١٣ اسکلت انسانی و حیوانی در آبراهه‌های تخت جمشید کشف شد

تبلیغ بازرگانی

حمید فدایی مدیر ‌پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، شامگاه یکشنبه ٢۶ مرداد/ ۱۶ اوت با اشاره به کشف ١٣ اسکلت انسانی و حیوانی در حین مرمت و احیای آبراهه‌های تخت جمشید گفت: «این کشفیات در قالب برنامۀ کاوش و احیای آبراهه‌ها بوده است؛ مجاری این آبراهه‌ها گسترده و از لحاظ حجاری و مهندسی یک شگفتی محسوب می‌شود».

وی با تشریح جزئیات این کشف، تصریح کرد: «در دروازۀ نیمه‌تمام تخت جمشید که کاوش‌ها را به سمت حیاط صدستون لایروبی می‌کردیم، به این بقایای اسکلتی برخوردیم که البته در خصوص علت وجود این استخوان‌ها در این مکان جای سؤال وجود دارد و مطالعات در این زمینه هنوز کامل نشده است». وی افزود: «در این کاوش‌ها، بقایای اسکلتی از حیوان نیز مشاهده شده است که در هر صورت این اسکلت‌ها قدمتی تاریخی و مربوط به پس از ساخت تخت جمشید دارند».

اسکلت‌ها و بقایای استخوانی کشف‌شده، در عمقی حدود ۵ تا ۶ متری و در زیر تختگاه تخت جمشید، توسط باستان‌شناسان در حین مرمت و احیای آبراهه‌های این مجموعه  یافت شده‌اند.

۳ کیلومتر آبراهه در تخت جمشید وجود دارد که تاکنون ۲ کیلومتر از آن لایروبی و کاوش شده است. در آبراهۀ خاوری دروازۀ ناتمام و در ادامۀ روند کاوش فصول قبل، بخش‌های مسدودشدۀ کانال کاوش شده و با وجود شرایط دشوار، علاوه بر لایروبی کانال‌ها، ۱۱ اسکلت انسانی و ٢ اسکلت از خانوادۀ سگ‌سانان کشف شده است که بنا به گفتۀ کارشناسان، به احتمال زیاد متعلق به دوره هخامنشیان می‌باشند. 

در تحقیقاتی که بر روی اسکلت‌ها انجام شده است، باستان‌شناسان متوجه شده اند که یکی از این افراد به دلیل ضربۀ شدیدی که به فک او وارد شده، جان خود را از دست داده است. این امر گمانه‌های جدیدی را پیش روی باستان‌شناسان قرار داده و تصور بر آن است که باتوجه به شرایط اولیۀ اسکلت‌ها، احتمال می‌رود که به قتل رسیده باشند.

برخی از باستان‌شناسان نیز اعتقاد دارند که ممکن است تعدادی از این اسکلت‌های انسانی، مربوط به زمانی باشند که تصرف تخت جمشید توسط اسکندر و آتش زدن این مجموعه توسط ارتش اسکندر رقم خورده است که پس از کشتن این افراد، آنها را در کانال‌های آبراهه‌های هخامنشیان ریخته‌اند.

به گفتۀ کارشناسان، یکی از جمجمه‌ها نیز متعلق به یک زن جوان است که بررسی آن نیز مانند سایر اسکلت‌ها تا پایان فصل کاوش مشخص خواهد شد، که این فصل تا پایان شهریور ماه ادامه دارد.

مدیر ‌پایگاه میراث جهانی تخت جمشید در این زمینه گفت: «در قطعات استخوانی کشف‌شده، آشفتگی دیده می‌شود و اینکه مربوط به دورۀ پیش از اسلام باشد مشخص نیست ولی نکتۀ جالب این است که این استخوان‌ها در عمق ۶ متری از کف آبراهه‌ها قرار داشته‌اند؛ پس مشخص است که در لایه‌های تاریخی بوده‌اند، اما تشخیص زمان دقیق آن هنوز مشخص نیست».

وی با اشاره به اینکه این کشفیات یک سناریو است که در کنار آثار دیگر این مجموعه معنا پیدا می‌کند، افزود: «آبراهه‌ها در تخت جمشید برای هدایت آب‌های سطحی بوده است؛ این آبراهه‌ها در دوره‌های تاریخی پر شده بود و از زمانی که مؤسسه شرق‌شناسی، کاوش را آغاز کرد بخش‌هایی از آن پاکسازی شد؛ اما پس از آن تا دهۀ ۸۰ به فراموشی سپرده شده بود».

مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با بیان اینکه این پایگاه پاکسازی آبراهه‌ها را در چند فصل تعریف و در دستور کار قرار داده افزود: «علت اصلی برای مرمت و احیای آبراهه‌ها این بود که کاخ‌ها آبگیر بودند و ممکن بود که به کاخ‌ها آسیب وارد شود؛ به همین دلیل برای حفظ کاخ‌ها احیای کانال آبراهه‌ها مجدداً در دستور کار قرار گرفت».

به گفتۀ باستان شناسان، لایروبی این کانال‌ها علاوه بر حفاظت از تخت جمشید، گوشه‌ای از تاریخ پر فراز و نشیب ایران را روشن خواهد کرد.

یادمان تاریخی تخت جمشید که متعلق به دورۀ هخامنشیان است، یکی از چهار اثر ثبت‌شدۀ استان فارس در فهرست میراث جهانی یونسکو است که در سال ۱۹۷۹ میلادی با شمارۀ ارجاعِ ۱۱۴، در سازمان جهانی علمی، فرهنگی ملل متحد (یونسکو)، ثبت شده است.

سلسلۀ هخامنشیان از سال ۳۳۰ تا ۵۵۰ پیش از میلاد حکومت کردند و مجموعۀ تخت جمشید به عنوان یکی از بزرگترین و مهمترین آثار باستانی ایران و جهان، در شهرستان مرودشت و در فاصله ۵۵ کیلومتری شمال شیراز واقع شده است.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید