کپی برابر اصل نیست…

چکیده :زمانی رجایی‌ها و بهشتی‌ها وقتی از مفهوم انقلابی‌گری و کار جهادی سخن می‌گفتند، آنچه را حس و لمس می‌کردی و می‌فهمیدی، اعمال قانون، کار تخصصی و کارشناسی، شفافیت، برخورد انسانی و متانت با ارباب رجوع و از همه مشخص‌تر از خود گذشتن و حفظ حقوق مردم و بیت‌المال و حفظ حرمت و احترام دیگران...

مجید یونسیان

این روزها همه‌چیز ما از حالت اصلی و حقیقی خارج شده است. انقلابیونی که شکل و شمایل انقلابی دارند، اما در کاخ‌ها و خانه‌های ویلایی لواسان و نیاوران جا خوش کرده‌اند و غصه محرومان را می‌خورند و نسخه‌هایی برای درمان زخم‌های مردمی می‌پیچند که خود به این روز انداخته‌اند۔

اظهارات آقای پرویز فتاح، رییس بنیاد مستضعفان، نه افشاگری است، نه کمک به محرومین و نه راه و روشی برای حل مشکلات مردم. بلکه این اظهارت به‌خودی‌خود بیان یک فاجعه است که مایه شرمساری است.

شرمساری کسانی که چهل سال تمام اموال بیت‌المال را یا به ثمن بخس به باد دادند و یا با پررویی هرچه تمام‌تر مورد استفاده شخصی قرار داده‌اند و حال طلبکار هم هستند.

اکنون از این اموال چه چیز باارزشی باقی مانده که آقای فتاح بخواهد آنها را صرف رفاه محرومان کند؟

زمانی رجایی‌ها و بهشتی‌ها وقتی از مفهوم انقلابی‌گری و کار جهادی سخن می‌گفتند، آنچه را حس و لمس می‌کردی و می‌فهمیدی، اعمال قانون، کار تخصصی و کارشناسی، شفافیت، برخورد انسانی و متانت با ارباب رجوع و از همه مشخص‌تر از خود گذشتن و حفظ حقوق مردم و بیت‌المال و حفظ حرمت و احترام دیگران بود.

آن زمان، انقلابی‌گری معنایی عمیقا انسانی و ایثارگرانه داشت؛ اما امروز این مفاهیم وارونه شده است. با تبلیغات و روش‌های پروپاگاندایی نمی‌توان رجایی‌ها را تکرار کرد.

انقلابی‌گری با عوام‌فریبی فرق دارد؛ فرقی که یک سر آن، رجایی است و یک سر دیگر آن، معجزه هزاره سوم.

شاید بتوان گفت که امروز جامعه ما برحسب نیازهای واقعی به آدم‌ها و شخصیت‌هایی چون امیرکبیر نیاز دارد. شخصیت هایی که صلابت، سلامت، ایثار و آگاهی داشته باشند.

جامعه نیاز به اصلاحات دارد، نه انقلاب. به اصلاح‌طلب نیاز دارد، نه انقلابی‌نما. اصلاحاتی که قانون را محور قرار دهد و همه‌چیز را جای خودش قرار دهد. قانون تنها مولفه‌ای در اداره جوامع است که هیچ‌کس و هیچ‌چیز را حذف نمی‌کند؛ بلکه سر جایش قرار می‌دهد.

امروز انقلابی‌گری یعنی اصلاح‌جویی، یعنی قانون‌گرایی، یعنی احترام به مردم، یعنی شفافیت، یعنی تحمل و پاسداری از حقوق مردم. جز این، یعنی عوام‌فریبی؛ حال با هر اسم و نشان و لباس و ادعایی که باشد.

امروز دیگر فریب مردم به این سادگی که عده‌ای تصور کرده‌اند و برای خود کاخ آرزوهایی را در خرداد۱۴۰۰ بنا کرده‌اند، نخواهد بود… /راهبرد