پاسخی به نامه روسای کمیسیون‌های تخصصی مجلس

در نامه به نکات جالبی توجه شده که بصورت کلی نوشته و نوع انشاء آن خیلی خیلی عامیانه است و نویسندگان با طرح سئوال و بدون هیچ هدف مشخص و بدون هیچ برنامه مشخص و فقط انتقاد که آیا میدانید به این نکات اشاره میکنند؟
حقیقتا جای شکر دارد که دغدغه روسای محترم کمیسیون های تخصصی مجلس با نوشتن آیا میدانید  است و من را به یاد انشاء کلاس پنجم دبستان خودم می اندازد ؟
بحمدلله در نامه مشاهده شده که اکثر امضا کنندگان ذیل نامه در طول سال‌های گذشته در تمام سخنرانی هایشان در پشت تریبون مجلس و در جاهای دیگر به این مشکلات مردم و کشور بدون هیچ هدف و برنامه و راهکاری اشاره کردند و ظاهرا سال‌های طولانی است که دغدغه بی هدف و بی برنامه این بزرگواران مردم هستند و ان شاءالله هم همینطور باشد ؟

اجازه میخواهم چند سئوال از امضا کنندگان محترم بپرسم :
حتما نمایندگان محترم خوب میدانند که دولت الزاما و علی الاصول تابع قوانینی است که در مجلس تصویب و به او ابلاغ میشود ، ضمن اینکه مجلس دارای سیستم نظارت بر حسن اجرای قوانین است و به راحتی میتواند به هر موضوع قانونی ورود کند و به اصطلاح موی سفید را از ماست بیرون بکشد .

در کنار این قدرت و اختیارات بسیار وسیع نمایندگان محترم مجلس الزاما هم باید برای حرف حرف هر قانونی به مردم پاسخگو باشد ، اما متاسفانه تا امروز هیچ نماینده مردم در ده ( ۱۰ ) دوره گذشته مجالس پاسخگو به مردم نبودند ؟

ظاهرا و متاسفانه مجالس گذشته زیاد با قانون و الزامات قانون و توانمندی های مجلس آشنایی نداشتند و احتمالا آشنایی آنها به چیزهای دیگر بود مثلا لابی گری و تشکیل فراکسیون ها و بیشتر سرگرم آن کارها بودند تا رفع و حل مشکلات کشور و مردم و نتیجه اش این شد که در طول اجرای پنج برنامه توسعه ای متوسط اجرایی این پنج برنامه به بالای ۳۵ درصد هم نرسید و مردم و کشور با هزینه کرد های ده ها هزار میلیارد تومان و با دولت چند میلیون عضوی و با چند صد هزار مدیر از اهداف توسعه ای و چشم انداز ایران ۱۴۰۴ عقب ماند ؟

بحمدلله از شعارهایی که از نمایندگان محترم مجلس میشنویم و میخوانیم اینگونه دریافت میشود که ظاهرا آقایان محترم عزم کرده اند که به مجالس و رفتار سلف خود اقتدا نکنند و از توانمندی های مجلس استفاده‌ و دولت را ملزم کنند که قانونا بفکر مردم و معاش و مشکلات مردم و کشور باشد .

 به نظر کار خوبی است اما چه اشکالی دارد که بجای نوشتن نامه بسیار عامیانه با ۱۲ امضا ، طرحی را بصورت سه فوریتی به صحن بیاورند و از توان اکثریت قاطع مجلس که در اختیار خودشان است استفاده و دولت را قانونا چهار میخ و ملزم کنند که به آنچه که در نوشته های شما به آنها اشاره کردید عمل نماید . یعنی قانونا و هدفمند و با برنامه با عدد و رقم حقیقتا بفکر مردم و معاش و مشکلات مردم و کشور باشد و تورم را پایین بیاورد و قدرت اقتصاد ملی و خانوار ایرانی را افزایش دهد و تعداد بیکاران را کم کند و ضریب جینی و توزیع ثروت را کم و متعادل نماید و نقدینگی را به سمت و سوی تولید و رونق تولید و نظم و انضباط اقتصادی و مبارزه با فساد و ظلم هدایت کند و کشور به سمت و سوی توازن و عدالت اجتماعی و عدالت اقتصادی حرکت کند و قدرت اقتصاد ملی حداقل به دو تا سه برابر وضعیت امروز برسد و تراز تجاری کشور نیز بدون وابستگی به نفت خام هم به حداقل ده برابر وضع امروز برسد و تعداد طبقه خانوارها در متوسط جامعه افزایش و از تعداد فقرا ‌محرومیت بشدت کاسته شود و  .......

حتما در زمان نوشتن طرح که مطمئنا به قانون تبدیل میشود باید بفکر سایر الزامات از جمله منابع مالی قانون که باید طبق اصل ۷۵ قانون اساسی منابع تامین مالی اش مشخص باشد و ...... هم باشید ؟

ممکن است آقایان بگویند شرایط کشور را میدانید و میدانند درآمدهای دولت نسبت بهدچند سال گذشته تقریبا کمتر از ۱۵٪ شده است و در این شرایط نیازی به قانون هدفمند با برنامه که نتیجه اش حل مشکلات مردم و رفاه عموم میباشد نیست بلکه منظورشان این است که دولت ملزم شود مطابق فلان قانون بفکر مردم باشد یا اینکه مطابق با برنامه ششم بفکر مردم باشد و یا اینکه مطابق با بودجه سال ۱۳۹۹ باید بفکر مردم باشد و در اینجا ما روسای کمیسیون های تخصصی با نوشتن و تمرکز بر روی واژه های ( آیا میدانید ) فقط میخواهیم توصیه کنیم که دولت به کار خودش تمرکز کند .

به نظر می‌رسد در این شرایط سخت این نوع توصیه های که بی هدف بی برنامه است فقط برای توجه دادن به مردم‌ و نوعی خوراک تبلیغی است که به مردم بگویند نمایندگان در مجلس بفکرشان هستند ؟

اما من هم به عنوان یک شهروند ایثارگر اجازه میخواهم به شما توصیه‌هایی بکنم و در اینجا استحضارتان برسانم که :

اولا بنده و احتمالا مردم با این نوع نوشته ها که ریشه در جلب نظر مردم دارد سالهاست آشنا هستیم و البته مردم نکته سنج ، بیشتر به این نوع انشاء ها آشنا هستند .

دوم اینکه میخواهم پیشنهاد کنم و بنویسم که اگر در جای هر یک از شما ۱۲ روسای محترم کمیسیون های تخصصی مجلس میبودم بدنبال ریشه های مشکلات کشور در همان کمیسیون های زیر نظرتان میگشتم و با بهره گیری از اطلاعات ارزشمند در همان کمیسیون ها ، هدفمند و با برنامه و کارشناسی شده به موضوعات وارد میشدم .

مطمئن هستم که هریک از شما ارجمندان دارای سوابق و تجربیات ارزشمند در مجالس و دولت ها بودید و هستید و بهتر از بنده به توانمندی کمیسیون ها آشنایی دارید .

اما سوم اینکه ، آیا میدانید و حتما خوب میدانید که اگر به پرونده های تحقیق ‌و تفحص هایی که سالهاست در کمیسیون های تخصصی در مجالس قبل بلاتکلیف مانده از جمله موضوع واگذاری های اصل ۴۴ و شبیه به این ها که تعدادشان هم بسیار هستند توجه و تمرکز میکردید و تمرکز کنید بهتر و زودتر میتوانید به جواب سئوالات آیا میدانید از رییس جمهور که مبارزه با فساد و بازگشت سرمایه های ملی به بیت المال و حل ریشه ای مشکلات مردم است کمک کنید .

حتما میدانید که مجلس الزاما موظف است امانت دار مردم باشد و در همه موارد پیگیر تا حصول نتیجه از هریک از قوانین و از جمله تحقیق و تفحص ها و حل مشکلات است و چه اشخاصی بهتر از شما که با روحیه انقلابی در مجالس و دولت های قبل بودید و کاری نکردید و الان با نیت اینکه با روحیه انقلابی میخواهید حقوق از دست رفته مردم را بستانید این نامه را نوشتید .

به هر حال حل مشکلات کشور باید در مجلس کلید بخورد و مشکلات کشور با توصیه نامه ونوستن آیا میدانید قابل حل نیست . مجلس باید هدف داشته باشد و هدف با حرف و کلمات نوشته نمیشود بلکه هدف باید دارای افق و عدد و رقم و با انگیزه و اراده و برنامه و نمودار و ابزار کار و نیروهای متعهد متخصص آموزش دیده و عاشق ایثارگر باشد .

آقایان بهتر است بجای نوشتن این رنج نامه ها که خودشان هم با بی تفاوتی ها و سکوت های معنا دار در ایجاد این همه رنج و سختی ها شریک بودند و هستند ، هدفمند و  با برنامه و متعهد و پاسخگو بفکر مردم باشند .

شما نمایندگان چشم و گوش مردم هستید و اتفاقا چشم و گوش مردم از این نامه های تبلیغاتی بسیار پر است و جایی برای خواندن این نامه ها نیست . اگر حقیقتا بفکر مردم هستید پس هدفمند و با برنامه های قابل اجرای شدنی کمتر حرف بزنید و بیشتر عمل کنید . و ان لیس للانسان الا ما سعی.