پس عزا بر خود کنید ای خفتگان

چکیده :نمی توان با ژستهای روشنفکرانه و ادعای مبارزه با ظلم؛ نظراتی داد که در آن جایی برای پرداختن و اندیشه کردن به انقلاب حسین نیست و وظیفه روشنفکر دینی این است که هر زمان و هر مکان آن حماسه را در جامعه و در متن مردم یادآور شود و البته در زمان حاضر که بیماری بیداد می کند شرایط هم متفاوت است اما رها کردن یاد امام حسین به این بهانه خطاست؛ عزای امام حسین را نمی توان تعطیل کرد اما باید ملاحظات بهداشتی را در مصونیت مردم از حضور گسترده رعایت...

علیرضا کفایی

عزاداری امام حسین علیه السلام در روزهای کرونایی به مباحث و مجادلات فقهی و کلامی و روشنفکری کشیده شده، نظرات مختلفی که ارائه و تصمیمی که اتخاذ می شود و میزان پذیرش مردمی و موضعی که جامعه خواهد داشت مهم است و مسئولین و مبلغین دینی می بایست به شکلی عمل کنند و به راهکاری برسند که آسیبی متوجه جان مردم در گسترش بیماری نشود؛ یک صف بندی جدید را شاهد هستیم و هرگاه در جامعه ای امری خاص برجسته می گردد و طیف وسیعی از مردم و مسئولین و نخبگان به آن می پردازند حکایت از دغدغه ای دارد که حتماً باید پاسخ مناسب و قانع کننده ای برای آن یافت.

از بزرگترین فجایعی که بشر تجربه کرده است و ظالمترین و مستبدترین حاکمیتی که می توان در تاریخ یافت که در عین ستمکاری بی حد و حصر در منتهای بی بند و باری و پلیدی بر جامعه حکومت می کرد دستگاه خلافت یزیدی و عالیترین و انسانی ترین و برجسته ترین جنبش آزادیخواهی و مبارزه با ظلم و جور قیام امام حسین بود، هر جامعه و هر انسانی ولو اینکه مسلمان هم نباشد به حکم انسانیت و اگر داعیه دفاع از مظلومان را دارد و می خواهد علیه دیکتاتوری و ظالمان و برای دفاع از حق مردم و آرمانهای انسانی حرکت نماید و یا حتی صرفاً نظر دهد نمی تواند در برابر آن حماسه عظیم بی تفاوت باشد؛ پاسداشت حماسه حسینی یک وظیفه انسانی است.

نمی توان با ژستهای روشنفکرانه و ادعای مبارزه با ظلم؛ نظراتی داد که در آن جایی برای پرداختن و اندیشه کردن به انقلاب حسین نیست و وظیفه روشنفکر دینی این است که هر زمان و هر مکان آن حماسه را در جامعه و در متن مردم یادآور شود و البته در زمان حاضر که بیماری بیداد می کند شرایط هم متفاوت است اما رها کردن یاد امام حسین به این بهانه خطاست؛ عزای امام حسین را نمی توان تعطیل کرد اما باید ملاحظات بهداشتی را در مصونیت مردم از حضور گسترده رعایت نمود.

عده ای از عزاداری محرم کاسبی می کنند و عده ای از حضور کمرنگ مردم خود را در خطر می بینند و تلاش گسترده ای و در حد تهدید دارند که به هر طریق ممکن مردم را در حضوری گسترده و در هیجانی خاص قرار دهند؛ وقتی آقای علم الهدی می گوید از عقب نشینی کسانی که مدعی عشق امام حسین هستند بیشتر وحشت داریم تا افرادی که بخواهند مانع عزاداری شوند معلوم است که کمتر به فلسفه قیام می اندیشد و همان که خودش می گوید به وحشت افتاده ولی تزریق هیجان و شورش به جامعه با اندیشه امام حسین نمی خواند که او خود در میدان رزم در حالی که نیاز به همراه بیشتر داشت در تاریکی به دیگران گفت هر کس که از روی اکراه آمده برود؛ او خود در حال قیام؛ وجوبی برکسی نمی نویسد که امام بود و می توانست این کند اما افرادی قرنها بعد برای عزای او به اکراه و اجبار روی آورده اند، عده ای نیز تلاش می کنند تا از عزادری ها جلوگیری نمایند؛ هر دو با قصد؛ افراط و تفریط می کنند؛ باید توجه داشت که عزاداری اصل نیست، اصل اندیشه و فلسفه قیام است و می توان از ظرفیت فضای مجازی و رسانه ها برای شناخت دادن بهره برد؛ عزادری را هم می توان با شرایط خاصی و کنترل شده انجام داد.

هر دو گروه نامعقول افراطی و تفریطی به فکر مردم و جامعه نیستند پس هر دو طیف بر خود عزا کنند که از شئونات انسانی و اخلاق دور شده اند.

امام حسین عزادار زنجیر به گردن و کلب شدن و خونفشان از سینه و قمه بر سر نمی خواهند، امام پیرو می خواهد که اگر تاریکی ها غلبه کرد کسی میدان مبارزه را ترک نکند، آنانکه برای حضورشان برنامه ریزی دارند و مزد می گیرند چون گاه مبارزه شد و تاریکی هجوم آورد از فرصت استفاده کرده و فرار می کنند و آنانکه می خواهند حسین نباشد از پیش سپر انداخته و تسلیم شده اند و شأن انسانی را وا نهاده اند و می خواهند دیگران را نیز با خود همراه کنند؛ چه بیماری باشد چه نباشد بهانه ها می آورند که دلیلی بر پرداختن به چهارده قرن پیش نیست.

پس عزا بر خود کنید ای خفنگان