داستان زندگی شهید مدافع حرم دهه‌هفتادی به چاپ هفتم رسید

به گزارش خبرگزاری مهر، کتاب «یک روز بعد از حیرانی» شامل زندگینامه داستانی شهید مدافع حرم محمدرضا دهقان نوشته فاطمه سلیمانی، به‌تازگی و همزمان با سالروز شهادت وی به چاپ هفتم رسیده است.

محمد رضا دهقان امیری متولد ۲۶ فروردین ۱۳۷۴ در استان تهران است. او ۲۱ آبان سال ۱۳۹۴ با عنوان بسیجی تکاور راهی سوریه  شد و همزمان با آخرین روزهای ماه محرم الحرام در نبرد با تروریست‌های تکفیری در حومه حلب طی عملیات محرم به شهادت رسید و ۲۵ آبان در گلزار شهدای امام‌زاده علی‌اکبر چیذر به خاک سپرده شد.

شهید دهقان دانش آموخته دبیرستان علوم و معارف اسلامی امام صادق (ع) و دانشجوی سال سوم فقه و حقوق اسلامی مدرسه عالی شهید مطهری بود.

در قسمتی از کتاب «یک روز بعد از حیرانی» آمده است:

چه خوش روزی بودی! همرزمانت برایت دو پرچم آورده بودند. یکی از پرچمها متبرک حرم بود با ذکر«لبیک یا زینب» همه میگفتند« محمدرضا خوش روزی بوده که دو پرچم نصیبش شده» میگفتند« پرچم یه نشونه از حضرت زینب بود که میخواست به شما بگه هدیهتون رو پذیرفته»

پدر و مادرت چه هدیه ای بهتر از تو داشتند برای تقدیم کردن؟ و چه دلیل و حجتی بهتر از این پرچم متبرک برای قبولی نذر و هدیه؟ پرچم چه به موقع رسیده بود. قلب مادرت با دیدنش آرام شد. یک ربع تمام فقط به پرچم نگاه میکرد. پرچم را روی قلبش میگذاشت و عطرش را به مشام میکشید.

وقتی پرچم را روی پیکرت میکشیدند، فرماندهات گفت «صاف و مرتب بکشید. مثل خودش باسلیقه باشید»

به‌جز پرچم چیزهای دیگری هم بود که باید همراهت می‌کردند. انگشتری که به مهدیه سفارش داده بودی و شال عزایت. همان شالی که هیچوقت اجازه نمیدادی شسته شود. به مادرت میگفتی« نشور. مگه کسی شال عزا رو میشوره؟ آیت الله مرعشی نجفی نزدیک چهل سال شال عزاش رو نشست» شالت هدیه مهدیه بود. هفت هشت سال، تمام ایام محرم و فاطمیه و عزاداریها همراهت بود. یک شال مشکی نخی بلند. آنقدر بلند که تا روی زانوهایت میرسید. و همیشه یک دور، دور گردنت می‌پیچیدی. چقدر دوستاش داشتی. هر وقت همراه پدرت هیئت میرفتی شال را دور کمرت می‌بستی. با همان شال دیگ نذری را بلند کرده بودی و شالت چرب شده بود. باز هم اجازه ندادی شسته شود. قبل از رفتنت شال را جاگذاشته بودی و همراه خودت نبرده بودی. قبل از محرم با مادرت تماس گرفتی و گفتی« مامان شال عزام رو احتیاج دارم. هرجا هیئت رفتی، شالم رو ببر و اشکات رو با اون پاک کن» مگر میشد تو برای کاری به مادرت سفارش کنی و نه بگوید؟ اما سربه سرت میگذاشت و میگفت« مردونه است. اصلاً بو میده. نمیبرم» تو التماس میکردی که « حتماً چیذر برو» چون میدانستی به خاطر دوری مسیر، فقط سالی یکبار به چیذر میرود. گفتی« هرروز برو چیذر و شال عزای منم ببر»

چاپ هفتم این‌کتاب با ۲۹۵ صفحه و قیمت ۴۰ هزار تومان عرضه شده است.