دعوا سرِ «هیچ و پوچ» در بسکتبال/ رئیس زهر چشم گرفت یا خودزنی کرد؟

خبرگزاری مهر - گروه ورزش: آنچه این روزها بسکتبال و تیم ملی بزرگسالان این رشته را بر سر زبان‌ها انداخته، بازی پوچی است که بدون هیچ بهانه قابل استنادی آغاز شد اما می‌تواند تبعات سنگینی برای این تیم المپیکی داشته باشد.

داستان از آنجا آغاز شد که رامین طباطبایی رئیس فدراسیون بسکتبال در واکنش به برخی پرسش‌های مطرح پیرامون وضعیت تیم ملی و مربیانش، صحبت‌هایی را عنوان کرد که گمانه زنی‌ها را بیش از هر چیز به سمت تغییرات احتمالی سوق داد و پایان همکاری با مهران شاهین!

ورق برگشت

صحبت در مورد شخصِ مهران شاهین طبع نیست، صحبت در مورد مربی‌ای است که تیم ملی بسکتبال را در بدترین شرایط ممکن تحویل گرفت و حالا در حالی کنار گذاشتن احتمالی او مطرح شده که این تیم به جهت سهمیه‌ای که برای المپیک در اختیار دارد، در بهترین دوره خود قرار گرفته است.

مهران شاهین طبع بهمن ماه سال ۹۶ و درست یک ماه پس از آغاز دوره ریاست رامین طباطبایی در فدراسیون بسکتبال، هدایت تیم ملی را به عهده گرفت. وی تیمی را تحویل گرفت که بازی به عراق را واگذار کرده بود و باید امتیاز لازم برای ورود به جام جهانی و کسب سهمیه المپیک از این جام را در رقابت با تیم‌هایی مانند استرالیا، نیوزلند و فیلیپین و … جمع می‌کرد.

البته آنچه کار تیم ملی را در پنجره‌های باقی مانده از انتخابی جام جهانی سخت کرده بود فقط امتیازات از دست رفته نبود، صحبت‌هایی که از ماست و دوغ شروع شد تا قهر و غیبت و انتقادِ مدعیان و حتی به میان آمدن پای رئیس کمیته ملی المپیک هم پیش رفت و باعث سنگین‌تر شدن سایه حواشی بر سرِ تیم ملی شد، خیلی بیشتر این تیم و تصمیم گیرندگانش را تحت فشار قرار داد.

شاهین طبع اما علاوه بر هدایت فنی بازیکنان، حواشی پیرامونی را هم مدیریت کرد و اینگونه تیم ملی را از دهان شیر به توکیو رساند. قرار بود اعزامِ آخر هم با نظارت و هدایت شاهین‌طبع انجام شود اما بعد از چندماه ورق به گونه‌ای برگشته که عمل به این قول و قرار منوط به اما و اگرهایی شده که قرار است توسط کمیته فنی تعیین شود اما مشخص نیست با چه ملاکی.

آن روی سکه رفاقت و حمایت

در دوره‌ای که هدف همه رشته‌ها و تیم‌ها و ورزشکاران از تمرین و اردو و اعزام، دستیابی به سهمیه المپیک بود، تیم ملی بسکتبال به این مهم دست یافت. قاعدتاً برای تعیین عملکرد یک مربی هم متر و معیاری منطقی‌تر از المپیکی کردن یک رشته نیست.

قطعاً به همین دلیل بود که رامین طباطبایی بعد از پایان کار ایران در جام جهانی و مسجل شدن سهمیه المپیک، تاکید کرد که سهمیه سرمربی تیم ملی به مدت یک سال و تا پایان المپیک تمدید خواهد شد. در گزارش «جایگاه متزلزل شاهین طبع در تیم ملی / قرارداد روی هوا رفت» هم این موضوع یادآوری شد و هم اینکه آن زمان رئیس فدراسیون بدون نظرخواهی از کمیته فنی چنین تصمیمی را گرفت و رسانه‌ای کرد.

پیشینه روابط نه چندان دور در این حمایت صد درصدی و انفرادی رئیس از سرمربی تیم ملی فدراسیونش بی تاثیر نبود. به هر حال مهران شاهین طبع در دوره ریاست محمود مشحون حضور در راس کادر فنی تیم ملی را نپذیرفت اما به فاصله چندماه و درست یک ماه بعد از انتخابات فدراسیون بسکتبال برای این مسئولیت اعلام آمادگی کرد. اما حالا چه شده که طباطبایی به فکر حذف کردن شاهین طبع افتاده آن هم باوجود موفقیت‌های او!

تعویق المپیک بهانه است؟!

طباطبایی تعویق المپیک را بهانه تصمیم گیری در مورد وضعیت کادر فنی عنوان کرده و گفته «طبیعی است وقتی شرایط تا این حد تغییر کرده، باید روی خیلی از موارد دیگر تجدید نظر شود از جمله همکاری با مربیان، در این زمینه کمیته فنی و تصمیماتش تعیین کننده است. هر نظری این کمیته بدهد، همان را اجرا می‌کنیم.»

در این میان اما نمی‌توان از تاثیرات تصمیمی که فدراسیون بسکتبال برای «اعلام پایان مسابقات بدون قهرمان» گرفت، به سادگی عبور کرد. این تصمیم بیشتر از هر تیمی با اعتراض شهرداری گرگان همراه بود که مرحله مقدماتی لیگ را با صدرنشینی و تنها دو باخت میلیمتری به پایان رسانده بود. طبیعی بود که این تیم به دنبال احقاق حق خود از لیگ نیمه‌کاره‌ای بود که برخلاف دیگر رشته‌ها که در وضعیت مشابه قرار داشتند، برای آن قهرمانی تعیین نشد و حتی اعزام‌های بین المللی احتمالی هم منوط به تصمیم گیری های آتی شد!

به نظر می‌رسد همین تصمیمات و اعتراضات بعد از آن - توسط گرگانی‌ها - حالا یقه شاهین طبع را گرفته که اتفاقاً بعد از مشورت با رئیس فدراسیون هدایت شهرداری گرگان را عهده دار شده بود؛ وگرنه تعویق المپیک به تصمیم گیری جدید در مورد مربی که کارنامه ملی و باشگاهی‌اش در همین یک سال گذشته گویای عملکردش است، چه ارتباطی دارد آن‌هم در شرایطی که نه به بار است و نه به دار.

دعوا بر سر «هیچ و پوچ»

به خاطر ادامه بحران کرونا هنوز هیچ مجوزی برای شروع فعالیت‌ها آن‌هم در رشته‌ای پُربرخورد مثل بسکتبال داده نشده است، تقویم فدراسیون‌های جهانی و آسیایی این رشته برای ماه‌های آینده هنوز تصویب نشده و مهمتر اینکه برگزاری خود المپیک قطعی و صد درصد نیست.

در این شرایط که تیم ملی نه تقویمی برای اردو دارد و نه برنامه‌ای برای اعزام و اصلاً مشخص هم نیست تا چه زمان این وضعیت ادامه خواهد داشت، صحبت از تغییر کادر فنی و تصمیم گیری برای آنچه لزومی دارد؟ حکایت آن، چه چیزی است جز گریه بر سر قبر خالی و دعوا بر سر هیچ و پوچ به خصوص که در عمل هم ماه‌هاست از پایان همکاری فدراسیون بسکتبال و سرمربی تیم ملی می‌گذرد.

باوجود تاکیدی که بر تمدید یک ساله قرارداد مهران شاهین طبع شده بود، وی از شهریورماه گذشته قراردادی با فدراسیون ندارد. او بدون قرارداد دو بازی تیم ملی را اسفند ماه گذشته در انتخابی کاپ آسیا مدیریت کرد؛ بنابراین در پسِ صحبت از بررسی و تصمیمات جدید چه دلیل و الزامی است؟

چرخش یکباره رئیس بعد از ایجاد حرف و حدیث

رئیس فدراسیون بسکتبال با صحبت‌های نه چندان قاطع خود در مورد مربیان تیم ملی و به خصوص مهران شاهین طبع و انداختن توپ تصمیم گیری برای آنها در زمین کمیته فنی، ابهامات پیرامون جابه جایی و تغییرات در کادر فنی تیم ملی را ایجاد کرد اما بعد از فراگیری این موضوع، تغییر موضع داده است!

در اظهار نظر اخیری که طباطبایی پیرامون کادر فنی تیم ملی بسکتبال، اینگونه عنوان کرده که «فعلا تصمیم جدیدی نخواهیم داشت تا ببینیم چه می‌شود»؛ همین تغییر موضع هم خود جای سوال دارد و اینکه «بساط حرف از تغییرات چرا پهن شد که اینگونه جمع شود؟»

شاید هدف باز کردن راهی برای جذب یک مربی خارجی بوده اما آیا در این شرایط کرونایی چنین همکاری‌هایی شدنی است؟ اگر هم هدف در اختیار گرفتن یک ایرانیِ بهتر است هم چه فاکتوری قرار است ملاک باشد جز کارنامه عملکرد؟ همین هاست که ابهامات این پرونده، در میان بودن پای برخی و شاید هم منفعت طلبی‌های مقطعی فدراسیون را پُررنگ تر می‌کند.

رئیس زهر چشم گرفت یا خودزنی کرد؟

به گزارش خبرنگار مهر، بعید نیست مطرح شدن همه حرف و حدیث‌ها پیرامون سرمربی تیم ملی بسکتبال برای «زهرِ چشم» گرفتن از او باشد و یادآوری جایگاه ریاست و تاثیرگذاری حرف‌ها و تصمیماتش؛ به هر حال اینگونه تصور شده که در اعتراضات به تصمیم فدراسیون، ردِ پای شاهین طبع وجود داشته و قاعدتاً این مسئله به مذاق رئیس فدراسیون خوش نیامده است اما آیا وی این را در نظر داشته که همکاری و قرارداد برای آن، یک جریان دو طرفه است و شاید اصلاً مهران شاهین طبع تمایلی به ادامه آن نداشته و حتی می‌توانست به جای سکوت، همین را مطرح کند و اینگونه آب پاکی را روی دست فدراسیون بریزد به خصوص که چیزی برای از دست دادن ندارد.

با همه اینها فدراسیون بسکتبال - به هر دلیلی - دست روی ویترین خود که اتفاقاً موفق‌ترین بخش کارنامه‌اش بوده، گذاشت و آن را درگیر حواشی کرد. این خودزنی فدراسیون مشخص نیست چه سرانجامی داشته باشد.