زیباترین روستای ایران کجاست؟ + تصاویر

شاید بهتر باشد ما هم به جرگه روستاگردان بپیوندیم؛ مگر غیر از این است که روستا‌های ایران در کنار داشتن زیباترین فضا، خونگرم‌ترین و ساده دل‌ترین مردمان را در خود جای داده اند؟

به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان،روستاگردی یکی از انواع سفرهایی است که در بین عموم مردم بیشتر جا افتاده و جذابیت بالایی هم نیز دارد. روستاهای زیادی در ایران وجود دارد که شاید حتی تا به حال نام آن ها را نشنیده باشید اما به اندازه ای زیبا و دیدنی هستند که پیشنهاد می شود حتما در ایام تعطیل دل به جاده بزنید و از آن ها دیدن کنید. با توجه به اهمیت روستاگردی ما در این مطلب از مجله ی گردشگری الی گشت قصد داریم تا درباره بهترین روستاهای گردشگری ایران که ارزش دیدن دارند صحبت کنیم و تعدادی از آن ها را برایتان معرفی بنماییم در ادامه پس با ما همراه باشید شاید مقصد گردشگری شما یکی از آن ها باشد.

روستا یعنی جریان زندگی، تلاش بی وقفه، شاکر بودن و چشم به آسمان داشتن؛ روستا رگ حیات هر کشوری است؛ رگ‌هایی که خون تولید در آن جاری است و تداوم حیات هر روستا تضمینی است برای حیات کل کشور. روستا هنوز هم تداعی کننده عشق و صفا و صمیمیت است، همدلی مردم، هم صدایی همه و پاکی و بی ریا بودن.

در روستا، هیچ کوچه‌ای به در‌های بسته ختم نمی‌شود و هیچ بن بستی از چشم کوچه‌ها پنهان نمی‌ماند. در باغ‌های اینجا، هیچ غنچه‌ای از ترافیک نسیم دلگیر نمی‌شود و هیچ بادی از گرده‌های مسافر امان نمی‌گیرد. هوای خوش و بوی گل و تا چشم کار می‌کند سبزه و درخت؛ یک روستا، سرشار از حس و حال خوش و پر از شادابی است. با این همه آرامش و نشاط، اگر نخواهیم لااقل ساعاتی را در فضای دل انگیز روستا سپری کنیم، به نوعی کم آورده ایم. به خصوص از این پس که روستا‌ها در تنهایی نفس می‌کشند. شاید بهتر باشد ما هم به جرگه روستاگردان بپیوندیم؛ مگر غیر از این است که روستا‌های ایران در کنار داشتن زیباترین فضا، خونگرم‌ترین و ساده دل‌ترین مردمان را در خود جای داده اند؟

با این وصف، درنگ جایز نیست و تنها یک نکته می‌ماند؛ این که آیا روستا‌ها و روستاییان، باز هم آماده پذیرایی از این میهمانان ناخوانده خود هستند، یا نه؟ در روستاها، شادی‌ها و غم‌ها تقسیم می‌شوند. آدم‌های روستا به هم نزدیک ترند و آنجا که همسایه از حال همسایه خبر دارد؛ آدم‌هایی که همیشه در جست و جوی زندگی آرام و به دور از ازدحام شهر‌ها هستند، تصویری شاعرانه از روستا در ذهن خود دارند و برای همین است که خیلی وقت‌ها می‌گویند خوشا به حال این روستا؛ روستایی که خبر از بوق‌های پی در پی ماشین‌ها و هیاهوی شهرنشینی ندارد.

سفر به روستای فلفلی در کویر سبزوار

یکی از نمود‌های کهن روستای فرومد، «مسجد جامع» آن است؛ بنایی شگفت انگیز که هر بیننده‌ای را به حیرت وا می‌دارد. اگر به این روستا سفر کردید، یقین بدانید که عظمت این بنا چنان خواهد بود که ناخودآگاه برای دیدار از این مسجد خواهید شتافت.

گفته می‌شود مسجد جامع «فرومد» سبزوار که به لحاظ معماری نیز جایگاهی ویژه دارد، روی بقایای یک آتشکده بنا شده است. کمتر روستایی را در ایران می‌توان یافت که دو چهره برجسته؛ یکی در ادبیات و دیگری در تاریخ داشته باشد، اما روستای «فرومد» این ویژگی را داراست.

«ابن یمین فریومدی» شاعر قطعه سرای اواخر قرن هفتم و هشتم هجری و «شیخ حسن جوری» از رهبران نهضت سربداران، هر دو از همین خطه هستند و مزارشان نیز در همین جاست. اگر بتوانید در خانه اهالی باصفای فرومد، شب را به صبح برسانید که فوق العاده است، اما اگر می‌خواهید شب در هتل اقامت کنید، پیشنهاد ما رفتن به نزدیک‌ترین شهر بزرگ پیش روی تان، یعنی سبزوار است که از جاده اصلی شاهرود- سبزوار، حدود ۵۴ کیلومتر فاصله دارد.

بنا بر فصلی که به فرومد سفر می‌کنید، می‌توانید انار، انگور، انجیر، گردو، توت، شاتوت، فلفل قرمز و گیاهان دارویی، چون مرزه و شیرین بیان را از اینجا به خانه ببرید، هرچند فلفل قرمز، کنجد و ادویه به عنوان سوغات شاخص این روستا به حساب می‌آید. چند سال است که «فرومد» به مرکز کشت فلفل ایران تبدیل شده است. هم چنین ناگفته نماند که زیلوبافی هم مهم‌ترین صنعت دستی فرومد است و می‌توانید نمونه‌ای از زیلو‌های آن را به یادگار داشته باشید.

روستای «خماط» سرزمین اسطوره‌ای

اگر ساکن جنوب کشور یا مسافر شوش هستید، دهکده قدیمی «خماط» را از دست ندهید؛ جایی که در آن آرامگاه بزرگ دانیال نبی قرار دارد.

نام خماط از واژه‌ای عربی می‌آید. دهخدا آن را «بریان کننده گوشت» معنی کرده و بیشتر ساکنان آن عرب زبان هستند. از معنای نام این روستا می‌توانید بدانید که چه جای گرم و سوزانی است! خماط ۲۰ کیلومتر از سمت جنوب با اندیمشک و ۴۰ کیلومتر از شوش فاصله دارد، آن هم از سمت شمال.

شاید نام این روستا برای خیلی‌ها ناآشنا باشد، اما آثار تاریخی اینجا بسیار شهره اند؛ در نزدیکی روستای خماط، آثار تاریخی متعددی وجود دارد که یکی از آن‌ها «معبد زیگورات چغازنبیل» است. این معبد که درست در کنار روستا خودنمایی می‌کند، ۱۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح بنا شده است. مورخان، آن را به دوره عیلامیان منسوب کرده اند و چنانچه نقل شده، یک پادشاه عیلامی به نام «ونتاش گال» دستور ساخت آن را داده است.

نمای خارجی معبد از جنس کاشی و آجر‌های لعابدار به رنگ‌های آبی، سبز و زرین فام است. این بنا در ۷ طبقه ساخته شده و انگار این عدد ۷ در آن ایام نیز قداست داشته است. البته شاید!

سرزمین اسطوره‌ای «خماط» که مکان زایش فرهنگ و تمدن بوده، به غیر از میراث باستانی، جاذبه‌های معنوی زیادی برای مسافران دارد؛ موسیقی محلی عربی یکی از آنهاست. موسیقی به طور شگفت انگیزی در میان مردم خماط رواج دارد، به ویژه در جشن ها.

گذرتان اگر به خماط افتاد، سری هم به مناطق حفاظت شده دز و کرخه بزنید و چشم انداز مزارع نیشکر هفت تپه در میان آب و پوشش گیاهی متنوع این منطقه را نیز ببینید. خماط، جایی است که در آن، نیشکر در کنار درختان اوکالیپتوس روییده و درخت کُنار و زبان گنجشک هم این روستا را زینت داده اند.

شب مانی در روستای ۵ هزار ساله

روستای «شال» در جنوبی‌ترین نقطه استان اردبیل، با آب و هوای مطبوع و خنک و باغات و درختان میوه، این روز‌ها پذیرای گردشگران مناطق مختلف کشور است و هنوز رنگ و بوی تمدن و فرهنگ کهن را در خود جای داده است.

«شال» به فاصله ۴۴ کیلومتری از شهرستان خلخال و در مسیر منتهی به ماسوله، با قدمتی بیش از ۵ هزار سال در بخش شاهرود خلخال واقع شده و در این فصل زیبای پاییز، جاذبه‌های طبیعی و کهن آن واقعا دیدنی است. در لحظه ورود به روستای شال، سرسبزی و باغات میوه، چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند.

جالب این است که از بلندای کوهسار زیبای «پلنگا» و ارتفاعات قله شاه معلم، می‌توان زیبایی این روستا را عین کف دست دید و لذت برد. وجود چشمه سار‌های کهن از جمله «شیران چشمه» در بالادست روستای شال، جاذبه‌های آن را دوچندان می‌کند.

گشت و گذار اهالی روستا با لباس محلی و کلاه‌های زیبای موسوم به «شال» بر سر مردان روستا، نشان دهنده ارتباط فرهنگی اهالی این دهستان با روستا‌های حاشیه شهر‌های استان گیلان است. این ارتباطات در پوشش اهالی روستا نیز تاثیر گذاشته و لباس روستاییان «شال» به شکل بسیار زیبا و خیره کننده، نظر هر بیننده‌ای را جلب می‌کند. اهالی «شال» هم مانند سایر تات نشینان کشور، به زبان شیرین تاتی، از زبان‌های باستانی ایران صحبت می‌کنند.

قلعه و امامزاده و چنار ۸۰۰ ساله

برخلاف آنچه خیلی از ما فکر می‌کنیم. جاذبه‌های گردشگری اطراف تهران فقط به فشم و لواسان و جاده چالوس محدود نمی‌شوند. در حومه تهران، نقاط دیدنی و جاذبه‌های فراوانی هست که در کمتر از یک ساعت می‌توان به آنجا رفت و ساعت‌های خوبی را سپری کرد.

از جمله روستا‌های دیدنی و تاریخی اطراف تهران، اگر کمی آن طرف‌تر از کرج پیش بروید، روستای «خور» و دیدنی‌های آن را خواهید دید. روستای «خور» در نزدیکی شهر هشتگرد قرار دارد و علاوه بر طبیعت زیبا، دارای پیشینه تاریخی هم هست.

از دیدنی‌های این روستا و منطقه اطراف آن می‌توان به امامزاده سلیمان (ع)، تپه‌ها و دره دو چنار، امامزاده برچشمه یا زبیده خاتون، برج و باروی قلعه خور و از همه مهم تر، چنار ۸۰۰ ساله اش اشاره کرد.

در ناحیه «زرچه گانی» که به چنارتپه مشهور است، درختان کهنسال و بزرگی از گونه چنار دیده می‌شود که بسیار زیبا و دیدنی است. در نزدیکی محوطه مسجد جامع نیز چناری ۸۰۰ ساله وجود دارد که به عنوان سندی زنده، از تاریخی بودن منطقه حکایت می‌کند. بنا به بررسی‌های انجام شده، یکی از برج‌های این قلعه تا سال ۱۳۴۰ نیز پابرجا بوده که متاسفانه امروزه بخشی کوچک از آن باقی مانده است.

فاصله تهران تا روستای خور، فاصله مناسبی برای یک گشت و گذار چند ساعته و فرح بخش است. فقط کافی است تا کرج رانندگی کنید. سپس به سمت جاده چالوس بپیچیده و در ۱۷ کیلومتری شهر کرج از جاده انحرافی خور به طول ۵ کیلومتر، به این روستای خوش آب و هوا برسید.

«سنگ تراشان» در زیر دریای از ابر

روستای «سنگ تراشان» در حوالی خرم آباد و در محدوده آبشار‌های «نوژیان» و «وارک» واقع شده است که به ماسوله لرستان شهرت دارد؛ روستایی پلکانی با مناظر طبیعی بسیار زیبا که در بیشتر اوقات سال، مقصد بسیاری از گردشگران است.

دره‌ای که در پایین دست این روستا قرار دارد. بعد از بارش هر باران، مملو از توده‌های عظیم و پیوسته ابر می‌شود؛ به صورتی که در پایین دست روستا، صحنه‌ای بی بدیل به شکل دریایی از ابر پدید می‌آید و جلوه‌ای خاص به منطقه «سنگ تراشان» می‌بخشد که از پدیده‌های نادر طبیعت ایران به شمار می‌رود؛ اما آنچه روستای سنگ تراشان را در بین محافل علمی مطرح کرده است، وجود یک محوطه باستانی است که سال ۱۳۸۲ در حاشیه شمالی این روستا، سایت ارزشمندی از دفینه‌های مفرغی مربوط به عصر آهن کشف شد و حیرت باستان شناسان را برانگیخت.

این اشیای نفیس مفرغی که قدمت آن‌ها به هزاره اول پیش از میلاد می‌رسد، از جمله کم نظیرترین گنجینه‌های مفرغی جهان به شمار می‌آیند که تاکنون ۶ فصل مورد کاوش باستان شناسی قرار گرفته است. برخی از اشیای شاخص حاصل از کاوش محوطه «پاتخت» سنگ تراشان، هم اکنون در موزه قلعه فلک الافلاک خرم آباد در معرض بازدید گردشگران قرار دارد.

«شاه شهیدان» بر بلندای دیلمان گیلان

در منتهی الیه جاده سیاهکل به دیلمان و در فاصله ۲۰ کیلومتری خورگام- بردسر، روستایی زیبا به نام «شاه شهیدان» قرار دارد که هر ساله در بقعه دو تن از نوادگان امام سجاد (ع) این روستا، مراسم خاصی برگزار می‌شود.

با توجه به ارتفاع نسبتا زیاد شاه شهیدان، با ورود به این روستا، مناظر زیبا و بی بدیلی از دیلمان و جلگه گیلان در معرض دید قرار می‌گیرد. صخره بلند اسپهبدان نیز با چشم اندازی زیبا و منحصر به فرد، در ضلع غربی روستا قرار دارد. با صعود به بالای این صخره، تمام مناطق جلگه‌ای گیلان مشاهده می‌شود.

شاه شهیدان همچنین یکی از مسیر‌های صعود به قله درفک به ارتفاع دو هزار و ۷۳۰ متر است. این مسیر با ترکیبی از کوه، مراتع سرسبز و جنگل‌های پوشیده از درخت، یکی از مسیر‌های جذاب برای کوهنوردان جهت صعود به قله درفک محسوب می‌شود.

بقعه متبرکه شاه شهیدان، مزار مطهر امامزادگان محمد و هادی (ع) است که در این روستای زیبای کوهستانی قرار دارد. براساس باور‌ها و اعتقادات مذهبی، هرساله، مراسم سنتی و مذهبی «علم واچینی» با حضور ده‌ها هزار نفر از علاقه مندان، در پیرامون امامزاده، با شکوه بی نظیری برگزار می‌شود.

براساس روایات، مراسم علم واچینی از قدیم الایام و زمانی که مردمان روستا برای ییلاق به این روستا می‌آمدند، برگزار می‌شد. این مراسم بیشتر به این علت بود که در فصل سرما، امکان حضور در «شاه شهیدان» امکان پذیر نبود. امروزه نیز مراسم «علم واچینی» در روز‌های محرم هر سال در این روستا برگزار می‌شود.

همنشینی با یوز و زاغ بور در «قلعه بالا»

شاهرود، نزد زائران امام رضا (ع) بیشتر به عنوان یک شهر بین راهی که در میانه راه تهران- مشهد قرار گرفته، شناخته شده است. اغلب مسافران، از خشکی مسیر سفرشان پس از گذشتن از شاهرود تا رسیدن به سبزوار گله دارند، اما کمتر مسافری می‌داند که دشت خارتوران و زیستگاه یوز ایرانی در همین مسیر واقع شده است.

کافی است از شهر میامی به سمت بیارجمند بپیچید و از آنجا راهی روستای «قلعه بالا» شوید تا بتوانید در آنجا، هم گورخر و هم یوز ایرانی را به چشم ببینید، ضمن این که گذراندن یک روز خوش با مردمان کویر و رفتن به پارک ملی توران، می‌تواند این بخش کسل کننده را به یکی از هیجان انگیزترین مسیر‌های سفر تبدیل کند.

«قلعه بالا» به واسطه قرار گرفتن در یک موقعیت جغرافیایی بی نظیر و همچنین به واسطه ساختار و شکل پلکانی ویژه اش، جزو روستا‌های هدف گردشگری محسوب می‌شود؛ روستایی که سراسر آن با سنگفرش پوشیده شده است. کسانی که تجربه حضور در ماسوله یا شهر‌های هدف گردشگری را داشته باشند، با ورود به قلعه بالا مشاهده می‌کنند که این روستا نیز چیزی از روستا‌های سرشناس کم ندارد، جز این که به واسطه گمنامی و حضور کمرنگ گردشگران در این روستا، از شلوغی و همهمه خبری نیست؛ امکانات «قلعه بالا» به واسطه همین سابقه اندک حضور در لیست روستا‌های هدف گردشگری مانند همتایان خود، زیاد نیست و تنها منحصر به خانه‌های روستایی است که با میهمان نوازی مثال زدنی اهالی آن در اختیار گردشگران قرار می‌گیرد.

آمیختگی مناظر زیبای کوهستانی و چشم انداز‌های اغواکننده سراب‌های کویری، از جلوه‌های کم نظیر طبیعت روستای قلعه بالا است. همچنین جشنواره سالانه، «قلعه بالا» که در آبان ماه برگزار می‌شود و از معروف‌ترین جشنواره‌های این روستا است، جشن «سفر به زیستگاه زاغ بور» و جشن «سفر به توران» نام دارد که گامی هرچند کوچک، اما موثر در شناخت قابلیت‌های منطقه بی بدیل خارتوران به شمار می‌رود.

«پیربالا» در حصار دامنه «میشو»

«پیربالا» یکی از روستا‌های معروف و زیبای مرند، مانند بسیاری از روستا‌های این منطقه، در دامنه کوه «میشو» قرار دارد و همچون دیگر روستا‌های کوهستانی، شکل پلکانی دارد.

علاوه بر این که پیربالا به دلیل قرار گرفتن در میان یکی از دره‌های میشو، حالتی مانند یک بیضی فرورفته دارد، از دو طرف در دامنه‌های بسیار زیبا محصور شده است؛ دامنه شمالی، کوهستانی‌تر و دامن جنوبی، سرسبزتر و پردرخت‌تر است. برای رسیدن به این روستا باید از سه راهی مرند وارد جاده سمت چپ شوید و حدود ۲۰ کیلومتر به سمت جنوب بیایید. جاده به موازات دره‌ای از دره‌های کوه میشو کشیده شده و شما به ترتیب از روستا‌های انامق، محبوب آباد و عیش آباد عبور می‌کنید تا به روستای «پیربالا» برسید.

به جز بافت پردار و درخت و باغ‌های روستا، چند دیدنی ویژه در پیربالا وجود دارد. یکی از آن‌ها گورستان قدیمی روستاست که در بالادست روستا واقع شده و مدفن «شیخ پیربابا بن برالدین» است. مسجد تاریخی و چند خانه قدیمی را هم در این روستا می‌بینیم، اما آنچه باعث شده نام این روستا به عنوان یکی از روستا‌های مهم گردشگری استان آذربایجان شرقی مطرح شود، آبشار معروف و زیبایی است که نام این روستا را معروف کرده است. این آبشار در نزدیکی روستا و در امتداد مسیر رودخانه و در دره‌های میشو قرار دارد که برای دیدن آن باید با پای پیاده از دره رودخانه عبور کنید. برای این کار به کفش راحت و سبک، یک بطری آب و خوراکی‌های پرانرژی نیاز دارید.

یک روز با آفتاب کویر همسفر شوید!

اهل کوهنوردی هستید یا کویرگردی؟ یا شاید اهل طبیعت گردی هستید و می‌خواهید چشمه سار‌های جدید را کشف کنید؟ خب، همه این‌ها را در یک روستای کوچک و باصفا می‌توانید تجربه کنید، آن هم در نزدیکی یکی از قدیمی‌ترین و توریست پذیرترین شهر‌های مرکزی کشور.

اگر برای سفر به اصفهان در حال برنامه ریزی هستید، توصیه می‌کنیم یکی دو روز از سفرتان را به روستای آبگرم اختصاص دهید؛ روستایی که در ۳۰ کیلومتری شهرستان خور و بیابانک قرار دارد. خور و بیابانک را هم که باید بشناسید. این منطقه در حاشیه جنوبی دشت کویر قرار دارد و یکی از بهترین مناطق گردشگری خشک ایران به حساب می‌آید که دیدن آن برای یک بار هم که شده، لازم است.

روستای آبگرم، همان طور که از نامش پیداست، چندین چشمه آبگرم دارد که هر کدام از آن‌ها برای درمان بیماری‌های پوستی، عضلانی و حتی بیماری‌های قلب و عروق بسیار مفید است. اگر گذرتان به آبگرم افتاد، فراموش نکنید که تا غروب آفتاب در روستا بمانید، چون این روستا ۱۰۷۹ متر از سطح دریا بالاتر است و همین باعث شده که غروب آفتاب تا آخرین لحظات در آن قابل تماشا باشد.

پا به پای عطار نیشابوری در مسیر «خرو»

«دره‌ای است در میان کوه نیشابور و طوس و، چون از این شهر به طوس راهی شوند، راه بر سر این دره است و آبی بس زلال در آن دره فرود می‌آید و در رود جاری می‌شود»؛ این چند نکته را در آثار تاریخی نیشابور و روستا‌های زیبا و قدیمی آن می‌خوانید.

اگر می‌خواهید در این سفر، هم آثار تاریخی ببینید، هم از زیبایی‌های طبیعت لذت ببرید، هم با صنایع دستی منحصر به فرد ایرانی آشنا شوید و هم با دست پر از سفر برگردید، ما هم مثل «عطار نیشابوری» در «تذکره الاولیا»، روستای «خَرو» نیشابور را به شما پیشنهاد می‌کنیم؛ روستایی تاریخی با محله‌هایی قدیمی به نام‌های «خرو علیا» و «خرو سفلی» که ده‌ها جاذبه طبیعی مانند آبشار‌ها دل انگیز و باغات مفرح و زیبا دارد.

در بافت تاریخی روستای «خرو» نیز می‌توانید معماری صد سال پیش ایران را از نزدیک ببینید. ارتفاعات سرسبز خرو و آبشار‌های روستا هم گوشه‌ای از طبیعت دیدنی کوهپایه بینالود را به نمایش می‌گذارند. فصل بهار و پاییز، یکی از بهترین فصل‌ها برای رفتن به این روستای تاریخی است، اما در فصل‌های بارندگی، همیشه مراقب سیلاب‌ها باشید؛ در این زمان، حتی در آفتابی‌ترین روز سال هم ناگهان می‌توان شاهد بارش باران سیل آسا بود؛ بنابراین از چادر زدن در کنار رودخانه «خرو» پرهیز کنید و یادتان باشد که حتما قبل از ورود به باغ ها، از صاحبانشان اجازه بگیرید.

مسیر رسیدن به روستای خرو بسیار ساده است. از مشهد به نیشابور و ۲۰ کیلومتر مانده به شهر، به ابتدای راه «خرو» می‌رسید که در سمت چپ جاده قرار دارد. از حاشیه جاده تا روستا ۶ کیلومتر راه است. همچنین می‌توانید از سواری‌هایی استفاده کنید که در ایستگاه «پنجراه» نیشابور صف کشیده اند تا مسافران را به روستای «خرو» برسانند. ایستگاه مینی بوس‌های «خرو» هم در حاشیه «میدان بار» نیشابور قرار دارد.

«جهان نما» دهکده‌ای نزدیک آسمان گلستان

«جهان نما» دهکده‌ای است ییلاقی در استان گلستان که فقط یک دشت زیبا نیست؛ منطقه‌ای است منحصر به فرد در میان رشته کوه‌های البرز که می‌توانید از ارتفاعات آن، دشت گرگان و دریا را نظاره کنید؛ آن هم فارغ از هرگونه هیاهو و دور از هرگونه آثاری مانند آب و برق و تلفن!

اینجا خبری از دود و دم شهری نیست. هرچه هست آسایش است و آرامش؛ صدای آواز پرندگان، درخشش آفتاب در کنار نسیمی ملایم، زمین سبز با گل‌های زرد و سفید و آبی و درختانی با سایه سار گسترده؛ اینجا جهان نماست، دشتی زیبا که دو روستای «کفشگیری محله» و «سعدآباد محله» را در خود جای داده و دارای خانه‌هایی است با معماری کاملا سنتی.

منطقه حفاظت شده «جهان نما» یکی از همین مناطق است؛ جنوبی‌ترین جنگل انبوه گلستان در شرقی‌ترین بخش رشته کوه البرز قرار دارد. اینجا را بام استان گلستان می‌دانند؛ چرا که با ارتفاع سه هزار و ۸۶ متری خود در مرتفع‌ترین قسمت آن می‌توان چشم انداز‌های کردکوی، گرگان و بندر ترکمن را تماشا کرد.

سفر به «جهان نما» این حسن را دارد که می‌توانید یکی دو شب در کلبه روستاییان اقامت کنید و سبک زندگی جالب آن‌ها را از نزدیک ببینید؛ این کلبه‌ها که با خشت و گل پوشیده شده اند، بوی چوب نمدار را به ریه‌های خشک و شهری شما می‌دمند!

برای اقامت در این منطقه، برنامه سفر را از قبل باید با افراد محلی هماهنگ کنید. ضمنا به علت کوهستانی بودن «جهان نما»، شما باید حتما لباس گرم با خود داشته باشید؛ «جهان نما» شب‌های بسیار سردی دارد. راه‌های دسترسی به آن از کردکوی به سمت پارک جنگلی کردکوی، روستای درازنو و رادکان و حاجی آباد و دهکده ییلاقی جهان نما میسر است.

واریان را باید با قایق سواری ببینید

سفر به روستایی که در دامنه کوه و در کنار دریاچه‌ای حاصل از ساخت سد قرار دارد، می‌تواند تجربه‌ای جذاب و هیجان انگیز باشد؛ آن هم روستای منحصر به فرد «واریان» واقع در مسیر کرج به چالوس را فراموش نکنید.

این بار نمی‌خواهیم جاده چالوس را تا انتها برویم، بلکه دسترسی به این بهشت زیبا در همان اول جاده برای ما میسر است، اما چشم ما این بار به دنبال روستایی است که برای رسیدن به آن باید سوار قایق شویم. مخصوصا هر جا که دریاچه‌ای و رودی باشد. حتما در کنار آن، آبادی سرسبزی هم یافت می‌شود. این روستا که در استان البرز واقع شده، جایی نیست جز «واریان»؛ حتی اسم این روستا هم زیباست.

بعد از رسیدن به سد امیرکبیر، این روستا با چشم انداز سرسبز و آرام نمایان است. تنها راهی هم که می‌توانید از آن به واریان وارد شوید، راه آبی و از طریق قایق است. اینجا یک مکان ییلاقی است که می‌توانید از هوای مطبوع آن لذت ببرید و چند ساعتی زیر سایه سار درختانش بیاسایید.

«واریان» از آن روستا‌هایی است که به دلیل راه نزدیک و زیبایی‌های منحصر به فرد آن، شما را بار‌ها و بار‌ها به سوی خود می‌کشاند. ماهیگیری هم یکی از تفریحات مرسوم اهالی این روستا به شمار می‌رود. در عین فراموش نکنید روستای «واریان» یکی از دیدنی‌های کشورمان است و حیف است که آن را نبینیم.

روستایی در دو طبقه با خانه‌های دستکند

در ۲۴ کیلومتری شهرستان بناب، دو روستای هدف گردشگری قرار دارد که معماری پلکانی آن‌ها برای بسیاری از گردشگران، زیبا و جذاب است؛ روستای تاریخی «توته خانه» در ۲۲ کیلومتری شهر بناب و محصور در میانه‌های یک کوه سرسبز، این روز‌ها هوای بسیار مطبوع و طبیعت جذابی دارد.

یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های «توته خانه»، معماری صخره‌ای این روستا است که در نوع خود کم نظیر و دیدنی است، اما دو کیلومتر دورتر از روستای «توته خانه»، روستای دیگری با جمعیت ۷۰ خانوار قرار دارد که به آن «سِوِر» می‌گویند. معماری منحصر به فرد این روستا نیز سبب شده است که در کنار روستا‌هایی مانند «کندوان» و «توته خانه»، مقصد گردشگرانی باشد که در ایام تعطیلات به ویژه قبل از فرارسیدن هوای بسیار سرد، به این مناطق سفر می‌کنند.

«سور» نیز مانند «کندوان» و «توته خانه»، دارای بافت صخره‌ای است و خانه‌های دستکند آن که وسعت آن‌ها حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر است، به صورت تو در تو ساخته شده اند. در اعماق زمین‌های روستای حیرت انگیز «سور» نیز ده‌ها خانه دستکند در دل سنگ‌ها و گدازه‌های آتشفشانی ساخته شده است، اما با توجه به این که این دستکند‌ها در زیر خانه‌های شخصی اهالی روستا قرار دارند، دسترسی به آن دشوار است. در حال حاضر نیز نمی‌توان وسعت این شهر زیرزمینی را تخمین زد؛ حتی این امکان وجود دارد که بخشی از تاریخ این منطقه، در همین دستکند‌های زیرزمینی یافت شود.

سرسبزترین روستا در کویر بلوچستان

این روستا که حدود ۷۵ کیلومتر تا گرمای سوزان کویر «ریگ ملک» فاصله دارد، گویی که قطعه‌ای از بهشت است تا شاهدی بر قدرت پروردگار باشد؛ سرسبزی و طراوت آن نیز نمایی بسیار دل انگیز دارد.

درواقع، روستای «تمین» بهشتی است در بلوچستان و دری است بر دامان تفتان. اگر مسیر رودخانه این روستا را تعقیب کنیم، روستا‌های دهستان یکی پس از دیگری در مسیر آن قرار گرفته اند.

اثر برجسته و شناسایی شده تمین، قلعه‌ای با ۲۵ متر ارتفاع از سطح دره تمین مرکزی بر فراز صخره‌ای بلند با مصالح بومی، هم، چون گل رس ساخته شده؛ در حالی که قلعه «باذ» قدمت ۲۵۰ ساله مرکز فرماندهی حاکمان منطقه بوده است.

از آثار دیگر این دهستان، «چله خانه» است که در گذشته‌های دور، مردم مسلمان این دیار در این مکان که در دل کوه کنده شده بود، به مدت ۴۰ شبانه روز به دعا و عبادت می‌پرداختند و غذایشان فقط آب و در صورت نیاز یک عدد خرما بوده است.

«تمین» از زاهدان ۱۳۵ کیلومتر و از میرجاوه ۶۵ کیلومتر فاصله دارد و کار عمده مردم منطقه کشاورزی است. محصول اصلی آن نیز انجیر، توت، شاه توت و ده‌ها میوه دیگر است که در آن به عمل می‌آید و بادام، پسته و گردو نیز در آن قابل برداشت است.

انتهای پیام/پ