هر دو بال‌ را نشکنید

قراربود هم مشروطه باشد و هم مشروعه. اما از همان اول عده‌ای به دنبال صرفا مشروطه شدن بودند و عده‌ای هم می‌خواستند فقط مشروعه باشد. قطعا جمع مشروطیت و مشروعیت ممکن بود اگر زیاده‌خواهی طرفین کنترل می‌شد. اما گویا سیاسیون و قدرتمندان، جامعه را به سان هیکل انسانی در وسط قرارداده و هر کدام یک دست آن را گرفته و بی‌رحمانه به سمت خود می‌کشند. بال‌ها در حال کنده شدن هستند و صدای شکستن ترقوه و دست‌ها می‌آید.

مشروعه‌گرایان افراطی بدانند که تحصیل قدرت در کوتاه مدت ممکن است ولی حفظ آن محال است. از هاله تقدس همیشه نمی‌توان استفاده نمود و باعث روی‌گردانی مردم از دین می‌شود. سرخوشی‌های قدرت گذرا و موقتی است.

مشروطه‌گرایان صرف بدانند که می‌توان مشروطیت و دموکراسی را در فضای مذهبی بدون مداخله در شئون زندگی فردی افراد حفظ و پیاده کرد. فقط کافی است قانون اساسی درست پیاده شود و تفسیر به رای نشود .
میثاق ملی اگر از سوی طرفین مورد پذیرش عملی قرار نگیرد بال‌های جامعه کنده خواهد شد و قطعا عاقبت درستی نخواهد داشت.

تمرکز قدرت در نهادهای غیرمردمی زیان‌بار و ناقض مشروطه است.

نفی گرایش‌های مردم به مذهب و حرکت به سوی سکولاریسم هم شدنی نیست و هم این که پس از مدتی دوباره بازگشت به عقب را به همراه خواهد داشت. اگر قانون اساسی را درست اجرا کنیم، نه نیازی به رفراندوم است و نه چیز دیگری و هم‌چنین می‌تواند در وحدت ملی و هم‌افزایی نیروهای داخلی کشور موثر باشد.