«دوگانگی» در انتزاعی و غیرانتزاعی بودن / وقتی «طبیعت» خسته می‌شود

به گزارش خبرنگار مهر، نمایشگاه آثار مجتبی خسروی با عنوان «خاکزار» از روز جمعه ۱۰ مرداد ماه در گالری «اُ» افتتاح شد. در استیتمنت این نمایشگاه به قلم خسروی آمده است: «هیچ عجله‌ای ندارم، با آرامشی که نقاشی به من می‌دهد، جهان اطرافم را به فرم و رنگ تبدیل می‌کنم. آن‌قدر رنگ می‌گذارم، تغییر می‌دهم تا آنچه می‌خواهم به دست بیاورم. من نقاشی را می‌سازم و نقاشی مرا می‌سازد، نقاشی آرامش من را می‌سازد و من جاودانگی نقش را. هر دو تجربه می‌کنیم، می‌سازیم و ساخته می‌شویم. پیش‌تر طراحی، فرم و یادگیری تناسبات برای من اهمیت داشت ولی در طول ۳ سال گذشته که مجموعه «خاکزار» را پیش می‌برم تأثیرگذاری از طریق بافت، رنگ، نور و فضا چالش من بود. کارهای کوچک را مطالعه‌ای برای کارهای بزرگ می‌دانم و در کارهای بزرگ با استفاده از ابزار متفاوت و درگیر شدن جسم و کار از احساس حضور در فضای کار لذت می‌برم.»

شایان شعبان هنرمند جوان و منتقد هنری یادداشتی درباره این نمایشگاه نوشته و در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است که در ادامه آن را می‌خوانید.

«افسوس که آثار مجتبی خسروی در چنین روزهایی به نمایش گذاشته شد که عموم مردم و جامعه هنری کشور درگیر و دار شرایط سخت پیش آمده هستند؛ البته با این حال آثار خسروی مخاطبان خودش را دارد. مجتبی خسروی زاده ۱۳۷۸ در بجنورد است، بدون شک زیست هنرمندانه برادران بزرگ‌تر نقاشش «مرتضی و مصطفی» بر زندگانی و آثار او تأثیر بسیاری گذاشته است؛ لکن مجتبی خسروی راه و مسیر خود را در پیش گرفته است مسیری که در آن موفق بوده و دستاوردهای فراوانی در جشنواره‌های هنری برای او به ارمغان آورده است.

ویژگی شاخص آثار مجتبی خسروی، دوگانگی آنهاست؛ دوگانگی که در انتزاعی و غیرانتزاعی بودن، فرم و بی فرم بودن دارد که این نیز امتیاز مثبت و قابل توجهی برای آثارش محسوب می‌شود. مجتبی خسروی علیرغم سن پایینش، تجربه و مهارت بالایی در خلق اثر به شکلی که می‌خواهد، دارد. او فرم را می‌شناسد، رنگ را به خوبی می‌شناسد، مواد و متریال و طریقه کاربرد آنها را می‌شناسد و بر آنها در خلق اثر هنری مسلط است و این نکته‌ای است که آثارش خود گویای آنهاست، شناخت و تبحر او در موارد نام برده در کنار آشنایی او با تکنیک‌های مختلف و سبک‌های گوناگون هنری، او را در زمره بهترین هنرمندان هم نسل خودش قرار داده است.

عمده آثار خسروی جهان بینی او از طبیعت پیرامونش است، طبیعتی که خسته از بلاهایی است که بر سرش آمده است. مناظر دشت‌های وسیع بایر، دره‌ها و کوهستان‌ها و اندک درختانی که گویی در آتشی عظیم سوخته‌اند. آثار خسروی در عین آنکه بیانگر مناظر طبیعی هستند، همان قدر می‌تواند تهی باشد و جز ترکیب بندی رنگی گویای چیزی نباشد. خسروی از هرگونه استفاده از رنگ‌های درخشان در آثارش پرهیز و از خاکستری‌های رنگی در خلق مناظر و پرتره‌های خود استفاده می‌کند. جهان بینی او در نقاشی‌هایش که عمدتاً فاقد فیگور (انسانی و غیرانسانی) هستند، ممکن است به مخاطب تلقی کند که او از دانش طراحی بی بهره یا کم بهره است، لکن زمینه تمام آثار او بر پایه طراحی است و همین شناخت و درک او از طراحی باعث شده چنین آثاری را خلق کند، با این حال در نمایشگاهش تعدادی از طراحی‌های فیگوراتیو خود را نیز به نمایش گذاشته تا توانایی‌اش در طراحی مغفول نماند.

نمایشگاه نقاشی‌های مجتبی خسروی تا ۲۱ مرداد ماه در گالری «اُ» به نشانی خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک ۱۸، طبقه اول برقرار است.

مهرداد محبعلی نیز در بیانیه نمایشگاه مجتبی خسروی می‌گوید:

«گفتند انسان از خاک است
گفتند عناصر از خاک است
گفتند همه چیز از خاک است
و دیدم که به خاک باز می‌گردد
اما خاک در این بین شکل‌هایی به خود می‌گیرد،
گاه مأنوس و گاه نامانوس.»