چیزهایی که درباره پرونده ویلموتس نمی‌دانید

 دوشنبه 27 مرداد سال 1399 در تاریخ فدراسیون فوتبال ثبت شد. روزی که مسئولان از همه جا بی‌خبر! وسایل خود را جمع و جور می‌کردند تا به خانه بروند ولی در چشم به هم زدنی دچار شوکی شدید شدند. کمیته تعیین وضعیت فیفا رای اولیه پرونده مارک ویلموتس را اعلام کرد و طبق آن، فدراسیون فوتبال محکوم به پرداخت 6 میلیون و 137 هزار و 500 یورو به این مربی شد. اما بد نیست چند نکته مهم را در گیرو دار آواری که بر سر فدراسیون خراب شده، برایتان بازگو کنیم.
اول؛ رای قبل از آنکه به دست فدراسیون فوتبال برسد، به دست خبرنگاران رسید. این یک ضعف بزرگ است. شاید بتوان تعبیر دیگری هم برایش داشت؛ قدرت و نفوذ خبرنگاران. تصور می‌کنیم بیش از اینکه فدراسیون باید در این باره به رسانه‌ها پاسخگو باشد، «لودیک دلشات» وکیل سوئیسی پرونده باید به فدراسیون توضیح دهد چون او اولین کسی بوده که رای را گرفته است. 

بیشتر بخوانید: کلکی که ویلموتس به فدراسیون فوتبال زد!

دوم؛ فدراسیون از روز اول در این پرونده گیج و گنگ بود. درست مثل تمام لحظات حساس که توپ را بیرون می‌زنیم، این بار هم به جای تمرکز، بیشتر به فکر یارکشی و شاد کردن دل این و آن بودیم. چرا؟ به دلایلی که عرض می‌کنیم. ابتدا تصمیم گیری می‌شود سه وکیل زبده ایرانی که هر کدام برای خود رزومه درخشانی دارند، وکلای پرونده باشند. تصمیم گیری صورت می‌گیرد و تیم سه نفره برای استارت آماده می‌شوند. چند روز بعد اما روسا در فدراسیون تصمیم خود را وتو می‌کنند و با چند جلسه و چند تماس، دو وکیل را حذف و یک وکیل جوان را جایگزین می‌کنند. این مسئله جنجالی داخلی به راه می‌اندازد. در ادامه اما اتفاقات عجیب تر می‌افتد. در ماجرای تنظیم لایحه دفاعی ابتدا یک تصمیم می گیرند و سپس بدون مشورت جمعی، یک تصمیم دیگر. دو سه روز بعد هم انگار که انشاء نوشته اند، دو خط به اول و دو خط به آخر لایحه اضافه می‌کنند و این می‌شود دفاعیه ایران! 
سوم؛ تاج که عامل انتخاب ویلموتس بوده و ناگفته پیداست همین حالا پشیمان است، به عنوان کسی که تصور می‌کرده مرد اول ماجراست، طرد می‌شود. به این شکل که وکیلی خارجی معرفی می‌کند و می گوید او بهترین است. فدراسیون اما سر وقت «لودویک دلشات» می‌رود که زنوزی آن اتهامات سنگین را علیه‌اش زده بود. حتما یادتان هستن. اینکه با خارجی‌ها علیه ایرانی‌ها مراوده می‌کند. بماند که مدرک مستندی رو نکرد و ما هم تنها به آن اشاره می‌کنیم. تاج حتی مخالف انتخاب حداقل یکی از دو وکلای ایرانی پرونده بوده اما بهاروند به او ثابت می‌کند حالا «لیوان» دست چه کسی است. 
چهارم؛ فدراسیون تصمیم گرفته تا پرونده را به دادگاه عالی ورزش ببرد. با این دست فرمانی که آنها داشته‌اند خوب می‌دانیم در آنجا هم چه سرنوشتی رقم می‌خورد. با این وجود، هنوز دیر نیست. فدراسیون نیاز به یک خرد جمعی دارد. شوخی نیست. پولی که محکوم به پرداختش شده‌ایم، بودجه چند سال فدراسیون است. می‌تواند ساختمان پرزرق و برق فوتبال را ویران کند. بنابراین، مسئولان فدراسیون یک بار کار را به کاردان بسپارند و با یک تماس و یک چاکرم، با سرنوشت فوتبال بازی نکنند.

252 252