اندیشمندی که از شدت مطالعه و نوشتن به بیماری قلبی دچار شد

یکی از مشهورترین و در عین حال زیباترین تکیه‌های موجود در تخت فولاد اصفهان، تکیه ابوالمعالی کلباسی است. این تکیه مربوط به دوره قاجاریه است و پس از وفات علامه فقیه آیت‌الله آقامیرزا ابوالمعالی محمد (متوفی به سال ۱۳۱۵ قمری) توسط داماد او به شکل هشت ضلعی احداث شد. ویژگی مهم این تکیه پنجره‌های شبکه‌ای آجری آن است که در نهایت زیبایی و ظرافت ساخته شده‌اند.

متاسفانه شناخت نسل جدید از بزرگان مدفون در این تکیه، بویژه آیت‌الله میرزا ابوالمعالی بسیار اندک است و شاید هم هیچ شناختی وجود ندارد. این در صورتی است که مرحوم میرزا از بزرگان اندیشه بود و ویژگی‌های خاصی داشت. او ۷۰ کتاب نوشت که حتی پژوهشگران برای تصحیح و چاپ و شرح آثارش حرکتی نکرده‌اند. توگویی که انگار آن ۷۰ اثر اصلا وجود خارجی نداشته‌اند.

میرزا ابوالمعالی کلباسی که بود؟

آیت‌الله میرزا ابوالمعالی کلباسی فرزند علامه حاج محمد ابراهیم کلباسی بود. در برخی منابع از جمله «تذکره القبور» شیخ عبدالکریم گزی نقل است که او در همه اوقات به تفکر و نوشتن مشغول بود. حتی اگر در حمام و وقت استحمام نیز به یک مساله علمی می‌رسید، به رختکن می‌آمد و آن را می‌نوشت و دوباره به حمام باز می‌گشت. تا آنکه به روایت کتاب «تخت فولاد» سید احمد عقیلی از زیادی تفکر و مطالعه به خصوص در علم اصول به ضعف قلب مبتلا شد و تا آخر عمر با این درد همراه بود.

همانطور که اشاره شد از وی حدود ۷۰ کتاب و رساله در موضوعات فقهی، اصولی، رجالی و... برجای مانده که برخی از آنها به صورت بسیار محدود رنگ انتشار به خود دیده‌اند. او شاگردان مهمی نیز بجز دو پسرش تربیت کرد که از جمله آیت الله العظمی بروجردی است. شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی را نیز از شاگردان او معرفی کرده‌اند.

۲۴۱۲۴۱