مجری‌های آمریکایی با کتابخانه‌های پشت سرشان پیغام می‌رسانند

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، وقتی پاندمی کووید -۱۹ باعث بسته شدن استودیوها شد، مجری‌های معروف آمریکایی نمایش‌های شبانه هم مجبور به متوقف کارشان و ادامه کار از خانه شدند.

مجری‌ها رویکردهای مختلفی نسبت به راه‌اندازی استودیوهای خانگی خود داشتند: جان الیور ابتدا یک پس‌زمینه تک‌رنگ انتخاب کرد و سامانتا بی از حیاط پشتی خانه‌اش برنامه ضبط کرد. اما بیشتر مجری‌ها به بک‌گراندهایی روی آورده‌اند که پر از کتاب هستند، چه کتاب‌هایی که در کتابخانه قرار دارند، چه کتاب هایی که روی قفسه و میز جای گرفته‌اند. در عین حال به نظر می‌رسد تعدادی از کتابخانه‌ها مخصوصاً برای چشم بیننده تزیین شده باشند.

مجری‌ها از صحنه‌های ساختگی خودشان اخبار را می‌گویند و با مهمانان مصاحبه می‌کنند. بعضی مواقع هم کتاب‌هایی که پشت سرشان قرار دارند از زمانه می‌گویند. مثلاً وقتی اعتراض‌های «جان سیاهپوستان اهمیت دارد» در سراسر کشور شکل گرفتند، تعدادی از مجری‌ها کتاب‌های کلاسیک ادبی را کنار گذاشته و کتاب‌هایی درباره عدالت اجتماعی و رمان‌های نوشته‌شده توسط نویسندگان سیاهپوست را جایگزین آن‌ها کردند.

شاید جیمی فالون تزیین‌شده‌ترین صحنه فیلمبرداری را در گوشه خانه خودش درست کرده باشد. پس‌زمینه او شامل لوازم تزیینی، جعبه‌های قدیمی، یک کیف چرم و البته کتاب می‌شود. عناوینی که پشت فالون دیده می‌شوند بیشتر کتاب‌های هنری از جمله «پایان بازی» نوشته عکاس فقید پیتر برد و «آب‌وهوا در غرب» نوشته بت رودا اندرسون هستند.

فالون خودش کتاب‌ها را مورد تمرکز قرار داده و هنگام مصاحبه با چهره‌های معروف بخشی به نام «کتاب‌هایت را نشان‌مان بده» در برنامه‌اش درست کرده است.

تروور نوآ از «دیلی شو» ابتدا جلوی یک قفسه کتاب بلند برنامه خود را ضبط می‌کرد که با دقت با آثار هنری، گل و کتاب تزیین شده بود. بینندگان می‌توانستند به وضوح کتاب‌های هنری و عکاسی مانند «اوباما» اثر پیتر بیکر و «جاهای زیبای وحشی» متعلق به نشنال جئوگرافیک را ببینند. اما بعد از اینکه اعتراض‌های ملی آغاز شدند، نوآ به گوشه جدیدی از آپارتمانش رفت و آنجا روی قفسه‌هایش کتاب «ما هشت سال در قدرت بودیم» نوشته تا-نهیسی کوتس، «دموکراسی به رنگ سیاه» نوشته ادی اس. گلود جونیور و «تلاطم: نقاط عطف برای ملت‌های بحران‌زده» نوشت جرد دایاموند دیده می‌شدند.

ست مایرز از برنامه «آخر شب» دو ماه برنامه خود را جلوی رمان سال ۱۹۷۷ «پرنده‌های خارزار» نوشته کالین مک‌کالو اجرا کرد و درباره‌اش می‌گفت: «چیز جالب و بامزه‌ای درباره‌اش وجود دارد چون فکر می‌کنم کتابی است که همه دارند». اما این مجری اوایل ژوئن آن را کنار گذاشت تا توجه را به رمان‌هایی نوشته نویسندگان سیاهپوست جلب کند که از جمله آن‌ها می‌توان از «به خانه رفتن» یا گیاسی، «قطار زیرزمینی» کالسون وایت‌هد و «دندان‌های سفید» زادی اسمیت نام برد. کتاب مک‌کالو اخیراً دوباره بازگشت و مایرز درباره آن گفت: «کروناویروس مثل نسخه من از «پرنده‌های خارزار» می‌ماند. تا الان خارج از دوربین بود و حالا برگشته است.»

استیون کولبر از «شو دیروقت» هم از اواخر مارس برنامه‌اش را جلوی مجموعه‌ای از دراورهای چوبی و یک قفسه بزرگ کتاب ضبط کرده است. در قفسه او ده‌ها کتاب از جمله «ماموریت: انرژی، امنیت و بازسازی دنیای مدرن» نوشته دنیل یرگین و «بلوف ایکه» نوشته اوان توماس دیده می‌شود. کولبر همچنین روز هفدهم ژوئن بخش‌هایی از کتاب جدید جان بولتون مشاور سابق امنیت ملی رییس‌جمهور دونالد ترامپ را خواند. بولتون در این کتاب با عنوان «اتاقی که در آن اتفاق افتاد» از فساد و عدم صلاحیت ترامپ پرده‌برداری کرده است.