چگونه در روزهای داغ دچار "سکته گرمایی" نشویم؟

گرمازدگی یا به اصطلاح "سکته گرمایی" یک وضعیت پزشکی است که در اثر گرمای بیش از حد بدن ناشی از قرارگیری طولانی در معرض آفتاب بروز می‌کند.

به گزارش مایوکلینیک؛ هنگامی که دمای بدن به ۱۰۴ درجه فارنهایت (۴۰ درجه سانتیگراد) یا بالاتر می‌رسد، سکته گرمایی رخ می‌دهد. این بیماری در ماه‌های تابستان رایج است.

گرمازدگی با عوارض شدید، باید به طور اورژانسی درمان شود، در غیر این صورت می‌تواند به سرعت به مغز، قلب، کلیه‌ها و عضلات آسیب برساند و حتی باعث مرگ شود. رایج‌ترین علائم این عارضه شامل سردرگمی، آشفتگی، هذیان، تحریک‌پذیری و دلهره و در نهایت تشنج و کما است.

علاوه بر قرارگیری طولانی‌مدت در معرض آفتاب، نوشیدن الکل، و عدم مصرف کافی آب خطر ابتلا به سکته گرمایی را چند برابر می‌کند.

همچنین خطر ابتلا به این عارضه در افراد بالای ۶۵ سال و یا کسانی که داروهای خاص که بر توانایی بدن در هیدراته شدن و پاسخ دادن به گرما تأثیر می‌گذارد را مصرف می‌کنند، (داروهای فشار خون یا داروهای ضدافسردگی)، بیماران قلبی ریوی، افراد چاق و کم تحرک بیشتر است.

گرمازدگی قابل پیشگیری است. برای جلوگیری از گرمازدگی در هوای گرم این مراحل را انجام دهید:

لباس‌های سبک، روشن و خنک بپوشید.

از پوست بدن در برابر آفتاب سوختگی محافظت کنید. آفتاب سوختگی توانایی بدن برای خنک شدن را کاهش می‌دهد، بنابراین با یک کلاه و عینک آفتابی پهن در فضای باز از پوست خود محافظت و از یک ضد آفتاب با SPF حداقل ۱۵ استفاده کنید.

به مقدار زیاد مایعات بدون شکر بنوشید.

هرگز کسی را در یک ماشین پارک شده در آفتاب رها نکنید. این کار یکی از دلایل عمده مرگ‌و‌میر ناشی از گرما در کودکان است. در هنگام پارک در آفتاب، درجه حرارت در اتومبیل شما می‌تواند در هر ۱۰ دقیقه، ۲۰ درجه فارنهایت (بیش از ۶.۷ درجه سانتیگراد) افزایش یابد.

در ساعات خنک‌تر روز مانند صبح زود یا عصر، ورزش کنید.

در صورت بروز علائم شدید این عارضه، نیاز فوری به مراجعه به اورژانس خواهید داشت.

بهم ریختگی ساعت بدن چه ارتباطی با پارکینسون دارد؟

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که الگوهای خواب متغیر ممکن است راهی برای تشخیص زودرس بیماری پارکینسون باشد.

به گزارش مدیسین نت، محققان دانشگاه کالیفرنیا با یک مطالعه ۱۰ ساله روی الگوهای خواب و بیداری ۳ هزار فرد میانسال دریافتند کسانی که دچار اختلال در ریتم شبانه‌روزی هستند، ۳ برابر بیشتر از دیگران در معرض خطر پارکینسون قرار دارند.

پارکینسون یک اختلال سیستم عصبی مرکزی است که بر تعادل و حرکت تأثیر می‌گذارد و اغلب باعث لرزش برخی اندام به ویژه دست می‌شود.

ریتم‌ شبانه‌روزی یا همان ساعت داخلی و بیولوژیکی بدن، ساعات خواب و بیداری را مشخص می‌کند و تا حد زیادی به نور متکی است. عملکرد طبیعی این سیستم که توسط مغز تنظیم می‌شود، با شب‌کاری‌های متعدد و یا استفاده از وسایل الکترونیکی قبل از خواب، مختل می‌شود.

همچنین گاه با افزایش سن، ساعت داخلی بدن دچار اختلال می‌شود. به عنوان مثال افراد مسن اغلب خواب کمتری دارند و ممکن است صبح زود با خستگی از خواب بیدار شوند.

به گفته محققان، اختلال در ساعت بدن ممکن است نشانه اولیه پارکینسون و یا مکانیسمی باشد که به پارکینسون منتهی شود. با این حال افراد می‌توانند از طریق نوردرمانی، خوابیدن و بیدار شدن در ساعات مشخص، ورزش منظم و مصرف مکمل ملاتونین، برای تنظیم کردن ساعت بیولوژیک بدن گام بردارند.

استرس خطر مرگ ناشی از کووید ۱۹ را افزایش می دهد

طبق یک مطالعه جدید، مقادیر بالای هورمون کورتیزول یا همان هورمون استرس، با افزایش خطر مرگ در میان بیماران مبتلا به کووید ۱۹همراه است.

به گزارش مدیکال اکسپرس و به گفته محققان امپریال کالج لندن، هنگامی که بدن دچار استرس می‌شود، سطح کورتیزول به شدت افزایش می‌یابد. مقادیر زیاد این هورمون بسیار خطرناک است و منجر به افزایش خطر ابتلا به عفونت و سایر پیامدهای بهداشتی می‌شود.

کورتیزول سطح گلوکز را در شرایط استرس زا افزایش می‌دهد، به طوری که بدن انرژی کافی برای مقابله با آن را داشته باشد. به همین دلیل است که این هورمون به عنوان هورمون استرس شناخته می‌شود.

میزان کورتیزول فرد سالم در زمان استراحت، ۱۰۰ تا ۲۰۰ نانومتر در لیتر و در طول خواب تقریبا صفر است. اما سطح این هورمون در بیماران مبتلا به کووید ۱۹ تحت این مطالعه، بالاتر از ۳ هزار و ۲۰۰ نانومتر در لیتر گزارش شد.

یافته‌های جدید همچنین نشان داد بیمارانی که سطح کورتیزول پایه آنها ۷۴۴ یا کمتر است، شانس بقای بیشتری در مقایسه با کسانی دارند که سطح هورمون کورتیزول در آنها بیش از ۷۴۴ است.

به گفته محققان، نتایج این مطالعه به پرسنل پزشکی کمک می‌کند تا با اندازه‌گیری سطح هورمون کورتیزول در بیماران، آنهایی که نیاز به مراقبت‌های ویژه درمانی دارند را سریع‌تر شناسایی کنند.

نتایج این مطالعه در نشریه لنست به چاپ رسیده است.

افزایش تنوع میکروبیوم روده با ورزش منظم

محققان بریتانیایی می‌گویند ورزش منظم با افزایش تنوع میکروبیوم روده، از طیف وسیعی از اختلالات و بیماری‌ها از جمله چاقی، عفونت‌ها، بیماری‌های روانی و دیابت جلوگیری می‌کند و سالانه باعث کاهش ۴ میلیون مرگ زودرس در سراسر جهان می‌شود.

به گزارش نشریه بریتانیایی کانورسیشن؛ ثابت شده که تعداد باکتری‌های دستگاه گوارش از طریق رژیم غذایی تغییر می‌کند. به عنوان مثال، مصرف غذاهای حاوی فیبر و لبنیات، روغن ماهی و مکمل‌های پروبیوتیک با کیفیت بالا، باعث افزایش باکتری‌های مفید روده می‌شود.

در کنار رژیم غذایی، ورزش نیز می‌تواند باعث رشد باکتری‌های تولید‌کننده یک نوع اسید چرب به نام بوتیرات شود. بوتیرات باعث ترمیم روده شده، التهاب را در این اندام کاهش می‌دهد و به جلوگیری از ترشح ترکیبات آلی از مواد غذایی، سموم و متابولیت‌ها در جریان خون کمک می‌کند. بنابراین به طور بالقوه می‌تواند از ابتلا به بیماری‌هایی مانند بیماری التهابی روده و مقاومت به انسولین جلوگیری کند.

علاوه بر این، ورزشکاران در مقایسه با افراد کم‌تحرک، دارای پروفایل‌های میکروبی بسیار متنوع‌تری هستند. محققان توصیه می‌کنند که برای بهبود تنوع میکروبیوم، در کنار خواب کافی، پرهیز از مصرف خودسرانه آنتی‌بیوتیک ها، کاهش مصرف شکر و پرهیز از سیگار، هفته‌ای ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی متوسط یا ۷۵ دقیقه تمرین شدید به همراه دو وعده ورزش‌های تقویت کننده عضلات داشته باشید.