لاله بختیار اندیشمندی بود که آثارش گستره‌ وسیعی را دربر می گرفت

به گزارش خبرگزاری مهر، چندی پیش لاله مهری بختیار پژوهشگر و اسلام‌شناس، قرآن‌شناس و عرفان پژوه ایرانی‌تبار مقیم آمریکا پس از طی یک دوره طولانی بیماری به علت سرطان خون در ایالت شیکاگو درگذشت. حمیدرضا نمازی استاد دانشگاه تهران، نویسنده و پژوهشگر در پی درگذشت وی یادداشتی نوشته است که در ادامه می خوانید؛

بختیار در شهر نیویورک از یک مادر مسیحی و آمریکایی و پدری ایرانی متولد شد. او آثار زیادی را به زبان انگلیسی در مورد اسلام تألیف کرده، که مهم‌تر از همه ترجمه قرآن وی است، که باعث بحث‌های زیادی در محافل اسلام‌شناسی شده است.

شوربختانه خبر رسید که دکتر لاله بختیار، عرفان‌پژوه برجسته معاصر درگذشته است. لاله بختیار اندیشمندی ممتاز و متمایز بود که آثاری ماندگار از خود به جا گذاشته است. گستره‌ی گسترده‌ی آثار او از ترجمه قرآن و نهج‌البلاغه و معجم‌المفهرس به انگلیسی تا پژوهش‌های عرفانی و حتی تاملات نوآورانه روان‌شناختی و معماری را در بر می‌گیرد. دکتر لاله بختیار به رغم دانش وسیع و جایگاه سترگ حرفه‌ای و دانشگاهی در مغرب‌زمین، چنان متواضع می‌نمود که گویی همواره شگرد شاگردی می‌آموزد.

او به دانشجویانش یاد می‌داد که به دور لاله قدح‌گیر و بی‌ریا باشند و عصای معرفت را قورت ندهند. دکتر لاله به تاریخ پزشکی ایران نیز خدمت بسیار کرد و مجموعه پنج‌جلدی قانون ابن‌سینا را با ترجمه‌ای روان به انگلیسی برگرداند. از او هم‌چنین دو جلد کتاب راجع به پدر (ابوالقاسم از توس) و مادر (هلن از توس) به جا مانده است که به انگلیسی است.

پدرش، دکتر ابوالقاسم بختیار، طبیب شهیر تاریخ معاصر پزشکی ایران است که نماد و نمودی از اراده و عشق به پزشکی، وطن و آموزش به شمار می‌رود. ابوالقاسم با چند کلاس سواد مکتب، سال‌ها دستفروشی و میوه‌فروشی و کفاشی و دوره‌گردی کرد تا از حسن اتفاق، پایش و کارش به مدرسه البرز رسید و در ۴۴ سالگی دیپلم گرفت. پس از آن به ینگه دنیا رفت و در ۵۶ سالگی (در سال ۱۳۰۶) پزشک شد.

در سال ۱۳۱۰ وقتی شنید که قرار است دانشکده پزشکی در تهران بنیان گذاشته شود، سمت جراحی بیمارستان مرکزی نیویورک را با حقوق ۲۰ هزار دلار واگذاشت و بی‌درنگ به وطن بازگشت و نقشی بی‌بدیل در بنیانگذاری تالار تشریح و دانشکده پزشکی و سپس آموزش دانشجویان ایفا کرد. او وصیت کرده بود در توس به خاک سپرده شود. انگار می‌خواست همه بدانند که رستم پزشکی ایران بوده است. همسرش هلن نیز خدمت فراوانی به پرستاری در ایران کرد.

لاله بختیار فرزند چنین مادر و پدری بود. او به پدر و مادرش عشق می‌ورزید و عرق بسیار داشت که آنها را بشناساند و البته چنین کرد. او نه فقط به خاطر بیست‌وچند جلد کتاب‌های ارزشمندش و نه تنها به دلیل اعتبار علمی ممتازش، بلکه به خاطر سلوک مهربانانه و متواضعانه‌اش در ذهن و ضمیر فرهنگ ایرانی نامی بلند و جاودان خواهد ماند. روحش شاد.