از مردان آهنین تا پارادوومیدانی قهرمانی جهان

دارنده مدال طلا مسابقات پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا همان ورزشکاری است که در رویای خود روزهایی را تصور می‌کرد که در آیتم‌های مختلف با ورزشکارانی مانند «مهراب فاطمی»، «مجتبی ملکی» و برادران قرایی رقابت می‌کند و در نهایت با اعلام تایم آیتم‌هایش، «فرامرز خودنگاه» داور مسابقات از وی به عنوان رکورددار ایران و جهان نام می‌برد.

برای رسیدن به این رویا از خرم‌آباد به بروجرد می‌رفت و تمریناتش را با وسایل خود ساخته ادامه داد و در نهایت پس از چند سال موفق شد جواز حضور در مرحله نهایی این مسابقات مردان آهنین را کسب کند؛ در چند دوره مدعی بود و در چند آیتم نیز رکورددار جهان شد. تمرین برای رقابت در مردان آهنین به کار هر روزه امیری تبدیل شده بود و به صورت روتین مسیر خرم آباد – بروجرد را طی می‌کرد تا در دوره بعدی این رقابت‌ها دیگر به عنوان نایب قهرمانی ایران بسنده نکند بلکه با گذر از برادران فاطمی و قرایی قهرمان شود اما مسیری که او انتخاب کرده بود پر پیچ و خم و سخت مانند کوهستان‌های زاگرس بود تا جایی که در یکی از روزهای سخت سفر، فرمان تقدیر بر وفق مرادش نچرخید.

امیری در مسابقات دوومیدانی قهرمانی سال ۲۰۱۹ جهان که در کشور امارات برگزار شد توانست سهمیه پارالمپیک توکیو را کسب کند. او می‌گوید این مسابقات یکی از عجیب‌ترین مسابقاتی بود که شرکت کردم. دلیل این کار را از وی می‌پرسم با اطمینان می‌گوید در امارات بیماری شبیه کرونا گرفتم که با زور سرم و آمپول توانسته مسابقه دهم. در روز مسابقه تب ۳۹ درجه داشتم و بعد از کسب مدال مستقیم به بیمارستان رفتم.  

او می گوید چندی پیش هم با علایم این ویروس روبرو شدم که پس از ویزیت پزشکان مشخص شد ۸۰ درصد ریه‌ام درگیر شده است. متاسفانه شیوع این ویروس تمام برنامه‌های زندگی عادی و ورزشی مردم را به هم ریخته است و معلوم نیست چه زمانی قرار است پایان یابد. اکنون در جزیره کیش هستم و تمریناتم را با نظارت کمیته ملی پارالمپیک ادامه می‌دهم. تمریناتی که تا بهمن ماه ادامه دارد و بعد از آن به احتمال زیاد به مسابقات گزینشی امارات خواهم رفت تا ضمن ارزیابی توانایی خود برای کسب مدال با رقیبانم به رقابت بپردازم.

از سختی‌های معلولیت می‌پرسم می‌گوید: معلولیت نامش با سختی گره خورده و اگر هم بخواهیم تسلیم این شیوه از زندگی شویم مشکلات بیش از پیش خواهد شد. باید تلاش کنم تا با ابزار ورزش بر محدودیت‌های این زندگی غلبه کنم. ابزار ورزش راهی برای برون رفت از مشکلات است. سخت است با معلولیت زندگی کنیم اما چاره دیگر نیست چون تقدیر ما اینگونه نوشته شده است. زمانی توانستم در برخی از آیتم‌های مردان آهنین رکوردار جهان شوم اما اکنون ویلچرنشین هستم و این یعنی محدودیت.

امیری که عنوان نایب قهرمانی مردان آهنین ایران را در کارنامه دارد، اظهار داشت: البته راضی به رضای خدا هستم آن زمان سالم بودم و با سخت‌ترین حریفان دست و پنجه نرم می‌کردم و امروز نیز دارم برای افتخارآفرینی کشورم تلاش می‌کنم. امیدوارم برخی از ذهنیت‌ها درباره معلولین از جامعه رخت برببندد زیرا این قشر زحمات زیادی متحمل می‌شوند تا پرچم ایران در سطح آسیا و جهان برافراشته شود.

ارتباطش با مسوولان فدراسیون جانبازان و معلولین بسیار خوب و از «بهمن رضایی» رییس انجمن پارادوومیدانی به عنوان انسانی شریف و زحمتکش یاد می‌کند. او باور دارد انسان در هر سمتی قرار گیرد انتقادهایی متوجه او است اما اینکه بخواهیم زحمات بیش از سه دهه این مدیر را نادیده بگیریم بی‌انصافی است، مدیری که شاید گزاف نباشد اگر بگویم افتخارات دوومیدانی جانبازان و معلولان نتیجه زحمات او است. دیگر مدیر ارشد پارالمپیک «محمود خسروی‌وفا» بود که امیری از او به عنوان یک مدیر نمونه یاد کرد که سبک برخوردش با ورزشکاران متفاوت از همه است. چند ماهی هم است که «سید محمدشروین اسبقان» سکان هدایت فدراسیون جانبازان را بر عهده گرفته است که ارتباط خوبی با تمام ورزشکاران دارد.

«حامد امیری» با یادآوری تلاش‌های خانواده و مادرش برای رسیدن وی به این قهرمانی‌ها گفت: بعد از تصادف خانواده ما مشکلات زیادی متحمل شد و سخت بود بپذیرند که این شرایط برای من به وجود آمده است. اما آنان تلاش کردند و در نهایت مادرم بیش از همه در رسیدن من به عنوان‌های جهانی و پاراآسیایی نقش داشت؛ مادری که هر زمانی مسابقه می‌روم با دعای خود به من دلگرمی می‌دهد.