یادی از جانباز و آزاده شهید علی احمد مومنی

هوالشهید
شهدا تفسیر مجسم باران، بر شوره زار غفلت زمین اند و راز جای ماندن شهداء چیزی جز جوشیدن از چشمه ای به نام عشق نیست. شهادت، کلاس همیشه دایرحرکت است و شهداء، محصلان برگزیده این مدرسه اند. در گذر ایام، روزهای پدیدار می گردند که حسابی با دیگر اوقات فرق دارند، روزهای به غایت زیبا و صدالبته ایامی نیز در نهایت تلخی. در حدود چهار دهه پیش از این، روزگاری در صفحه شطرنج این حیات خاکی پدیدار گردید که کردگارش، دست های برافراشته ی زمینیان را در آغوش گرم ستارگان جای داد. هشت سال، کیمیای معنویت و شجاعت جبهه ها دگرگون کننده ترین عنصر برای انسان ها بود و سبب ساز ترین عامل پیروزی، در راستای ادای دین به مقام شهداء، تنها کار ما جاماندگان سیه روی، زنده نگهداشتن یاد و مقام شهداء است تا هم رزمان دیروز، و میراث داران امروز شهداء، نسبت به شناخت و شناساندن اهداف و آرمان های  بلند آن مردان خدایی فراموشی نگیرند، آنها که بودند و چه خواستند.
 
شبی را به همراه چندین نفر از دوستان در منزل حاج شکرعلی آدینه وند که از افراد مومن و متدین شهر گراب بود از توابع شهرستان کوهدشت لرستان به همراه چند تن از دوستان بودیم، نگاه های معصومانه قاب عکس دو شهید بر دیوار منزل او مرا مرتب به فکر فرو می برد. سحرگاهان صدای نماز و اذان حاج شکر علی، پیرمرد 85 ساله مرا از خواب بیدار نمود و راز و نیاز با اخلاص او با خدا مرا به فکر برد، دوباره نگاهم به عکس آن شهیدان افتاد و نگاه های معصومانه شهید جوان، انگار داشت با من حرف می زد، منتظر شدم که حاج شکر علی نمازش را خواند، از او پرسیدم این ها چه کسی هستند، گفت برادرم سردار شهید ملک محمد آدینه وند که از مجاهدت و رشادتهای زیاد برادرش گفت او سید الشهداء، شهداء این شهر است و عکس بعدی نیز گفت دامادم شهید علی احمد مومنی می باشد که با هم قبل از شهادت سفر به مشهد داشته اند، شهیدی که معصومیت و شجاعت از سر و رویش می بارید، و پیرمرد انقلابی که هنوز به آرمان های امام (ره) وفادار مانده و به شدت از شهداء انقلاب و ولایت دفاع می کرد و از مرحوم  حاج عین الله پدر شهید علی احمد و خودش گفت، که از سالهای قبل از انقلاب ، طرفدار امام (ره) و انقلاب بوده و از سالهای بسیار دور منزل حاج شکرعلی و حاج عین الله محل انقلابیون قبل و بعد از انقلاب بوده اند و بعد از انقلاب نیز هم حاج عین الله و هم خودش(حاج شکر علی)، تمام فرزندان، برادران، پسران، برادرزاده ها، خواهرزاده ها همه بستگان را تشویق به حضور در جبهه کرده اند تا در راه دفاع اسلام و قرآن و اهل بیت با صدام حسین کافر بجنگند و به اندازه یک گردان جنگی تمام عیار، خودش و حاج عین الله از بستگانشان را به جبهه فرستاده اند و پیر مرد خودش نیز به جبهه رفته بود و هنوز یک مذهبی و انقلابی تمام عیار است. حاجی به احترام برادرش و شیهد علی احمد در آن سحرگاه، فاتحه ای فرستاد و انگار به زبان بی زبانی به من می گفت ((ای شهیدان، چه ساده لوح اند ایشان که می پندارند عکس شما ها را به دیوار های خانه ام آویخته ام، اما نمی دانند که من دیوارهای خانه ام را به عکس شما ها آویخته ام.)) و مظلومیت و معصومیت این شهید باعث شد که در هفته دفاع مقدس از شهید علی احمد مومنی بنویسم و بگویم او کیست.به رسم تبرک و توسل به ضریح چشمانش دخیل بستم، تا در روز حسرت مرا از شهد نگاهش بی نصیب نگذارد، جوانی، از جرگه ی دل سوختگان مکتب اهل بیت (ع) که هنوز عطر نفس هایش در زادگاهش به مشام می رسد. جوانی که خصلت آفتاب داشت و بی دریغ بر همگان می تابید.