توجه قانون حمایت از کودکان و نوجوانان به نقش مددکاران

سیدحسن موسوی چلک روز شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: مددکاران اجتماعی مورد نظر در بند الف ماده ۶ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان، مشتمل بر دو گروه هستند. گروه نخست شامل مددکاران اجتماعی شاغل در بهزیستی به ویژه در بخش اورژانس اجتماعی هستند. اما برخی دستگاه های دیگر مانند سازمان زندان ها و نیروی انتظامی نیز دارای مددکار اجتماعی هستند که گروه دوم را شامل می شوند.

وی تاکید کرد: وجه غالب لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان، مددکاران اجتماعی هستند به آن معنا که هیچ قانونی به اندازه این لایحه به ظرفیت ها و رویکردهای مددکاری اجتماعی توجه نکرده است.

تاریخچه ای از لایحه حمایت از کودکان و نوجوان

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران یادآور شد: قانون حمایت از کودکان و نوجوانان در سال ۸۱ تصویب شد و ۱۸ ماده داشت که با رفت و آمد شورای نگهبان به ۹ ماده خلاصه شد و گرچه پاسخگوی نیازهای تامین حقوق کودکان در معرض آزار نبود اما گامی پیش به جلو محسوب می شود.

موسوی چلک خاطرنشان کرد: قوه قضاییه در سال های ۸۴ و ۸۵ پیشگام شد تا لایحه قانونی حمایت از کودکان و نوجوانان را تدوین کند؛ در سال ۸۷ این لایحه در جلسات مسئولان شورای عالی قضائی تصویب شد و به دولت رسید. دولت در سال ۹۰ این لایحه را به مجلس شورای اسلامی ارسال کرد.

وی تصریح کرد:‌ لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان از سال ۹۰ تاکنون بین مجلس و شورای نگهبان در رفت و آمد بود؛ تدوین این لایحه ضرورتی بود که از دستگاه قضا متوجه آن شد و تحقیقات و مطالعاتی روی آن انجام دادند. بهزیستی، اورژانس اجتماعی و انجمن های فعال در حوزه کودکان نیز اطلاعات خوبی در اختیار سیستم قضایی قرار دادند تا لایحه خوبی تدوین شود.

به گزارش ایرنا، روز یکشنبه هجدهم خرداد ماه، لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان در جلسه شورای نگهبان بررسی و عدم مغایر با موازین شرع و قانون اساسی تشخیص داده شد.

رئیس جمهوری نیز شنبه بیست و چهارم خردادماه، قانون حمایت از اطفال و نوجوانان را برای اجرا به قوه قضائیه، وزارت دادگستری، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان بهزیستی کشور را برای اجرا ابلاغ کرد.

لایحه حمایت از اطفال و کودکان سال ۸۸ با پیشنهاد قوه قضاییه به دولت دهم کلید خورد و اکنون پس از ۱۱ سال و در سال ۹۹ پس از فراز و فرودهای بسیار به سرانجام رسید. قانونی که بسیاری از کارشناسان معتقدند می تواند خلاءهای موجود در حمایت از کودکان و نوجوانان را تا حد زیادی پرکند.