علایم، علل و درمان بیماری میاستنی گراویس

میاستنی گراویس نوعی بیماری عصبی عضلانی است که باعث ضعف در عضلات اسکلتی می‌شود. هنگامی رخ می‌دهد که ارتباط بین سلول‌های عصبی و ماهیچه‌ها مختل شود.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  بیماری میاستنی گراویس چیست؟ میاستنی گراویس با نماد MG در نورولوژی نوعی فلج ماهیچه‌ای است که علت آن فعالیت ایمنی بر ضد پروتئین‌های گیرندهٔ استیل کولین در سیناپس عصبی-عضلانی است در اصل Ach یا استیل کولین وجود دارد، اما گیرنده اش وجود ندارد دقیقاً مثل دیابت نوع ۲. این بیماری مخصوص صفحات انتهایی عضلات مخطط است که بیشتر زنان را گرفتار می‌کند. ماکزیمم شیوع آن در دهه‌های سوم یا چهارم زندگی است، ولی امکان دارد در هر دوره‌ای از زندگی، از بچگی تا پیری دیده شود، البته در افراد مسن مرد و زن به یک اندازه مبتلا می‌شوند.

علائم بیماری میاستنی گراویس:

علائم اصلی میاستنی گراویس ضعف در عضلات اسکلتی است (عضلات تحت کنترل شما هستند). عدم انقباض عضلات به طور معمول اتفاق می‌افتد، زیرا آن‌ها نمی‌توانند به تکانه‌های عصبی پاسخ دهند. بدون انتقال صحیح ضربه، ارتباط بین عصب و ماهیچه مسدود شده و ضعف حاصل می‌شود.

ضعف در ارتباط با MG به طور معمول با فعالیت بیشتر بدتر می‌شود و با استراحت بهبود می‌یابد. علائم MG می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

مشکل در صحبت کردن

مشکل در بالا رفتن از پله‌ها یا بلند کردن اجسام

فلج صورت

تنفس سخت به دلیل ضعف عضلانی

مشکل در بلعیدن یا جویدن

خستگی

صدای خشن

افتادگی پلک‌ها

دوبینی

همه علائم را ندارند و و میزان ضعف عضلات می‌تواند روز به روز تغییر کند. در صورت عدم درمان، شدت علائم به طور معمول با گذشت زمان افزایش می‌یابد.

چه عواملی باعث ایجاد میاستنی گراویس می‌شود؟

میاستنی گراویس نوعی اختلال عصبی عضلانی است که معمولاً در اثر یک مشکل خود ایمنی ایجاد می‌شود. اختلالات خود ایمنی هنگامی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت سالم حمله کند. در این شرایط، آنتی بادی‌ها، که پروتئین‌هایی هستند که به طور معمول به مواد خارجی و مضر بدن حمله می‌کنند، به محل اتصال عصبی عضلانی حمله می‌کنند. صدمه به غشای عصبی و عضلانی باعث کاهش اثر ماده انتقال دهنده عصبی استیل کولین می‌شود که یک ماده مهم برای برقراری ارتباط بین سلول‌های عصبی و عضلات است. این امر باعث ضعف عضلات می‌شود.

علت دقیق این واکنش خود ایمنی برای دانشمندان مشخص نیست. طبق نظریه انجمن دیستروفی عضلانی، این است که پروتئین‌های خاص ویروسی یا باکتریایی ممکن است بدن را به حمله استیل کولین ترغیب کنند.

مطابق با انستیتوی ملی بهداشت، MG به طور معمول در افراد بالای ۴۰ سال اتفاق می‌افتد. زنان احتمالاً در دوران جوانی تشخیص داده می‌شوند، در حالی که مردان احتمالاً در ۶۰ سال یا بالاتر تشخیص داده می‌شوند.

میاستنی گراویس درمان، بیماری میاستنی گراویس چیست

میاستنی گراویس نوعی اختلال عصبی عضلانی است که در اثر یک مشکل خود ایمنی ایجاد می‌شود

تشخیص میاستنی گراویس:

پزشک معاینه فیزیکی کامل و همچنین تاریخچه مفصلی از علائم شما را بررسی می‌کند. آن‌ها همچنین یک آزمایش عصبی انجام می‌دهند. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• رفلکس‌های خود را بررسی کنید

• به دنبال ضعف عضلات هستید

• چک کردن صدای ماهیچه

• مطمئن شوید که چشمان شما به درستی حرکت کند

• تست احساس در نواحی مختلف بدن

• تست عملکرد‌های حرکتی مانند مثل دست زدن به انگشت خود به بینی

تست‌های دیگری که می‌توانند به پزشک شما در تشخیص بیماری کمک کنند عبارتند از:

• تست تحریک عصب تکراری

• آزمایش خون برای آنتی بادی‌های مرتبط با MG

• آزمایش ادروفونیوم (Tensilon): دارویی به نام Tensilon به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود و از شما خواسته می‌شود حتماً حرکات عضلانی را تحت نظر پزشک انجام دهید.

• تصویربرداری از قفسه سینه با استفاده از اسکن CT یا MRI برای رد یک تومور

گزینه‌های درمانی برای میاستنی گراویس:

هیچ درمانی برای MG وجود ندارد. هدف از درمان، مدیریت علائم و کنترل فعالیت سیستم ایمنی بدن است.

دارو:

برای سرکوب سیستم ایمنی بدن می‌توان از کورتیکواستروئید‌ها و سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی استفاده کرد. این دارو‌ها به حداقل رساندن پاسخ ایمنی غیر طبیعی که در MG اتفاق می‌افتد کمک می‌کند.

علاوه بر این، مهارکننده‌های کولین استراز، مانند پیریدوستیگمین (Mestinon)، می‌توانند برای افزایش ارتباط بین اعصاب و ماهیچه‌ها استفاده شوند.

برداشتن غده تیموس:

برداشتن غده تیموس که بخشی از سیستم ایمنی بدن است، ممکن است برای بسیاری از بیماران مبتلا به MG مناسب باشد. پس از برداشتن تیموس، بیماران به طور معمول ضعف عضلانی کمتری نشان می‌دهند.

براساس بنیاد Myasthenia Gravis of America، بین ۱۰ تا ۱۵ درصد از مبتلایان به MG تومور در تیموس خود دارند. تومور‌ها حتی آن‌هایی که خوش خیم هستند همیشه برداشته می‌شوند، زیرا ممکن است سرطانی شوند.

تبادل پلاسما:

پلاسمافرس همچنین به عنوان تبادل پلاسما شناخته می‌شود. این فرایند آنتی بادی‌های مضر را از خون خارج می‌کند، که ممکن است منجر به بهبود قدرت عضلات شود.

پلاسمافرس یک درمان کوتاه مدت است. بدن به تولید آنتی بادی‌های مضر ادامه می‌دهد و ضعف ممکن است عود کند. تبادل پلاسما قبل از عمل یا در مواقع ضعف شدید MG مفید است.

گلوبولین ایمنی داخل وریدی:

گلوبولین ایمنی داخل وریدی (IVIG) محصول خونی است که از اهدا کنندگان تهیه می‌شود. این برای درمان MG خود ایمنی استفاده می‌شود. اگرچه کاملاً مشخص نیست که چگونه IVIG کار می‌کند، اما بر ایجاد و عملکرد آنتی بادی‌ها تأثیر می‌گذارد.

تغییر سبک زندگی:

مواردی وجود دارد که می‌توانید در خانه برای کاهش علائم MG انجام دهید:

• استراحت کافی برای به حداقل رساندن ضعف عضلات داشته باشید.

• اگر از دید مضاعف رنج می‌برید، با پزشک خود مشورت کنید.

• از استرس و قرار گرفتن در معرض گرما خودداری کنید، زیرا هر دو می‌توانند علائم را بدتر کنند.

این درمان‌ها نمی‌توانند میاستنی گراویس را درمان کنند. با این حال، به طور معمول شاهد بهبود علائم خود خواهید بود.

در مورد هرگونه دارو یا مکمل مصرفی به پزشک خود بگویید. برخی از دارو‌ها می‌توانند علائم میاستنی گراویس را بدتر کنند. قبل از مصرف هرگونه داروی جدید، برای اطمینان از بی خطر بودن با پزشک خود مشورت کنید.

عوارض میاستنی گراویس:

یکی از خطرناکترین عوارض احتمالی میاستنی گراویس، بحران میاستنی است. این شامل ضعف عضلات تهدید کننده زندگی است که می‌تواند شامل مشکلات تنفسی باشد. با پزشک خود در مورد عوارض خود صحبت کنید. اگر در تنفس یا بلعیدن مشکل دارید، با اورژانس تماس بگیرید.

افراد مبتلا به میاستنی گراویس بیشتر در معرض خطر ابتلا به سایر اختلالات خود ایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید هستند.

منبع: بیتوته

انتهای پیام/