تفاوت ضیایی با داورزنی چه بود؟/ابهام در مورد یک تصمیم وزارت ورزش

به گزارش خبرنگار مهر، پس از ابلاغ قانون منع به کار گیری بازنشستگان، روسای فدراسیون های ورزشی از سمت خود کنار رفتند. آذر ماه سال ۹۷ در فاصله حدود یک سال و چند ماه تا المپیک توکیو (قبل از شیوع ویروس کرونا و تعویق المپیک) مسعود سلطانی فر در حکمی، احمد ضیایی، رئیس وقت فدراسیون والیبال را به دلیل بازنشسته بودن از سمتش برکنار کرد و افشین داوری را بدون برگزاری مجمع به عنوان سرپرست معرفی کرد.

سلطانی فر درحالی ضیایی را برکنار کرد که او از سمتش استعفا نداده بود و هیات رئیسه فدراسیون نیز در بی خبری کامل از انتخاب سرپرست بود. تیم ملی نیز در کوران مسابقات مهم و در راه کسب سهمیه المپیک بود اما هیچ یک از مسابقات و حتی کسب سهمیه المپیک، دلیلی برای بلاتکلیفی مدیریت فدراسیون والیبال نزد سلطانی فر نبود.

پس از برکناری ضیایی، افشین داوری در سمت سرپرستی سکان هدایت والیبال کشور را در اوج مسابقات بر عهده گرفت و مدیریت سرپرستی، آفتِ والیبال، یکی از موفق ترین رشته های ورزشی کشور شد. داوری بیش از شش ماه سرپرست والیبال باقی ماند و در کوران مسابقات قهرمانی آسیا در حالی که ایران میزبان مسابقات بود  از سمتش کنار رفت تا در انتخابات والیبال شرکت کند!

البته وزارت ورزش در اقدامی سلیقه ای داوری را از لیست کاندیداهای انتخابات خط زد تا همچنان به عنوان سرپرست به کارش در والیبال ادامه دهد. داستان برگزاری انتخابات والیبال بنابر دلایلی به طول انجامید و واکنش مسعود سلطانی فر به انتقاد رسانه‌ها برای تعلل در برگزاری مجمع انتخاباتی فدراسیون والیبال آن هم درست زمانیکه تیم ملی برای حضور دوباره در المپیک نیاز به رئیس دارد قابل تعامل بود!

مرداد ماه ۹۸، سلطانی فر در خصوص حاشیه های ایجاد شده پیرامون تغییر ثبت نام انتخابات فدراسیون والیبال نیز بیان کرد: اگر خبرنگارها حاشیه ایجاد نکنند تغییر زمان ثبت نام والیبال هیچ حاشیه ای ایجاد نکرده است. دو رویداد مهم مسابقات نوجوانان جهان و کسب سهمیه المپیک را پیش رو داریم و فکر کردیم بهتر است وضعیت مدیریت فدراسیون را تا دو هفته آینده به هم نزنیم و ۱۰ تا۱۵ روز دیگر ثبت نام ها را شروع خواهیم کرد.

اظهار نظر سلطانی فر فقط در فاصله کمتر از یک سال تا المپیک توکیو و چند ماه تا برگزاری مسابقات کسب سهمیه قاره‌ای بود. تیم ملی در مرحله نخست کسب سهمیه در روسیه ناکام مانده بود.

وزیر ورزش خبرنگاران را در حالی متهم به ایجاد حاشیه کرد که در واقع اهالی رسانه به درستی نگران اوضاع تیم ملی در غیاب رئیس بود. تنش در تیم ملی زیاد شد و در نهایت کاپیتان تیم والیبال ایران در مورد شرایط فدراسیون والیبال برای ارائه راهکار جهت آرامش بخشیدن به تیم ملی گفت: راهکاری نیست، فدراسیون والیبال به قدری بی در و پیکر است که نباید چنین انتظاراتی داشت. جنگ بر سر صندلی ریاست و همه دنبال پوزیشن هستند. می‌خواهیم به مسابقات جام‌جهانی برویم اما رئیس نداریم. از بازنشستگیِ داورزنیچنین فدراسیون بی در و پیکری نباید راهکار خواست.

او تاکید کرد: همه بازیکنان تحت فشار هستند و تنها بازیکنان و کادرفنی تلاش می‌کنند. کسی به فکر تیم‌ ملی نیست و نباید انتظار راهکار داشت. حرف زیاد است و در این مورد می‌توانم سه ساعت حف بزنم اما کسی به فکر نیست. مجبوریم سرها را پایین انداخته و اگر بردیم نوش جان بازیکنان و اگر باختیم فدای سرشان. تا الان هم بدون هیچ‌ چشم داشتی بازی کرده‌ایم و این شعار نیست. تنها به عشق مردم ایران بازی می‌کنیم.

معروف گفت: فدراسیون والیبال هرکی به هرکی است و کسی به فکر نیست، بازیکنان تلاش می‌کنند، اگر بردند و قهرمان شدیم نوش‌جانشان و اگر باختیم فدای سرشان، آن‌ها همه تلاش خود را بدون ‌چشم داشت انجام می‌دهند.

سعید معروف به درستی به جنگ بر سر صندلی برای تصاحب قدرت اشاره کرد. کسی به فکر والیبال نبود بلکه مهم صندلی ریاست و فرد مورد نظر بود چرا که با توجه به شرایط فردی، نظرات مسئولان تغییر می کرد.

پس از فراهم شدن شرایط و حضور داورزنی در انتخابات، بالاخره زمان برگزاری مجمع مشخص شد و در نهایت طبق پیش بینی ها داورزنی به عنوان رئیس فدراسیون والیبال انتخاب شد. داورزنی در حالی رئیس فدراسیون والیبال شد که از ابتدا گمانه زنی ها و شایعات درباره بازنشستگی اش مطرح بود اما واقعا چه کسی در اندیشه آرامش برای والیبال کشور بود؟

پس از رد و تکذیب اخبار منتشر شده درباره بازنشستگیِ داورزنی، در نهایت سازمان امور استخدامی کشور با ابلاغ بخش نامه‌ای به وزارت ورزش خواستار برکناری داورزنی به دلیل بازنشستگی شد.

حال داورزنی با استفاده از مجوزی قصد دارد به کار خود در والیبال ادامه دهد. بازی‌های المپیک توکیو بهانه ای برای ماندن رئیس شده است تا آرامش از والیبال نرود و در فاصله یک سال تا المپیک، والیبال و تیم ملی در آرامش به کار خود ادامه دهند!

با تصمیم وزارت ورزش این پرسش مطرح می شود که تفاوت بین احمد ضیایی و محمدرضا داورزنی چیست؟ چرا ضیایی باید به دلیل بازنشسته  بودن در شرایط حساس والیبال برکنار شود اما برای ماندن داورزنی رایزنی و نامه نگاری شود؟ مگر هر دو رئیس فدراسیون نبودند و مگر تیم ملی در هر دو مقطع خودش را برای المپیک آماده نمی کرد؟ پس چرا وزارت ورزش باید در اقدامی سلیقه ای برای یکی مجوز ماندن بگیرد و یکی را بدون استعفا کنار بگذارد؟