مثل شعرهایش لطیف بود

تقویم، تاریخ تولد سهراب سپهری را پانزدهم مهرماه ۱۳۰۷ نشان می‌دهد؛ هنرمند نام آشنای شعر و ادب ایران که شعرها و نقاشی هایش نه تنها برای ایرانیان بلکه برای بسیاری از علاقمندان به هنر در آن سوی آب ها نیز آشناست. از همین رو است که نام سهراب تنها به ایران ختم نمی شود و همواره پا به پای بزرگان شعر و ادب دنیا هنرنمایی کرده است. سهراب هنرمندی کمال طلب، متواضع و تنها بود که عادت داشت دور از جامعه آثار هنری اش را خلق کند و برای رسیدن به تنهایی‌هایش «قریه چنار» و کویرهای کاشان را انتخاب می کرد. سپهری کارنامه پرباری در شعر ایران دارد و از جمله مهمترین کتاب هایش می توان به «تا انتها حضور»، «سهراب مرغ مهاجر» و «هنوز در سفرم»، «بیدل، سپهری و سبک هندی»، «تفسیر حجم سبز» اشاره کرد. به مناسبت روز تولد سهراب، سراغ دکتر ماشاالله مدیحی یکی از دوستان نزدیک او رفتیم. پزشک نامدار کاشانی که در این سالها به دلیل سابقه دوستی اش با سپهری مستندسازان بسیاری روانه خانه شان شدند و در کمتر برنامه‌ای که مربوط به تولد و درگذشت سهراب است، حضور ایشان را نمی بینیم.