زانوی فوتبال روی گردن نژادپرستی

احسان حسین‌زاده: جورج فلوید؛حالا نام او در سراسر جهان شنیده می شود.کسی که به مدت 8 دقیقه و 46 ثانیه زیر فشار زانوی افسر آمریکایی قرار گرفت. این فشار برای خیلی از فوتبالی ها و آنهایی که بارها صحنه هایی مشابه را در زمین فوتبال دیده اند یادآور 8 دقیقه و 46 ثانیه فشارهایی بود که قرن‌ها روی بازیکن‌های سیاه پوست سنگینی می‌کرد.شاید در مستطیل سبز،برخورد فیزیکی با این بازیکنان زیاد در خاطر کسی نباشد اما شعارهایی از این جنس همیشه بین هواداران فوتبال با بازیکنانی که رنگ پوست شان متفاوت است دیوار کشیده است حتی اگر آنها ستاره تیم های شان بوده باشند.شاید به همین دلیل هم بود که مرگ فلوید دلیلی شد برای اینکه یک بار دیگر مخالفان نژاد پرستی این بار روی زمین چمن زانو بزنند و برای همه جورج فلویدهایی که به بهانه های مختلف قربانی شده اند ادای احترام کنند.ممکن است این بار و در قرن 21 این اتفاق پایانی باشد برای همه افکار پوسیده ای که سال ها جداکننده واژه ای به نام انسانیت بوده اند؛در هر نقطه از این کره خاکی و در هر نقطه از جایی که انسان بودن در محاق قرار گرفته است.

سکه‌ها
سکه ها همیشه یک معیار برای شروع فوتبال بوده‌اند تا توپ و زمین بین دو تیم به عدالت تقسیم شود. کار سکه‌ها در فوتبال به همین جا ختم نمی‌شود. شادی و غم، برنده و بازنده و اخلاق و بی اخلاقی همیشه دو روی یک سکه در فوتبال بوده اند. اگرچه درکنارهم بودن یکی از شعارها و اهداف همیشگی فوتبال بوده اما صحنه‌های زننده و غم انگیز و تعصبات بی منطق روی دیگر سکه این مستطیل سبز بوده اند. 

یک بار در بازی بارسلونا و ساراگوسا ساموئل اتوئو آنقدر مورد هجمه قرار گرفت که یک "دیگر کافی است"گفت و زمین را ترک کرد

روی زشت سکه
نژاد پرستی در فوتبال محدود به یک دوره زمانی و مکانی نمی‌شود. از "جک لسلی" در دهه‌ی 20 میلادی که هیچگاه به تیم ملی دعوت نشد تا سال‌های اخیر مثل توهین هوادارن تیم اینتر( که فلسفه‌ی تاسیس آن همان طور که از اسمش مشخص است مبارزه با نژادپرستی بود) به کولیبالی مدافع ناپولی یا "فرانک کسیه" هافبک میلان در دربی دلامادونینا. از لیگ های سطح دو اروپایی هم می شود به توهین در لیگ روسیه اشاره کرد.جایی که این بار مالکوم مورد خطاب هواداران بود.یا توهین هوادران اوکراین در جام جهانی 2014 به بازیکن خودی و توهین‌های نژاد پرستانه در سطح اول اروپا.این اتفاق در ایتالیا بارها و بارها افتاده است.اسپانیا و انگلیس هم مثال زدنی هستند.یک بار در بازی بارسلونا و ساراگوسا ساموئل اتوئو آنقدر مورد هجمه قرار گرفت که یک "دیگر کافی است"گفت و زمین را ترک کرد! این اتفاق در به اصطلاح دوستانه‌ترین بازی‌ها تا رسمی ترین آنها به اشکال مختلف رخ داده است. از پرتاب موز به سمت جان بارنز، دنی آلوز، مارسلو، روبرتو کارلوس و... تا تقلید صدای میمون از روی سکوها!

روی زیبای سکه
این اتفاقات اگرچه سال‌ها با سکوت نهادهای فوتبالی و جرایم کم اهمیت مثل یک جلسه محرومیت یا جرایم نقدی خرد همراه بوده است اما در سال‌های اخیر وجود کمپین‌های مختلف قوانین فیفا و یوفا را از حالت شعار در آورده و آنها را وادار به مقابله کرده است. این قوانین حتی به داور این اجازه را می‌دهد تا بازی را متوقف و در صورت ادامه شعارها، تیم قربانی را برنده بازی اعلام کند. امروزه فوتبال به عنوان یک جامعه‌ی مدنی بین المللی از بازیکنان سیاه پوست خود حمایت می کند که به عنوان نمونه می‌توان از تشویق "اینیاکی ویلیامز" بازیکن اتلتیک بیلبائو یاد کرد.
امروز بعد از مرگ موقت فوتبال به علت کرونا این ورزش پرطرفدارعلائم حیاتی خود را بار دیگر در آلمان به جهانیان نشان داد. شروعی که با درخواست عدالت برای جور فلوید توسط اشرف حکیمی و جیدون سانچو  و ادای احترام مارکوس توران فرزند لیلیان توران همراه بود. اگر چه در ابتدا زمزمه‌هایی مبنی بر محکوم کردن این حرکت و تلقی کردن آن به عنوان مصداقی از دخالت سیاست در فوتبال توسط این نهاد به گوش ‌رسید، اما با حمایت جیانی اینفانتینو،رییس فیفا آنها را شایسته تشویق و احترام دانست.
این حمایت سبب شد که در دو بازی مهم بوندسلیگا یعنی بایرن مونیخ - بایر لورکوزن و دورتموند و هرتا برلین بازیکنان به راحتی با بازوبند مشکی وارد زمین شوند و به احترام جورج فلوید دقایقی را زانو بزنند.حالا می‌توان آن روی دیگر سکه در فوتبال را دید و از تماشایش احساس خوب را تجربه کرد.

256 251