آتش‌سوزی‌های پی‌ در پی و عمدی در تالاب بین‌المللی میانکاله در شمال ایران، پس از تلف شدن هزاران پرنده مهاجر

تبلیغ بازرگانی

آتش‌سوزی در این منطقه از شمال ایران بارها تکرار شده و در روزهای اخیر بخشی از اراضی تالاب بین‌المللی میانکاله طعمه حریق شد که به گفته مسئولان یک روز طول کشید تا آتش بطور کامل مهار شود.

این تالاب یکی از مهم‌ترین پناهگاه‌های حیات وحش در ایران به شمار می‌رود، اما این منطقه بهمن ماه سال گذشته با حادثه تلف شدن بیش از ۴۰هزار پرنده مهاجر در تالاب آن رو به‌رو شد و اکنون خبر آتش‌سوزی‌های متعدد در اراضی این تالاب منتشر شده است. کارشناسان محیط زیست معتقدند تنشی که براثر آتش‌سوزی برای حیات وحش این منطقه ایجاد شده، حتی پس از اطفای حریق نیز دیگر قابل جبران نخواهد بود.

محمد درویش، فعال محیط زیست در گفت‌وگو با "ایسنا"، با اشاره به اینکه آتش‌سوزی‌های متعدد در اراضی تالاب میانکاله منجر به ایجاد تنش در زیستگاه حیات وحش می‌شود اظهارکرد: «تنش ایجادشده تا حدی جدی است که پرنده‌هایی که در این منطقه تخم‌ریزی کرده‌اند را مجبور به ترک محل تخم‌های خود می‌کند و در نتیجه سبب از بین رفتن تخم‌ها و کشتار وسیع جوجه‌ها می‌شود و این تنش ایجادشده دیگر قابل جبران نخواهد بود».

وی همچنین تصریح کرد: «این آتش‌سوزی‌ها می‌تواند بخش قابل توجهی از پوشش‌های گیاهی و درختچه‌ای پناهگاه حیات وحش میانکاله را از بین ببرد. این در حالیست که پوشش درختچه‌ای یکی از مؤلفه‌های ایمن‌سازی زندگی موجوداتی از جمله پرندگان مهاجر است که می‌توانند درون آن‌ها آشیانه‌سازی کنند؛ بنابراین حتی زمانی‌که آتش در این منطقه خاموش می‌شود تا چندین سال نمی‌توان امنیت لازم را برای پرندگان بوجود آورد تا  بتوانند به آن منطقه بازگردند و آشیانه‌سازی کنند».

درویش با بیان اینکه باید برای جلوگیری از وقوع آتش‌سوزی در پارک‌های ملی، مناطق حفاظت‌شده و پناگاه‌های حیات وحش تلاش کرد و تمهیدات پیشگیرانه درنظر گرفت، تأکید کرد: «بسیاری از کشاورزان بر اثر یک باور غلط به این نتیجه رسیده‌اند که اگر باقی‌مانده کاه و کلش محصول خود را آتش بزنند، هم زمین ضدعفونی می‌شود و هم حاصلخیزی خاک افزایش پیدا می‌کند و به‌همین دلیل هر سال این رسم را ادامه می‌دهند درصورتی که پژوهش‌های جدید نشان داده که نه تنها این اقدام باعث افزایش حاصل‌خیزی خاک نمی‌شود بلکه بسیاری از میکوریزا (هم‌زیستی سازنده بین یک قارچ و ریشه‌های یک گیاه)، جانداران ریز و باکتری‌های مفید، در اثر این آتش‌سوزی‌ها از بین می‌روند و حاصلخیزی خاک نیز کم می‌شود؛ بنابراین باید به کشاورزان آموزش داد که آتش زدن باقی‌مانده کاه و کلش به نفع ارتقاء حاصلخیزی خاک زمین‌های کشاورزی آنان نیست».

وی در ادامه با اشاره به اینکه در بسیاری از موارد آتش برافروخته‌شده توسط کشاورزان، به زمین‌ها و مراتع همجوار سرایت می کند، تصریح کرد: «برخی کشاورزان به کارشناسان دولتی اعتماد ندارند، اما در عین حال اعتماد لازم را به سازمان‌های مردم‌نهاد دارند؛ از این رو اگر دولت به سازمان‌های مردم‌نهاد بها و اجازه فعالیت‌های درخورتری از سوی آنان دهد، در این‌ صورت این سمن‌ها هستند که می‌توانند با کشاورزان ارتباط برقرار کنند و به آنان ثابت کنند که لازم نیست کاه و کلش باقی‌مانده محصولات خود را آتش بزنند که در بسیاری از موارد نیز باعث ایجاد آتش‌سوزی در مراتع و جنگل‌ها می‌شود».

این فعال محیط زیست درباره آتش‌سوزی‌های متعدد در پناهگاه حیات وحش میانکاله اظهار کرد: «تنها عرصه سواحل دریای خزر که هنوز ساخت وساز در آن صورت نگرفته است، همان پهنه نوار ۶۰ کیلومتری میانکاله است که بسیاری از سوداگران زمین، زمین‌خواران و دریاخواران، اکنون برای تصاحب آن چشم و دندان تیز کرده‌اند».

درویش در پایان تصریح کرد: «معتقدم که تمام آتش‌سوزی‌ها، تخریب‌ها و سموم ریخته‌شده در پناهگاه حیات وحش و تالاب میانکاله، بصورت عمدی صورت گرفته شده تا افراد سودجو بتوانند این منطقه را به برهوتی تبدیل کنند که در نهایت در آن ویلاها و ساختمان‌هایی را بسازند. تا زمانی‌که سازمان حفاظت محیط زیست از اقتدار لازم برخوردار نباشد، نمی‌توان امید داشت که از مایملک محیط زیستی خود در میانکاله دفاع کند».

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید