گفت: «خوب شد که بدنش تکه‌تکه نشد». حالا هم خدایا شکرت. با تو شوخی نکنیم با کی شوخی کنیم؟

دیشب فیلم «درخشش ابدی یک ذهن پاک» را دیدم. محصول سال ۲۰۰۴ آمریکا با موضوع دستکاری حافظه برای فراموش کردن خاطرات و افراد. با کارگردانی میشل گوندری و بازی جیم کری.
موقتی بودن زندگی بزرگترین بحران کرونا است. کلافه‌کننده است.‌ به‌خصوص برای آنها که اوایل مسیر زندگی هستند. بحران موقتی و بحران بی‌پایانی. خدا به آینده بشریت کمک کند.

 یک وقتی تو مازندران معروف شد که پیتزا عامل کرونا است. بیایید اکبر جوجه بخورید. هر کی جنسی دارد بیاورد برای فروش به اسم کرونا. دیروز دیدم یک شیخ ناشناسی دکان التماس‌دعا باز کرده. بخش وی‌آی‌پی هم دارد. قیمت التماس‌دعای ویژه‌اش خیلی زیاد بود. مظلومیت خدا در وجود این واسطه‌ها است.

یک کانال تلگرامی که بیشترشان اصولگرا و شاید تند و تیز بودند، از من دعوت کردند مهمانشان باشم. بدون تردید پذیرفتم. دلیل اصلی‌اش این بود که همه ما در فضای مجازی با کسانی که همفکر هستیم حرف می زنیم و همیشه راضی هستیم. توصیه می‌کنم طرفدار هر جناح و سبکی هستید، در گروه‌های مخالفان فکری‌تان هم عضو باشید.خطرخودگویی و خودخندی برای همه خطر بزرگی است.اتفاقا گفتگوی خیلی خوبی هم شد.

توجه به مرگ و نزدیک بودن آن از اثرات جامعه بحران زده است. به خصوص بحران‌هایی که به مرگ منجر می‌شود. یعنی در حقیقت میلیون‌ها انسان این روزها در حال قایم‌باشک‌بازی با مرگ هستند.

می‌خواهم عارفانه نصیحت کنم. اما توجه به یایان‌پذیر بودن زندگی شاید تلنگر مهمی برای بشر باشد. تلنگری در جهت کمتر ستم کردن. اگرچه واقعیت غیر از این است.

گور دسته‌جمعی مشکلش اینه که نکیر و منکر جلو جمع سوال میپرسن، آدم هول می‌شه. تا فردا.

* منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده . ۲۶ فروردین ۱۳۹۹