ارتباط رژیم غذایی کتو، التهاب و بیماری خودایمنی

آفتاب‌‌نیوز :

ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی می تواند به طور قابل توجهی علائم بیماری های خودایمنی را بهبود بخشیده یا حتی بیماری را وارد مرحله خاموشی کند. اما اگر بخواهیم یک بیماری خودایمنی را زیر کنترل داشته باشیم کدام رژیم غذایی بهترین گزینه است؟

به گزارش "ایزی هلث اپشنز"، هنوز پاسخ مشخصی به این پرسش وجود ندارد اما هر رژیم غذایی که انتخاب می کنید باید توانایی مبارزه با التهاب و نه افزایش آن را داشته باشد.

بیماری های خودایمنی در التهاب مزمن ریشه دارند. التهاب مزمن موجب تحریک عوامل مختلفی می شود که سیستم ایمنی را گیج کرده و موجب حمله آن به اندام ها و بخش هایی از بدن می شود که نیازی به انجام این کار وجود ندارد. اما رژیم غذایی یکی از بهترین روش ها برای مبارزه با التهاب مزمن که به بیماری های خودایمنی منجر می شود، است.

احتمالا فهرستی طولانی از غذاهای ضد التهاب را در رسانه های اجتماعی و سایت های مختلف دیده اید و اینها تا حدی مفید هستند. اما تسلط بر التهاب که در پس بیماری خودایمنی شما قرار دارد ممکن است کمتر در مورد مصرف برخی غذاها و مبارزه با التهاب و بیشتر درباره سبک غذا خوردنی باشد که با تغییر در سوخت و ساز بدن التهاب را کاهش می دهد. رژیم غذایی کتو توانایی انجام چنین کاری را دارد.

رژیم غذایی که می تواند التهاب بیماری‌زا را از طریق روده کاهش دهد
بیش از 80 نوع بیماری خودایمنی مزمن وجود دارند که به گفته موسسه ملی سلامت آمریکا بیش از 23.5 میلیون نفر را در این کشور تحت تاثیر قرار می دهند. از جمله مواردی که ممکن است با آنها آشنا باشید می توان به آرتریت روماتوئید، تیروئیدیت هاشیموتو، لوپوس، سلیاک، مولتیپل اسکلروزیس و بیماری گریوز اشاره کرد.

پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا تایید کرده اند که رژیم غذایی کتو موجب تغییراتی در روده می شود که به کاهش التهاب منجر شده و می تواند به افرادی که از اختلالات خودایمنی رنج می برند، کمک کند.

کتو یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات و سرشار از چربی است که موجب تغییرات متابولیک چشمگیر در بدن انسان می شود. با پایین نگه داشتن مصرف کربوهیدرات، رژیم غذایی کتو بدن را وادار می کند تا به جای استفاده از کربوهیدرات ها به عنوان منبع اصلی سوخت از مولکول های چربی به نام کتون ها استفاده کند.

پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا مطالعه خود را با حضور 17 شرکت کننده مرد دارای اضافه وزن یا چاق که به دیابت مبتلا نبودند، انجام دادند. پژوهشگران از این مردان خواستند تا دو ماه را در بخش متابولیک بگذرانند تا به طور دقیق عادات رژیم غذایی و ورزش آنها را زیر نظر داشته باشند.

طی چهار هفته نخست، پژوهشگران از نیمی از این مردان خواستند تا یک رژیم غذایی استاندارد را مصرف کنند که حاوی 50 درصد کربوهیدرات، 15 درصد پروتئین و 35 درصد چربی می شد. گروه دوم یک رژیم غذایی کتوژنیک حاوی 5 درصد کربوهیدرات، 15 درصد پروتئین و 80 درصد چربی را دنبال می کرد. طی چهار هفته دوم، رژیم غذایی این دو گروه تعویض شد.

پژوهشگران نمونه های مدفوع این افراد را برای تجزیه و تحلیل تفاوت ها در میکروبیوم های آنها پس از تعویض بین رژیم غذایی استاندارد و رژیم غذایی کتو بررسی کردند.

آنها دریافتند رژیم غذایی کتو تغییرات چشمگیری در میکروبیوم این افراد ایجاد کرده است. تغییرات در حداقل 19 باکتری مختلف از جمله باکتری های اکتینوباکترها، باکترئویدها، و فیرمیکوت ها ایجاد شده بود. همچنین، این رژیم غذایی تغییرات قابل توجهی در سطوح پروبیوتیک بیفیدوباکتریا در روده ایجاد کرده بود. این سطوح کاهش یافته بود.

تغییرات ایجاد شده برای سلامت این مردان در بلند مدت به چه معناست؟

برای بررسی این پرسش، پژوهشگران اجزای میکروبیوم افرادی که رژیم غذایی کتو را دنبال می کردند به موش ها انتقال دادند. آنها دریافتند که تغییرات میکروبی ناشی از رژیم غذایی کتو مقدار سلول های ایمنی Th17 در این موش ها را کاهش داده است. سلول های ایمنی Th17 نوعی از سلول های T هستند که به مبارزه با عفونت کمک می کنند. متاسفانه، این سلول ها از محرک های التهاب در بیماری های خودایمنی نیز هستند. از این رو، میزان کمتر آنها می تواند به معنای التهاب کمتر باشد و ممکن است حتی به معنای شعله‌ور شدن کمتر بیماری باشد.

پژوهشگران کمی بیشتر درباره چگونگی تاثیر رژیم غذایی کتو بر میکروبیوم موش ها کاوش کردند. آنها رژیم غذایی موش ها را بین کم چربی، پر چربی و رژیم غذایی های کتوژنیک کم کربوهیدرات تغییر دادند و به نتیجه جالب توجه دیگری درباره رژیم غذایی کتو دست یافتند.

رژیم های غذایی کتوژنیک و پر چربی اثر متضادی بر میکروبیم روده داشتند. این به معنای آن است که بخش کم کربوهیدرات رژیم کتو اهمیت دارد. مصرف چربی فراوان بدون کاهش کافی کربوهیدرات ها به سود میکروبیوم شما نخواهد بود.

این رژیم های غذایی خودایمنی را پیش از آغاز رژیم کتو مد نظر قرار دهید
آیا برای کنترل بیماری خودایمنی خود باید رژیم غذایی کتو را دنبال کنید؟ این رژیم غذایی پتانسیل خوبی در این زمینه نشان داده است اما چند رژیم غذایی دیگر نیز وجود دارند که توانایی خود برای مقابله با بیماری های خودایمنی را نشان داده اند.

رژیم غذایی پروتکل خودایمنی (AIP) یکی از آنها است. این رژیم غذایی شاخه ای از رژیم غذایی پالئو است، از این رو، کم کربوهیدرات است اما نه به اندازه ای که در رژیم غذایی کتو دنبال می شود.

رژیم غذایی پروتکل خودایمنی با یک مرحله حذف اولیه که در آن مصرف غلات، حبوبات، بادنجانیان، لبنیات، تخم مرغ، قهوه، الکل، مغزها و دانه های خوراکی، قندهای پالایش شده، روغن ها و افزودنی های غذایی حذف می شود، آغاز می شود. این به دلیل آن است که تصور می شود این مواد غذایی موجب التهاب روده ای، بی تعادلی های میکروبیوم و عدم تحمل غذایی می شوند. در شرایطی که این مواد غذایی حذف می شوند، شما بر مصرف غذاهای سالم‌تر مانند مواد غذایی سرشار از مواد مغذی و تازه، آب گوشت، و غذاهای تخمیر شده (منبع خوبی برای لاکتوباسیلوس که سطوح ویتامین D ضد التهاب را در خون افزایش می دهد) متمرکز می شوید. در نهایت، شما وارد یک مرحله حفظ و نگهداری می شوید که در آن افزودن دوباره مواد غذایی به رژیم غذایی برای بررسی این که کدام یک را می توان تحمل کرد و کدام یک موجب بروز علائم می شوند، وارد می شوید.

رژیم غذایی پروتکل والز گزینه خوب دیگری برای افراد مبتلا به بیماری های خودایمنی است. این رژیم نیز شاخه ای از رژیم غذایی پالئو است که توسط دکتر تری والز، استاد پزشکی در دانشگاه آیووا معرفی شده است. وی از این رژیم غذای به طور موفقیت آمیز برای القای خاموشی بیماری مولتیپل اسکلروز پیشرونده ثانویه خود استفاده کرده است.

پروتکل والز به طور موفقیت آمیز برای درمان افراد مبتلا به چاقی، دیابت، خستگی، درد مزمن، لوپوس، آرتریت روماتوئید، بیماری التهابی روده، اختلال استرس پس از سانحه و آسیب تروماتیک مغز استفاده شده است.