مردمِ معترض، رهبرانِ خاموش/آیا اروپا از ترامپ می‌ترسد؟

به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، اما رهبران کشورهای متحد آمریکا از انتقاد مستقیم از دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا پرهیز کرده و تلاش کردند تا دیپلماسی بین‌المللی را با خشم داخلی تطبیق دهند.

زمانی که خبرنگاران از جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا خواستند تا درباره پاکسازی خشونت‌بار اطراف کاخ سفید و مراسم عکاسی ترامپ مقابل کلیسای سنت جان میدان لافایت اظهارنظر کند، او در تلاش برای یافتن پاسخ، بیش از ۲۰ ثانیه سکوت کرد و در نهایت گفت کانادا هم "از تبعیض سیستماتیک" رنج می‌برد. او هرگز نامی از رئیس‌جمهوری آمریکا نبرد.

ترودو گفت: ما باید در مبارزه علیه تبعیض متحد باشیم، ما باید گوش فرا دهیم، باید بیاموزیم و باید برای اصلاحات سخت کار کنیم تا در نهایت مشخص کنیم که چطور می‌توانیم بخشی از اصلاحات باشیم.

آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان از پاسخ به سوالات شبکه تلویزیونی زد دی اف درباره ترامپ دوری گزید و گفت قتل فلوید "خیلی خیلی وحشتناک بود." به گفته او، "نژادپرستی امری وحشتناک است و جامعه در ایالات متحده بسیار قطبی شده است." مرکل پس از آنکه تحت فشار قرار گرفت، تصدیق کرد که استایل سیاسی ترامپ "از نوع بسیار جنجالی" است اما به دیگر سوالاتی که تاکید داشتند آیا او همچنان به ترامپ اطمینان دارد، پاسخی نداد.

سودها دیوید-ویلپ، مدیر دفتر اندیشکده "صندوق مارشال آلمان" در برلین می‌گوید، پای یک سری عوامل از جمله احترام سیاسی در میان است اما همچنین این احتمال سنجیده می‌شود که ممکن است ترامپ در انتخابات نوامبر برای یک دوره چهار ساله دیگر انتخاب شود.

او می‌گوید: برای شرکای او مناسب نیست که انتقاد کنند خصوصا زمانی که خیلی واضح است که آن‌ها نگرانند که ایالات متحده قرار است از برهه زمانی فوق‌العاده‌ای عبور کند؛ شما رکود اقتصادی و بحران بهداشتی دارید و اکنون ناآرامی اجتماعی بابت مسائل مرتبط به نژادپرستی پیش آمده است.

اما این کارشناس می‌گوید، برای رهبرانی مانند ترودو و مرکل که به عنوان "مدافعان دموکراسی لیبرال" دیده می‌شوند عدم انتقاد از ترامپ  که بسیاری از ارزش‌های دموکراسی لیبرال همانند حفاظت از اقلیت‌ها، آزادی تجمع و آزادی مطبوعات را زیر پای می‌گذارد، بسیار سخت است.

اما حتی رهبرانی که عموما حامی ترامپ نشان می‌دادند، مانند ویکتور اوربان نخست‌وزیر مجارستان یا بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، در این زمینه سکوت اختیار کردند.

بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس که برای حفظ روابط نزدیک با ترامپ تلاش داشت، مرگ فلوید را "رقت‌انگیز" توصیف کرد و گفت مردم "حق دارند اعتراض کنند تا احساساتشان را درباره بی‌عدالتی، مانند آنچه بر سر جورج فلوید آمد، نشان دهند" اما خواستار اعتراضات مسالمت‌آمیز شد.  

امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه هم که پیشتر تلاش می‌کرد تا شخصا از ترامپ انتقاد نکند اما انتقاداتی به برنامه تعرفه واردات دولت او مطرح وارد می‌کرد، از زمان کشته شدن جورج فلوید در ۲۵ مه در انظار عمومی دیده نشده است.   

رهبران اندکی بوده‌اند که قویا اعتراض کردند، مانند پدرو سانچز، نخست‌وزیر اسپانیا که هفته پیش در پارلمان کشورش واکنش به اعتراضات در آمریکا را "استبدادی" توصیف کرد. او گفت: من هم با اعتراضاتی که در ایالات متحده در جریان است، اعلام همبستگی می‌کنم.     

ارنا سولبرگ، نخست‌وزیر نروژ هم عمیقا از آنچه در ایالات متحده می‌گذرد، ابراز تاسف کرد. او گفت: این چالش‌ اساسی که با اقلیت‌ها به گونه‌ای برخورد شود که خودشان را بخشی از جامعه بدانند، حیاتی است. همگی ما باید برای رسیدن به آن کار کنیم. باید این شکاف با پل ترمیم شود. برای هیچ جامعه‌ای خوشایند نیست که شاهد دودستگی عمیقی مثل آنچه ایالات متحده با آن روبروست، باشد.    

نانا آکوفو-آدو، رئیس‌جمهوری غنا هم به تازگی گفته است: درست نیست که در قرن بیست و یکم، ایالات متحده، پایگاه بزرگ دموکراسی، با مشکلی مثل نژادپرستی سیستماتیک مواجه باشد. کریل رامافوسا، رئیس‌جمهوری آفریقای جنوبی هم به "نژادپرستی عریان در ایالات متحده" اشاره کرد و این اعتراضات را یک نقطه عطف خواند. با این حال هیچکدام از این مقام‌ها به نام ترامپ اشاره نداشتند.

ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه در این باره حرفی نداشت اما ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه شرایط پیش آمده در آمریکا را "مضحک" توصیف کرد. او گفت: مقامات ایالات متحده قبل از نشان دادن غیرت خود در حمایت از حقوق "سرکوب شده" و "مخالفان" در کشورهای دیگر، شروع به رعایت صادقانه استانداردهای دموکراتیک و تضمین آزادی شهروندان خود در خانه کنند.

310 310