پایان جشنواره ونیز؛ سه جایزه برای سینمای ایران

هفتاد و هفتمین دوره جشنواره جهانی ونیز، شنبه شب، دوازدهم سپتامبر(بیست و دوم شهریور) به کار خود پایان داد.

شیر طلای جشنواره امسال به فیلم «عشایر» ساخته کلوئه زائو رسید و فیلم «دشت خاموش» ساخته احمد بهرامی، جایزه بهترین فیلم بخش افق ها را به دست آورد. روح الله زمانی بازیگر خردسال فیلم «خورشید» هم جایزه مارچلو ماسترویانی را از آن خود کرد.

جوایز بخش مسابقه

جشنواره ونیز طی چند سال اخیر شماری از بهترین فیلم های هر ساله را عرضه کرده بود، اما فیلم های امسال انتظارات را برآورده نکرد تا آنجا که هیچ کدام از فیلم های بخش مسابقه نظر عمومی منتقدان را به خود جلب نکرد و اساساً پیش بینی برنده شیر طلای امسال بسیار مشکل تر از همیشه بود.

سرانجام شیر طلای به عشایر رسید؛ فیلمی که در روز آخر جشنواره به نمایش درآمد و توجه برخی از منتقدان را برانگیخت: داستان زنی به نام فرن با بازی فرانسیس مک دورماند که زندگی مدرن خود را رها میکند تا زندگی عشیره ای را تجربه کند.

جایزه بزرگ داوران جشنواره به فیلم «فرمان تازه» ساخته میشل فرانکو فیلمساز مکزیکی رسید؛ فیلمی دیدنی که با فضایی نفس بر می تواند تماشاگرش را با مایه های سیاسی و اجتماعی اش همراه کند تا گروگان گیری یک دختر جوان توسط ارتش در یک محیط ملتهب به تصویر کشیده شود.

آندری کونچالوفسکی با فیلم تازه اش «رفقای عزیز»، جایزه ویژه هیات داوران را به دست آورد؛ روایت تلخ کشتار تظاهرکنندگان در دهه شصت میلادی در شهری کوچک در شوروی سابق که در نیمه دوم از وجه سیاسی به وجه انسانی می رسد و می تواند تماشاگر را با فضاسازی سیاه و سفید جذابش به خود جلب کند.

جایزه بهترین فیلمنامه به چایتانیا تامهان کارگردان و نویسنده «حواری» از هند رسید. پیر فرانچسکو فاوینو برای بازی در فیلم «پدر ما» به عنوان بازیگر مرد انتخاب شد و ونسا کربی جایزه بهترین بازیگر زن را برای فیلم «تکه های یک زن» نصیب برد. جایزه بهترین کارگردان هم به کیوشی کوروساوا سازنده همسر جاسوس رسید.

جشنواره کرونایی

جشنواره ونیز پس از تعطیلی جشنواره های بزرگی چون کن، لوکارنو و کارلووی واری، اولین جشنواره ای بود که پس از شیوع بحران کرونا برگزار شد و توانست به رغم همه محدودیت ها، با موفقیت برگزار شود.

بسیاری بر این گمان بودند که ممکن است جشنواره با پیدا شدن مواردی از افراد مبتلا، در میانه کار تعطیل شود، اما محدودیت هایی مانند اندازه گرفتن دمای بدن همه افرادی که وارد محوطه جشنواره می‌شدند، مانع از بروز مشکلاتی از این دست شد و جشنواره بدون مشکل به پایان رسید و به این ترتیب بسیاری از جشنواره های دیگر که قرار است در ماه های بعدی برگزار شوند و منتظر نتیجه برگزاری جشنواره ونیز بودند، برای برپایی جشنواره شان در ماه های اکتبر و نوامبر مصمم تر شده اند.

سینمای ایران

سینمای ایران یکی از موفق ترین سال های خود را در جشنواره ونیز پشت سر گذاشت با سه فیلم: «خورشید» ساخته مجید مجیدی در بخش مسابقه، «جنایت بی دقت» ساخته شهرام مکری و«دشت خاموش» ساخته احمد بهرامی در بخش افق ها.

دشت خاموش ساخته احمد بهرامی که جایزه بهترین فیلم بخش افق ها و همین طور جایزه فیپرشی(انجمن منتقدان بین المللی) را به دست آورد، از فیلم های دیدنی امسال بود که با ادای دینی به بلا تار، با نماهای بلند و تصویربرداری سیاه و سفید، فضای جذابی خلق می‌کند که داستان پیچیده‌ای را در یک کوره پزخانه دور افتاده درباره تنهایی آدم ها با تماشاگرش در میان می گذارد.

«جنایت بی دقت» فیلم پیچیده شهرام مکری هم جایزه جنبی بهترین فیلمنامه انجمن مستقل منتقدان سینمایی را به دست آورد؛ چالش غریبی در آتش زدن سینما رکس که با امروز می آمیزد.

روح الله زمانی بازیگر کودک فیلم «خورشید» که خودش جزو کودکان کار است، جایزه مارچلو ماسترویانی را دریافت کرد و در پیامی ویدئویی از مجیدی که زندگی او را تغییر داده تشکر کرد.

خورشید هرچند بهترین ساخته مجیدی در چند سال اخیر است و از تجربه‌های گران قیمت اما فاجعه باری چون فیلم «محمد رسول الله» فاصله دارد، اما کماکان مشکلات عدیده ای را به همراه دارد که در فیلم های پیشین مجیدی هم تکرار شده‌اند: فضای نئورئالیستی ای که با صحنه های اکشن و ملودرام و همراهی بی پایان موسیقی لطمه اساسی می بیند.