چرا ایران نیازی به غنی سازی و ساخت رآکتور آب سنگین ندارد؟ – گفت‌وگو با مهران مصطفوی

برنامه جامع اقدام مشترک ( برجام) پنج سال پیش، سه‌شنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۴ / ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵، درشهر وین اتریش میان ایران و گروه پنج به علاوه یک (چین، فرانسه، بریتانیا، روسیه، آلمان و آمریکا) منعقد شد. سرنوشت برجام  با خروج آمریکا از این پیمان در اردیبهشت ۱۳۹۷ تغییر کرد؛ تحریم‌های آمریکا علیه ایران بازگشت و باردیگر برنامه هسته ای جمهوری اسلامی با بحران مواجه شد. برخی از صاحب‌نظران این سوال را مطرح می‌کنند که چرا و به چه قیمتی برنامه هسته‌ای ایران باید ادامه یابد؟

مهران مصطفوی فعال سیاسی، استاد و پژوهشگر در موسسۀ فیزیک و شیمی دانشگاه پاریس جنوبی و مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه، از جمله کسانی است که به تازگی در فراخوانی، خواهان توقف فوری و کامل غنی‌سازی اورانیوم و توقف هر گونه پروژه ساختن راکتور آب سنگین در ایران شده است.

این پژوهشگر برای زمانه توضیح می دهد که چرا ایران نیازی به غنی سازی و ساخت رآکتور آب سنگین ندارد.

▪️ گفت‌وگوی زمانه با مهران مصطفوی را بشنوید:

مهران مصطفوی در گفت‌وگو با زمانه معتقد است که سیاست هسته‌ای ایران سه فاز داشته است. فاز نخست (از اواخر جنگ ایران و عراق تا سال ۱۳۸۲)، که فاز محرمانه سیاست هسته‌ای به حساب می آید. فاز دوم استفاده از ناآگاهی جامعه و تاکید بر شعار«انرژی هسته ای حق مسلم ماست» و فاز سوم برجام.

به گفته مهران مصطفوی جمهوری اسلامی نخست در فاز محرمانه سیاست هسته‌ای، سیاست دستیابی به بمب را دنبال می کرد. اما پس از آن‌که غرب و جامعه بین الملل متوجه این برنامه می‌شود، از آن به بعد تا زمان برجام وارد مرحله‌ای شد که با استفاده از ناآگاهی جامعه با شعار«انرژی هسته ای حق مسلم ماست» و با سواستفاده از احساسات ناسیونالیستی و بعضا افراطی بخش‌هایی از جامعه و افکار عمومی را پشت خود بسیج کرد.

مهران مصطفوی فاز سوم سیاست هسته‌ای ایران را برجام می‌داند و به گفته او زمانی که جمهوری اسلامی در برنامه اش شکست خورد، تصمیم گرفت به توافق برجام تن دهد.

مهران مصطفوی بر این نکته تاکید می‌کند که ایران هیچگاه نخواسته اعتراف کند که قصد اولیه‌اش از توسعه برنامه هسته‌ای، دست‌یابی به سلاح بوده است.

بیشتر بخوانید:

فراخوان مهران مصطفوی: توافق ملی در باره سیاست هسته ای، مردم حق دارند بدانند

▪️ نقشه اینتراکتیو تاسیسات و سایت‌های هسته‌ای ایران

در حال حاضر ایران دارای ۱۳ سایت، تاسیسات و مراکز پژوهشی هسته‌ای در سراسر کشور است. این مراکز و تأسیسات هسته‌ای شامل معادن اورانیوم و فرآوری سوخت هسته‌ای، کارخانه‌های غنی‌سازی اورانیوم، نیروگاه‌ تولید انرژی و تولید آب سنگین و مراکز تحقیقات اتمی می‌شود.

در همین زمینه:

• از نطنز باستانی تا نطنز هسته‌ای
• پشت پرده رنگین نیروگاه‌های اتمی
• به سوی یک پیمان ملی ضد هسته‌ای

آیا برنامه هسته‌ای ایران یک «برنامه ملی» است؟ ــ گفت‌وگو با فرج سرکوهی