آیت‌الله اشرفی‌اصفهانی؛ پیشگام وحدت شیعه و اهل سنت

خبرگزاری میزان - «شهید محراب» در قابوس مسلمانان و به خصوص شیعیان اجر و قربی دارد تمام نشدنی؛ چرا که مولای متقیان امام علی (ع) اولین شهید محرابی بودند که در محراب عبادت به دست شقی‌ترین افراد زمانه خویش با بغض و کینه دشمنان شرافت و آزادگی به شهادت رسیدند.

در کشورمان ایران نیز بودند ائمه جماعاتی که در دوران مختلف در راه مبارزه با استکبار لقب «شهید محراب» را در کارنامه زندگی به خود اختصاص دادند و با تأسی از امام اول شیعیان برگ زرینی را در زندگی‌نامه خود برای آیندگان ثبت و ضبط کردند.

رهبر معظم انقلاب ۲۵ مهر ۱۳۶۸ در دیدار خانواده شهید آیت‌الله «عطاءالله اشرفی اصفهانی» ضمن گرامیداشت یاد شهید آیت‌الله اشرفی اصفهانی خطاب به خانواده‌ی معظم وی فرمودند: «پدر شما شهید آیت‌الله اشرفی اصفهانی، عالمی ربانی، مجاهدی پارسا و عاشق حضرت امام (ره) بود و همواره از امام مدد می‌گرفت و من عمیقاً به ایشان ارادت می‌ورزیدم. این پیر سالخورده و روشن‌ضمیر در دوران جنگ تحمیلی لباس نظامی به تن کرده و اسلحه به دوش گرفته و در صحنه‌های گوناگون نبرد حضوری فعال داشت و همواره در دفاع از اسلام و انقلاب پیشقدم بود. یاد و خاطره‌ این بزرگواران هرگز نباید از تاریخ انقلاب اسلامی و اذهان مردم پاک شود و از کنارشان به سادگی گذشت. این خون‌های پاک، شعله‌ مقدس انقلاب اسلامی را پیوسته برافروخته‌تر و گدازنده‌تر خواهد کرد».

• بیشتر بخوانید:
• شهید آیت‌الله اشرفی اصفهانی عالمی ربانی، مجاهدی پارسا و عاشق حضرت امام (ره) بود

شهید آیت‌الله «عطاءالله اشرفی اصفهانی» روحانی شیعه و نماینده امام خمینی(ره) در استان کرمانشاه و امام جمعه آن شهر بود. وی مسئولیت حوزه علمیه کرمانشاه را به عهده داشت و حوزه خواهران را نیز در این شهر راه‌اندازی کرد.

تلاش برای وحدت میان شیعه و اهل سنت از فعالیت‌های او بود. او در جریان برگزاری نماز جمعه به دست سازمان مجاهدین خلق ترور شد و یکی از امامان جمعه‌ای است که در ایران به شهدای محراب مشهورند.

شهید آیت‌الله «اشرفی اصفهانی» در سال ۱۲۸۱ش (۱۳۲۳ق) در خانواده‌ای روحانی در خمینی‌شهر اصفهان به دنیا آمد. پدرش میرزا اسدالله، فرزند میرزا محمد جعفر از منبریان و امامان جماعت و جد بزرگش از علمای جبل عامل بوده است. در سال ۱۳۳۵ش به دستور آیت‌الله بروجردی به همراه برخی از علما به کرمانشاه هجرت کرد و با اداره حوزه علمیه تازه‌تأسیس آیت‌الله بروجردی در باختران، تدریس معارف اسلامی را با ۶۰ نفر از طلاب شروع کرد. بنا به اعلام دانشنامه مجاز مکتب اهل بیت (ع) از جمله فعالیت‌های وی در این دوره می‌توان به تکمیل ساخت مدرسه آیت‌الله بروجردی و توسعه کتابخانه آن مدرسه اشاره کرد.

آیات عظام سید مهدی درچه‌ای، سید محمد نجف‌آبادی، سید محمدتقی خوانساری، شیخ عبدالکریم حائری، سیدحسین بروجردی، سید روح‌الله خمینی، سید حسن مدرس، سید صدرالدین صدر از جمله اساتید شهید آیت الله اشرفی اصفهانی بودند و آثاری همچون البیان، در موضوع علوم قرآن، به زبان فارسی، تفسیر قرآن، خلاصه‌ای از تفاسیر شیعه و سنی، مجمع الشتات، در اصول دین و عقاید و کلام، به زبان عربی در چهار جلد از این شهید محراب برای نسل انقلابی کشورمان به یادگار مانده است.

 در بیان برخی از اقدامات شهید آیت‌الله «اشرفی اصفهانی» می‌توان به توسعه مسجد آیت‌الله بروجردی در کرمانشاه،  کوشش در امور تبلیغی روحانیان و مبلغان در استان که مسئولیت آن از سوی امام خمینی(ره) به او واگذار شده بود، تلاش برای وحدت بین شیعه و اهل سنت اشاره کرد.

آیت‌الله سیدیوسف طباطبایی‌نژاد در گفت‌وگو با میزان، ضمن اشاره به منش و شخصیت والای شهید آیت‌الله «اشرفی اصفهانی» می‌گوید: وی نماینده امام راحل در استان کرمانشاه بود و با اینکه سن بالایی داشت، در سنین۷۰ الی ۸۰ سالگی به جبهه می‌رفت و مشوق رزمندگان اسلام بود.

به گفته نماینده ولی فقیه در استان اصفهان، آیت‌الله «اشرفی اصفهانی» زندگی بسیار ساده‌ای و استثنایی داشت و به جایگاه بیت‌المال توجه ویژه‌ای داشت. بعد از پذیرفتن مسئولیت امامت جمعه کرمانشاه هم زندگی‌اش تغییری نکرد. او در خانه‌ای بسیار کوچک و قدیمی زندگی می‌کرد. در وصف شهید آیت‌الله «اشرفی اصفهانی» همین بس که امام راحل فرمودند «من به او ارادت داشتم و خواهم داشت».

شهید آیت الله «اشرفی اصفهانی» در مدّت نمایندگی امام خمینی(ره) در استان کرمانشاه دوبار مورد سوء قصد قرار گرفت و در ظهر جمعه ۲۳ مهر ۱۳۶۱ در نماز جمعه مسجد جامع کرمانشاه و توسط سازمان مجاهدین خلق به شهادت رسید. پیکر او پس از تشییع در کرمانشاه و خمینی شهر در گلزار شهدای تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد. وی بنا به وصیت خودش در تخت فولاد اصفهان و در کنار آیت‌الله سید ابوالحسن شمس‌آبادی به‌خاک سپرده شد.

امام خمینی (ره) در پیام تسلیتی خود را از ارادتمندان شهید اشرفی دانستند و از صفای نفس و آرامش روح و اطمینان قلب و خالی از هوا‌های نفسانی و تارک هوی بودن او یاد کرده و مجاهدت‌های او را ستودند.

• بیشتر بخوانید:
• ۱۴ شهریور ۱۳۶۰؛ شهادت آیت‌الله قدوسی

انتهای پیام/