روزنامه بهشتی

برای قضاوت درباره هر پدیده ای باید به اهدافی رجوع کرد که بنیان گزاران آن مد نظر داشته اند. اینکه موسس «تهران تایمز» شخصیت برجسته و بی نظیری چون شهید آیت الله دکتر بهشتی بوده؛ مهمترین ویژگی این رسانه و مبدا قضاوت در باره چرایی تاسیس این روزنامه، ارزیابی راه طی شده در دوره های مختلف، و نیز شناخت مسیری است که «باید» برود.

دکتر بهشتی عالمی دینی، دانشمندی صاحب نظریه در علوم انسانی کلاسیک و البته شخصیتی دنیا دیده بود. بی تردید جهان بینی وسیع تری از سایر بزرگان انقلاب اسلامی داشت. فعالیتهای فرهنگی و اثر گذار او در خارج از کشور بخصوص مرکز اسلامی هامبورگ و تبلیغ اسلام و تشیع با «گفتمانی» علمی، عقلانی، انسانی؛ و البته «زبانی» روزآمد و فراگیر، هنوز هم به عنوان یک مکتب فرهنگی گویا و موثر در حوزه ارتباطات بینادینی الگو است.

«تهران تایمز» از بستر همین اندیشه پدید آمد تا به قول خود شهید بهشتی «زبان گویای انقلاب اسلامی و مستضعفان جهان در سطح بین المللی باشد.» این روزنامه تاسیس شد، چون «ارتباط اقناعی و همزبانی با گفتمان ارتباطی و خبری جهان نیاز مبرم انقلاب اسلامی بود و کماکان هست.»

«تهران تایمز» ابزار رقابت سیاسی در داخل نبود. بلکه پدید آمد تا در برابر هژمونی رسانه ای جهان استکبار و ظلم و سلطه طلبی؛حقایق جمهوری اسلامی ایران و البته نظام بین الملل را (با تمرکز بر مظلومین و مستضعفین جهان اسلام) به مشتاقان حقیقت برساند.

این هدف مهم، امروز و بدلایل زیر اهمیت بیشتری یافته است:

- توسعه فناوری های ارتباطی و از بین رفتن فاصله مکانی و زمانی مخاطب و رسانه

- اوج گیری سیاست های خصمانه دشمنان انقلاب اسلامی تحت عنوان «فشار حداکثری»

- تغییرات نسلی و گفتمانی در داخل و خارج مرزها

- و نهایتا بلوغ معرفتی، دانشی، فناورانه و در یک کلام ارتقای کم نظیر جایگاه ژپوپلتیک جمهوری اسلامی ایران در مناسبات منطقه ای و بین المللی.

در عمر چهل و یک ساله «تهران تایمز» به گمانم من با حدود یک دهه حضور، بیشترین دوران مدیریت را داشته ام. دورانی که با حادثه مشکوک و بزرگی چون ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در نیویورک همراه شد و با روند حوادث تلخ و شیرین جهانی و داخلی پیش رفت. اما نه تنها متوقف نشد؛ بلکه تلاش کرد هر چه تحلیلی تر، تولیدی تر و جذابتر ارائه شود. مصاحبه های خاطره انگیز و اثر بخشی چون گفتگو با ماهاتیر محمد نخست وزیر مالزی را داشت. و بعد از ده سال، رسانه نوین و نو ظهوری چون «خبرگزاری مهر» را هم به میدان آورد؛ تا هم پشتوانه ای برای تولید محتوی برای تهران تایمز باشد، هم نمادی از حرکت و توسعه، و هم رسانه ای مکمل با همان ماموریت اولیه و با زبانهای ارتباطی افزونتر.

کارنامه این دوره ده ساله را باید در سنجش با اهداف اولیه تاسیس «تهران تایمز»، اثربخشی و اقناع مخاطبان و البته رضایت همکاران به قضاوت نشست. مجال سخن گفتن از تنگناها و سختی ها نیست. بیشتر باید از دستاوردهایی گفت که حاصل تلاش همه مدیران، دست اندرکاران و کارکنان این روزنامه بوده و امروز امانتی بزرگ محسوب می شود.

دست همه همکارانم در «تهران تایمز» را می بوسم. و یاد همه عزیزانی که برای بالندگی تهران تایمز تلاش کردند و اینک میان ما نیستند را گرامی می دارم. بویژه: مرحوم عرفان پرویز که نقش غیر قابل انکاری در حیات و اثربخشی روزنامه داشت. مرحوم حمید گلپیرا که هر روز عصر و در اتاق کوچکش، دقت و تعهدی مثال زدنی را در تیترها و ادیت مطالب نشان می داد. مرحوم مجتبی تکین عکاس نجیب و خوش تکنیکی که پرکشیدنش به همراه خانواده، از تلخ ترین خاطرات من است. مرحوم رضا مقدسی که مدیری متعهد و با اخلاق بود. و ...

هر روزی که وارد ساختمان «تهران تایمز» می شدم، تصویر شهید بهشتی الهام بخش معرفتی نو و تلاش برای حرکتی دیگر بود. تهران تایمز برای من «روزنامه ی بهشتی» بود. امیدوارم در مورد دوره مدیریت خودم، شرمنده آن شهید بزرگوار نباشم.

چهل سالگی «تهران تایمز» را به مدیران ارجمند و همکاران فرهیخته این رسانه برخاسته از انقلاب، از ابتدا تا کنون، تبریک می گویم.

* منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده . ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۹