در محضر مرحوم آیت‌الله کوکبی

همچنانکه در پایان این دیدارها ، رو به ایشان کرده وتقاضا می نمودم که مرا اندرز ونصیحتی نمایند وچه پندها واندرزهای زیبایی را از این بزرگ در خاطره داشته وسعی در عمل بدانها نموده ومی نمایم.

در یکی از این دیدارها ، سخن از سخت کوشی طلاب در حوزه نجف أشرف شده و سختی هایی را که پشت سر نهاده بودند ، به زبان آوردند وگاه اشک در دیدگان مرحوم آیة الله کوکبی حلقه می زد! به ویژه از دوری خود از حوزه نجف و مجاورت بارگاه علوی.

سخن از شهریه طلاب وسختی های گذران زندگی آنان پیش آمد که در این هنگام به خاطره شگفتی اشاره نمودند.
فرمودند که در اوائل دهه پنجاه شمسی ، هنگامی که به قم هجرت نموده ودرس خود را آغاز نمودم ، روزی یکی از همشهریان من از تبریز که از او وشغل وی آگاهی داشتم به خانه ام آمد ودر بیرونی خود در حالی که تعدادی از شاگردانم حضور داشتند ، با وی دیدار نمودم .
در پایان دیدار ، ایشان مبلغ سی وپنج هزار تومان که در آن هنگام مبلغ قابل توجهی بود را به عنوان خمس به من تقدیم داشت.

من پس از گرفتن پاکت ، لحظه ای درنگ نموده ومجددا مبلغ را به او بازگردانیده وگفتم که شما از طرف من اجازه دارید که در مکانهای مناسب ، آن راخرج نمایید!
آن شخص اصرار فراوانی نمود که نصف ویا مقداری از مبلغ یاد شده را من قبول کنم که نپذیرفتم وگفتم که شما خرج کنید ومن قبول دارم.
هنگامی که شخص یاد شده از بیرونی خارج گردید ، مورد اعتراض برخی از شاگردانم قرار گرفتم که آقا! در این شرایط که ما همه نیازمند شهریه هستیم وشما دوماه است که شهریه نداده اید ! چگونه این مبلغ را نپذیرفتید؟
من در پاسخ به آنان گفتم : آقا من چگونه پولی که از درآمد یک سینما دار در تبریز است ، را به طلبه ها بدهم؟

این پول در روح و روان و سلولهای شما أثر گذاشته ، و خلوص و تهجًدهای شما را از میان می برد.
سپس فرمودند : ما تا این اندازه موظفیم که چنین عمل کنیم ، ودر این هنگام بود که لحظاتی دیدگان خود را به نقطه ای دوختند وسکوت مجلس ما را فرا گرفت.

فقیه  معظم حضرت آیة الله حاج سید ابوالقاسم کوکبی ، یکی از علمای بزرگ حوزه علمیّه قم به شمار می رفت.فقید سعید در سال ۱۳۰۴ش (۱۳۴۴ق) در تبریز در بیت علم و فضیلت زاده شد. پدرش مرحوم حجة الاسلام حاج سید علی اصغر باغمیشه ای یکی از شاگردان آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری و از علمای محل خویش بود.

وی پس از تحصیل در قم وخوشه چینی از محضر بزرگان آن هنگام قم  ، در حدود سال ۱۳۷۲ق به نجف اشرف مهاجرت کرد و به درس های آیات عظام حکیم، خوئی، شاهرودی، سید عبدالهادی شیرازی و میرزا باقر زنجانی حاضر شد و درس های هر  یک و مشی و روش آنان را آزمود و سپس منحصراً به فراگرفتن فقه و اصول از آیت الله العظمی خوئی و درس فقه از آیت الله العظمی حکیم پرداخت و تا پایان مدت اقامت خویش در نجف ، لحظه ای آن درس ها را از کف نگذاشت.ایشان در درس های آیات عظام حکیم، خوئی، شاهرودی، سید عبدالهادی شیرازی و میرزا باقر زنجانی حاضر شد و درس های هر  یک و مشی و روش آنان را آزمود و سپس منحصراً به فراگرفتن فقه و اصول از آیت الله العظمی خوئی و درس فقه از آیت الله العظمی حکیم پرداخت و تا پایان مدت اقامت خویش در نجف لحظه ای از خوشه چینی سفره علمی این بزرگان فرو گزار نبود.
ایشان سپس در برابر فشار بعثیان ، ناچار به قم هجرت نموده وسفره علمی ودستاوردهای چندین دهه تلاش خویش در قم ونجف أشرف را برای شاگردان خود ، نزدیک به سه دهه گسترده نمود.

و سرانجام آن فقیه بزرگ پس از عمری تلاش در راه اعلای کلمه دین در هشتاد سالگی در روز سه شنبه ۲۹ آذر ۱۳۸۴ ش، بدرود حیات گفت و پیکر پاکش در روز چهارشنبه ۳۰ آذر (۱۸ ذی القعده ۱۴۲۶ق) در قبرستان نو در شهر مقدس قم آرام گرفت. رحمت ودرود فراوان بر او باد.
* منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده . ۴ مرداد ۱۳۹۹