یا دیوانه می‌شود، یا از همه پیشی‌ می‌گیرد!

اهل هنر باشید یا نه به احتمال زیاد واژه «پست امپرسیونیسم» را شنیده‌اید. در این گزارش سعی داریم نگاهی اجمالی به هنرمندان و ویژگی‌های این جنبش هنری داشته باشیم.

به گزارش ایسنا به نقل از دیلی‌آرت، عبارت «پست امپرسیونیسم» با نام هنرمندان بسیاری عجین است، اما شاید مشهورترین آن‌ها «ون‌گوگ» خالق تابلو نقاشی «شب پرستاره» باشد که اغلب به عنوان «نقاش مشهور پست امپرسیونیست» معرفی می‌شود. با این حال، وقتی صحبت از «پست امپرسیونیسم» به میان می‌آید، نمی‌توان از هنرمندان مشهوری همچون «پل گوگن»، «ژرژ سورا» و «پل سزان» غافل شد.

صحبت درباره تفاوت‌های قابل‌توجه بین امپرسیونیسم و پست‌ امپرسیونیسم و یا زمان مشخص پایان و آغاز آن‌ها بسیار دشوار است. تشخیص تفاوت دقیق بین این دو جنبش نیز کار آسانی نیست. حتی هنرمندان مذکور هم خودشان را به عنوان هنرمندان «پست امپرسیونیست» معرفی نمی‌کردند.

واژه «پست امپرسیونیسم» در سال ۱۹۱۰ و پس از مرگ تمام این هنرمندان پدیدار شد. در آن زمان، «راجر فرای» ـ منتقد هنری اهل بریتانیا ـ نمایشگاهی در «گالری گرفتون» واقع در لندن را ترتیب داده بود و به واژه‌ای نیاز داشت که بتواند آن را به آثار متفاوت این چهار هنرمند ارجاع دهد. او فاصله ۱۸۸۰ تا ۱۹۰۵ را به عنوان بازه زمانی مختص «پست امپرسیونیسم» تعیین کرد. با این حال «جان ریوالد»، دیگر منتقد هنری معتقد بود دوره «پست امپرسیونیسم» از سال ۱۸۸۶ (همزمان با برگزاری آخرین نمایشگاه آثار هنرمندان امپرسیونیست) آغاز شد و تا ۱۸۹۲ ادامه یافت.

«ون‌گوگ»، «گوگن»، «سورا» و «سزان» با «امپرسیونیسم» آغاز کردند. با اینکه بخش کلی آثار این هنرمندان به امپرسونیسم تعلق نداشت اما استفاده از ویژگی‌های اصلی این سبک همچون به تصویر کشیدن صحنه‌های زندگی مدرن، استفاده از رنگ‌های واضح و طبیعی، استفاده از ضربه‌های شکسته که به موجب آن رنگ‌ها آمیخته نشوند و اولویت داشتن به تصویر کشیدن بازی نور به صحت و جزئیات سوژه در آثار برخی از این هنرمندان دیده می‌شد.

اما با وجود تمامی موارد، نکاتی وجود داشت که سبب شد آثار این هنرمندان در زمره آثار امپرسیونیسم قرار نگیرد. در جنبش «پست امپرسیونیسم» یا پسادریافتگری دیدگاه هنرمند نسبت به جهان پیرامون مهم‌تر از ظاهر واقعی آن است. در «پست امپرسیونیسم» ثبت گذرایی لحظه اهمیتی ندارد.

هنرمندان «پست امپرسیونیست» نمی‌خواهند واقعیت را کپی کنند بلکه می‌خواهند با تفکرات، احساسات، عواطف و تصوراتشان از واقعیت عبور کنند.

«ون‌گوگ»

«ماهیگیری در بهار» اثر «ونسان ون‌گوگ»