خاطرات سرداری که پلو مرغابی را پس زد، به چاپ رسید

«شکار مرغابی‌ها»؛ خاطرات سردار غلامعلی (جواد) نژاداکبر جدیدترین اثر نویسنده کتاب از ام‌الرصاص تا خانطومان (برگزیده جشنواره شهیدهمدانی) توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر شد.

غلامعلی (جواد) نژاداکبر سال ۱۳۴۰ در خانواده‌ای مذهبی در شهر بابل روستای «بیشه سر» دیده به جهان گشود. دوران دبیرستان او مصادف بود با شروع و اوج انقلاب اسلامی و حضور پررنگ و مؤثر آقاجواد در تشویق جوانان و فرهنگ سازی و تبلیغات و فعالیت‌های انقلابی را همۀ انقلابی‌های شهر دیده و شاهدند. سال ۱۳۵۹ با شروع جنگ تحمیلی، آقاجواد از اولین نفراتی بود که کولۀ جنگ را به دوش کشید و راهی مریوان شد. هم‌زمان در سال ۱۳۶۰ در رشتۀ فنی مدرک دیپلمش را اخذ کرد و بعد از آن به عضویت سپاه پاسداران شهرستان بابل درآمد و در واحد عملیات مشغول به خدمت شد.

دومین اعزام آن شهید بزرگوار در سال ۱۳۶۱ و حضور در عملیات‌های طریق القدس، بیت المقدس، فتح‌المبین، والفجر ۸ و کربلای ۵ بوده است. او در سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و ثمره آن دو فرزند به نام‌های کمیل و فاطمه بوده است. آقاجواد در منطقه هورالعظیم از ناحیه شکم به شدت مجروح شد و پس از چند ماه استراحت، دوباره به مناطق درگیر جنگ بازگشت و این بار خدمت را در قالب فرماندهی گردان مسلم و سپس فرماندهی گردان صاحب الزمان (عج) و بعد، جانشینی تیپ ادامه داد. تا اینکه آقاجواد در ادامه عملیات عظیم و مهیب کربلای ۵ به تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۶۵ در منطقه شلمچه به هم رزمان شهیدش پیوست.

برشی از کتاب:

بچه‌ها مرغابی‌ها را پوست کندند و پیرمرد به سبک شمالی‌ها، مرغ را بار گذاشت و انار ملس ساوه را قاطی کرد و ما هم نشستیم به گپ و گفت و خاطرات شکارهایمان پرداختیم. همه منتظر پختن شکارمان بودیم تا دلی از عزا دربیاوریم. پیرمرد شهردار، برای همه در ظروف ملامین رنگ پریده و تار، سهمیه‌ها را تعیین و تقسیم کرد و هیچ کداممان سر هوش نبودیم و با برنج دمپختی پیرمرد که خیلی هم کاربلد بود، غذای خانه را در منطقه جنگی خوردیم. در این میان چشمان هرکدام ما به بشقاب آقاجواد بود که دست نخورده باقی مانده بود.

پرسیدیم: «جواد آقا! چرا نمی‌خورید؟ »

اما ایشان، مقداری نان خشک و نمک و پیاز خورد و دست آخر بشقاب خودش را با پشت دست به وسط سفره هل داد و گفت: «من از این نمی خورم.

من و آقاجواد، هر از گاهی قدم می‌زدیم و او تجارب و نحوۀ برخورد با نیروها را به من متذکر می‌شد. گفتم حتماً امشب هم حس صحبت دارد که می‌خواهد گپ و گفت داشته باشیم. همین طور که پنجۀ دست من را می‌فشرد، لای گل‌های چسبنده، قدم برداشتیم. صدای دل کندن پوتین از دل گل هم شنیدنی بود و او شروع به صحبت کرد: «خب! آقا شیخ! امروز از شکار پرنده‌ها حال کردید؟»

قهقه‌ای زدم و گفتم: «آررره!! کیف کردم، کاش می‌خوردی جواد جان! خیلی خوش مزه بود.» صورت همدیگر را به خوبی نمی‌دیدیم؛ ولی با لحظه‌ای مکث به من نگاه کرد و گفت: «جدی؟!» و راه افتادیم و ادامه داد: «شما اولاً که طلبه‌ای و سرباز امام زمان (عج)؛ دوم اینکه فرمانده ای. آیا خدا راضی بود که با گلوله‌های بیت المال، پرندگان بی‌گناهی رو بکشید که پناه آورده بودند به کناره رودخانه‌ای که ما سربازان اسلام مستقر هستیم؟...

کتاب «شکار مرغابی‌ها» خاطرات سردار غلامعلی (جواد) نژاداکبر اثر مصیب معصومیان در قطع رقعی و ۲۱۶ صفحه همزمان با ایام محرم توسط انتشارات شهید کاظمی روانه بازار شده است.

۲۵۸۲۵۸