پاندمی به زیرشاخه‌ ژانر وحشت بدل شد/انتشار رمان پیشگویانه کرونایی

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ایندپندنت، در مارس ۲۰۲۰ و در حالی که کشورهای زیادی از جمله بریتانیا و آمریکا به خاطر پاندمی کروناویروس وارد قرنطینه شده بودند، سخت می‌شد حس گیر افتادن داخل یک رمان ژانر وحشت را نداشت. پاندمی هم به عنوان یک زیرمجموعه ژانر وحشت در این دوران بسیار شاهد افزایش محبوبیت بود.

فیلم ۲۰۱۱ «شیوع» هم دوباره موضوع بحثی داغ شد و استیون کینگ بخشی از رمان «ایستادگی» خود را به صورت رایگان در اختیار مردم گذاشت تا به خوانندگان کمک کند درک کنند ویروس‌ها چطور گسترش پیدا می‌کنند.

اما جایی در حومه شهر ماساچوست، پل ترمبلی، یکی از نام‌های پیشگام ژانر وحشت معاصر، خود را در موقعیت عجیبی دید. او خیلی تصادفی رمانی در ژانر وحشت که به خواننده این حس را می‌داد که داخل چیزی گیر افتاده‌اند را چند ماه پیش نوشته بود و حالا سناریوی وحشت او به واقعیت پیوسته بود.

«نغمه بازماندگان» که هشتمین رمان ترمبلی است، روز هفتم جولای و در حالی منتشر شد که دنیا به سختی تلاش دارد دوباره اقتصاد و روابط اجتماعی را به وضع عادی برگرداند. در این رمان که برداشتی سریع و صمیمی از ژانر داستانی پاندمی است، یک ویروس هاری‌مانند که مردم را تبدیل به مخلوقات گرسنه گوشت می‌کند، با سرعتی نگران‌کننده پخش می‌شود.

بسیاری از جزییات رمان ترمبلی برای هر کسی که تجربه پاندمی کووید -۱۹ را داشته باشد خیلی دقیق و حقیقی خواهد بود. در کتاب، اطلاعات تاییدنشده درباره ویروس جدید در رسانه‌های اجتماعی پخش می‌شود. به صورت آنلاین، مردم درباره اینکه باید چقدر نگران باشند با هم مخالفت می‌کنند. پرسنل پزشکی نگران کمبود تجهیزات مراقبت فردی هستند. و بدتر از همه، در این رمان یک «رییس‌جمهور عوضی» هم دارد بحران را با توییت کردن پشت سر می‌گذارد.

ترمبلی قصد نداشت پیش‌گویی کند. نخستین بار ایده «نغمه بازماندگان» در جولای ۲۰۱۸ به ذهن او رسید و نسخه کامل کتاب او تا اکتبر ۲۰۱۹ و مدت‌ها پیش از خبرساز شدن پاندمی آماده شده بود.

ترمبلی ۴۸ ساله در یک مصاحبه اسکایپی از خانه‌اش در ماساچوست می‌گوید: «به عنوان کسی که در دهه هشتاد میلادی نوجوان بود، آخرالزمان و جنگ هسته‌ای بزرگ‌ترین ترس‌های من بودند. همینطور که مسن‌تر شدم، خیلی از داستان‌های کوتاه اولیه‌ام مخصوصاً درباره ترس‌های حول محور پایان یافتن همه چیز بودند. بنابراین این ایده به ذهنم رسید و به خودم گفتم که سال‌هاست داری درباره این چیزها می‌نویسی.»

دقت سناریوی ترمبلی تا حدودی به خاطر میزان تحقیقاتی است که انجام داد. او مخصوصاً با پرستاری صحبت کرد که طی دوران شیوع ابولا در سال ۲۰۱۴ در بیمارستان کار می‌کرد. همچنین او خودش بسیار درباره ایده پخش اطلاعات غلط و اینکه واقعیت به صورت آنلاین تغییر می‌کند، کنجکاو بود.

او می‌گوید: «پیش از پاندمی، یکی از چیزهایی که بیشتر از همه من را می‌ترساند اثرات مقادیر عظیم اطلاعات غلط و کاری که با جامعه می‌کند بود. بنابراین سخت نبود بخواهم پیش‌بینی کنم که اگر چنین اتفاقی بخواهد بیفتد، تئوری‌های توطئه جبهه راستی رشد می‌کنند. در حقیقت نمی‌دانستم پاندمی تا چه حد سیاسی‌سازی خواهد شد.»

او گفت همین مسئله درباره مدیریت دونالد ترامپ در دوران پاندمی حقیقت دارد: «به نظرم دست کم گرفته بودم که او و دولتش تا چه حد مدیریت بدی خواهند داشت.»

تا به حال نزدیک به ۱۵۰ هزار نفر در آمریکا جان خود را از دست داده‌اند و ترمبلی نحوه مدیریت این بحران را «یک کابوس کامل» می‌خواند و می‌گوید کمبود یک پاسخ ملی هماهنگ باعث می‌شود که همه چیز بدتر بشود.

او می‌گوید: «از قبل یک سیستم بهداشت ناسالم در آمریکا داشتیم و می‌شد ساعت‌ها درباره‌اش صحبت کرد. این به خودی خود یک مانع بود و حالا ایالت‌هایی هم اضافه شده‌اند که دارند با یکدیگر برای گرفتن تجهیزات مراقبت شخصی می‌جنگند و این مسئله کاملاً سیاسی‌سازی شده است. ظاهراً ماسک زدن به نحوی باعث می‌شود آدم کمتر مرد یا جمهوری‌خواه باشد. باورنکردنی است.»