اردوغان به مثابه "اسب تروا" در اردوگاه ناتو / «ترکیه» ایران بعدی است!

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو؛ نشریه صهیونیستی اسرائیل هیوم، وابسته به «شلدون ادلسون» سرمایه‌دار یهودی-آمریکایی که از حامیان انتخاباتی ترامپ در ایالات متحده و نتانیاهو در رژیم اشغالگر قدس است، در گزارشی با عنوان «ترکیه ایران بعدی است» نوشت: برنارد لوئیس*، محقق مشهور [یهودی] در حوزه خاورمیانه بعد از ریاست جمهوری «رجب طیّب اردوغان» گفت که ایران می‌تواند مثل ترکیه شود و ترکیه ممکن است به تدریج تبدیل به ایران شود. در حال حاضر، تهدید از سوی آنکارا محقق شده ولی امیدی به تغییر ایران نیست ـــ منظور لوئیس این بود که نظر ایران نسبت به اسرائیل عوض شود. علاوه بر فاجعه‌ای که اردوغان برای کشورش به ارمغان آورده، سیاست اقتدارگرایانه او همسایگانش را در منطقه «هلال حاصلخیز»، شبه جزیره عربستان و کشورهای حوضه مدیترانه خشمگین کرده است. سیاست اردوغان به منافع اسرائیل و آمریکا ضربه می‌زند و اثرات اقدامات وی در قاره اروپا مشاهده می‌شود. قطر، آذربایجان و حکومت فائز السراج در طرابلس تنها متحدان اردوغان هستند. 

«هلال حاصلخیز - the Fertile Crescent»: این منطقه از راس خلیج فارس تا بخشی از قفقاز و كناره‌های دریای سیاه تا بخش غربی مدیترانه و دلتای نیل را در برمی‌گیرد. امروزه کشورهای مصر، فلسطین اشغالی، لبنان و نیز کرانه باختری رود اردن و نوار غزه و بخش‌هایی از اردن، سوریه، عراق، جنوب شرقی ترکیه، غرب و جنوب غربی ایران را دربرمی‌گیرد. جمعیت آن امروز نزدیک به ۱۲۰ میلیون یا دست کم یک‌چهارم جمعیت کل خاورمیانه تخمین می‌زنند. 

نویسنده صهیونیست این گزارش در ادامه نوشت: اردوغان برای اروپا یک تهدید چندوجهی محسوب می‌شود. پیمان نظامی «ناتو» در مواجهه با اتحاد جماهیر شوروی (روسیه کنونی) تاسیس شد و حضور ترکیه در آن کمی غیرمعمول به نظر می‌آمد. اخیراً شاهد تضاد شدید بین ویژگی و شخصیت کشورهای دموکراتیک عضو پیمان ناتو و رژیم ستمگر ترکیه هستیم. روابط نزدیک اردوغان با روسیه و خرید سامانه پدافند هوایی تهدیدی برای ناتو محسوب می‌شود. سیاست اردوغان درحال نابودی اعتبار ترکیه است. او اکنون به مثابه اسب تروا در اردوگاه ناتو است. 

اردوغان حتی تلاش هم نمی‌کند که در دو حوزه حساس تهدید علیه جامعه و سیاست اروپا را پنهان کند: ترک‌ تباران در قاره اروپا و مسئله پناهجویان. وی به وضوح فرآیند رادیکالیسم را در میان میلیون‌ها ترک تبار تشویق می‌کند. مهاجرانی  که از دهه ۱۹۷۰ میلادی به اروپا و عمدتاً  آلمان مهاجرت کرده‌اند. این افراط گرایی می‌طلبد که در مسیر تابعیت و فرآیند ادغام در وطن جدیدشان، به فرهنگ ترکیه‌ای خود وفادار باقی بمانند.