چرا قانون برای همه اجرا می‌شود جز گروه فوریت‌های پزشکی؟

الهه صالحی: کارشان حتی از پرستاران هم سخت‌تر است؛ محل خدمت مشخصی ندارند و در شیفت‌های ۲۴ ساعته‌شان گاهی مجبورند مصدومی را از ته دره یا صحنه تصادفی بیرون بکشند، برای پایین آوردن مصدوم دیگری ۴ طبقه بدون آسانسور را طی کنند وحتی گاهی برای دیر رسیدن آمبولانس توسط همراهان بیمار مورد ضرب و شتم قرار بگیرند.

هرچند که شاید اهمیت حضور نقش پررنگ فوریت‌های پزشکی یا همان ۱۱۵ گاهی از یاد برده شود اما واقعیت این است که در تصادفات و بلایای طبیعی، این گروه از کادر درمان اولین و اصلی‌ترین نقش را در حفظ جان و سلامت افراد ایفا می‌کنند. امدادرسانان و متخصصان آگاه و باتجربه‌ای که از بسیاری از آسیب‌ها جلوگیری کرده و پس از مراقبت‌های اولیه مصدومان را به مراکز درمانی می‌رسانند.

قانونی که ده سال اجرا نشد

با این حال اوضاع برایشان سخت‌تر هم شده است. ده سال پیش در سال ۱۳۸۸ که قانون ارتقای بهره وری کارکنان بالینی نظام سلامت تدوین شد، گروه فوریت‌های پزشکی هم جز مشمولین این قانون شمرده شدند، قانونی که به موجب آن مزایایی شامل حال این کارکنان می‌شد با این وجود، پس از گذشت ده سال این قانون درباره تمام گروه‌های بالینی نظام سلامت شده است به جز فوریت‌های پزشکی.

در همین رابطه، محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار به خبرآنلاین می‌گوید: این گروه نقش حیاتی دارند و علاوه بر داشتن تمام مشکلات پرستاران، مشکلات اضافه‌تری هم دارند.

او ادامه می‌دهد: در سال ۸۸ که این قانون در حال تصویب بود، مسئولان وقت عقیده داشتند که کارکنان بالینی یعنی صرفا کارکنان بیمارستانی، مشمولین این قانون هستند اما ما اصرار داشتیم که کار گروه فوریت‌ها به مراتب سخت‌تر از گروه‌های بیمارستانی است و در نهایت هم این گروه از مشمولین این قانون محسوب شدند. این قانون با کمی تاخیر در سال ۹۰ آمد و در سازمان تامین اجتماعی اجرا شد اما برای فوریت‌های پزشکی به اجرا در نیامد و این گروه هم همواره به این موضوع اعتراض داشتند اما کسی زیر بار آن نرفت.

چرا می‌خواهند این قانون برای ما اجرا نشود؟

اما مزایای این قانون برای کارکنان بالینی چیست و چرا با وجود اجرا شدن آن برای سایر گروه‌ها، کارکنان فوریت‌های پزشکی بعد از ده سال همچنان به دنبال احقاق حقوق رسمی خود هستند؟

به موجب قانون ارتقای بهره وری کارکنان بالینی نظام سلامت ساعت کار هفتگی شاغلین موضوع این قانون با توجه به سختی کار، سابقه خدمت و کار در نوبت‌کاری‌های غیرمتعارف، به تناسب در هفته حداکثر تا هشت ساعت کاهش پیدا می‌کند.

هم چنین دولت می‌تواند ساعات کار بخشهای دولتی و غیردولتی در نوبتهای شب و ایام تعطیلرا با ضریب یک و نیم برابر و در نوبت عصر با ضریب یک و دو برابر محاسبه کنند یعنی در روزهای تعطیل و شب‌ها اگر ۱۲ ساعت کار کنند، برای آنان ۱۸ ساعت محسوب می‌شود و مشمولین این ماده اجازه کار بیش از دوازده ساعت متوالی را ندارند و می‌توانند حداکثر معادل نصف ساعت کار موظف ماهانه، با توافق کارفرما اضافه کار انجام دهند.

فرهاد قلی پور، رئیس انجمن فوریت‌های پزشکی در گفت‌وگو با خبرآنلاین می‌گوید: این قانون بعد از تصویب برای اجرا ابلاغ شده اما برای همکاران ما این قانون توسط مدیران اجرایی آن زمان اجرا نشده و شیوه نامه اجرایی نداشت و تمایلی هم برای اجرای این قانون از طرف مسئولین دیده نمی‌شد تا اینکه همکاران دست به دامن سیستم قضایی و دیوان عدالت اداری شدند.

«تعداد شکایت‌ها که بالا رفت در سال ۹۷ دیوان عدالت اداری رای صادر کرد که قانون ارتقای بهره وری کارکنان بالینی نظام سلامت شامل گروه فوریت‌های پزشکی هم می‌شود و باید برای آنان اجرا شود و اگر معوقاتی در طی این سال‌ها بوده محاسبه شود.»

این را رئیس انجمن فوریت‌های پزشکی می‌گوید و ادامه می‌دهد: اما مشخص نیست که چه شخصی یا چه گروهی در این رابطه از دیوان عدالت اداری  درخواست اعمال ماده ۹۱ کرده است که یعنی بازنگری در رای وحدت رویه که دیوان برای همکاران ما صادر کرده بود؛ پس از این اتفاق تمام پرونده‌های همکاران ما در هر مرحله‌ای که بود به دستور ریاست دیوان عدالت اداری معلق شد تا بازنگری انجام شود.

قلی‌پور با تاکید بر اینکه ما تا به حال در این رابطه هیچ واکنش رسمی از مسئولین اورژانس کشور ندیده‌ایم، گفت: احتمالا نهایتا می‌خواهند این قانون برای اورژانس پیش بیمارستانی که حدود ۱۷ هزار پرسنل دارد، نقض شود و این یعنی ما نمی‌توانیم از مزایای قانونی که ده سال پیش مارا مشمول دانسته است، استفاده کنیم .

او در پایان تاکید کرد: ما می‌خواهیم بدانیم که چه دست هایی پشت پرده است و چه کسانی چنین به رئیس دیوان عدالت اداری تقاضایی کرده اند که حق همکاران ما ضایع شود.

۴۷۲۳۲